شاعری برای همه نسل ها

یک سال گذشت. یک سال از درگذشت شاعر فرهیخته، دکتر قیصر امین پور گذشت. انگار همین دیروز بود که گفتند در بیمارستان دی پرکشید و انگار همین دیروز بود که به خانه شاعران رفتیم تا در مراسم تشییع جنازه اش شرکت کنیم و انگار همین دیروز بود که همه آدم هایی که امروز در مراسم نخستین سالگرد او دیده می شدند گردهم جمع بودند تا با او وداع کنند. اما امروز دیگر قیصر نیست.
در اولین سالگردش دوستداران و همکاران او پنج شنبه گذشته به یاد او در خانه شاعران جمع شدند تا یاد او را زنده نگاه دارند. هرچند، مزار او به قدری از این شهر شلوغ دور است که به سختی می توان در کنار او بود اما خانه شاعران، خانه او هم بود. پس سالگردش را در خانه خودش برگزار کردند.در ابتدای این مراسم مشفق کاشانی گفت: برگزاری بزرگداشت برای فرهیختگان و نخبگان امری پسندیده است.
زنده یاد قیصر امین پور در دل همه جای دارد و نقش او هرگز از دل و ذهن دوستدارانش محو نمی شود ولی برگزاری چنین مراسمی، تلاشی دوباره برای معرفی دوباره این شخصیت بزرگ فرهنگی است. سروده های این شاعر از طبع لطیف و زلالش تراوش می کرد که بیانگر روان تابناک این شاعر بود. در ادامه سهیل محمودی گفت: این روزها، مطبوعات به دو مسئله در حوزه ادبیات بیشتر توجه کرده و مطرح می کنند: یکی بحران شعر و دیگری بحران مخاطب اما قیصر با سروده هایش ثابت کرد که بحران مخاطب در این حد که مطبوعات مطرح می کنند، نیست در واقع ما با بحران شاعر روبه رو هستیم. اگر شاعر در جای خودش باشد، مخاطب هم به همراه آن می آید.وی در ادامه گفت: قیصر از شکاف میان نسل ها دوری می کرد و ما کسانی را شاهدیم که تحصیلات آکادمیک و سن بالایی هم دارند اما رابطه خوبی با جوان ترها و یا حتی همنسلان خود ندارند اما قیصر با اشعارش با نسل بعد از خود ارتباط برقرار کرد و علاوه بر آن با هم نسلان خود و نسل بعد هم ارتباط خوبی داشت.
سپس مرتضی کاخی، گفت: در این سال ها در مورد دو شاعر بیش از سایرین سخن گفته و سخنرانی کرده ام؛ مهدی اخوان ثالث و قیصر امین پور در واقع نسبت به ظرفیت خود، در رثای این دو شاعر، مطالب زیادی عنوان کرده ام.او در مقاله ای درباره شعر اخوان ثالث در جایی نوشته بود که زیبایی، زیباست و از آن زیباتر؛ دیدن است و از آن زیباتر، دیدن زیبایی است.در ادامه افشین علاء، از شاعران جوان حاضر در این مراسم، گفت: مرگ مرحوم امین پور با مرگ مادرم هم زمان شده بود و باور کنید که در این دنیا، هیچ کس را به اندازه این دو دوست نداشتم. مادرم را به خاطر مادر بودن و قیصر را به خاطر این که بعد از مادرم، دستم را گرفت.سپس فریدون عموزاده خلیلی گفت: حدود ١٠ سال با قیصر هم اتاق بودم.
در همه این سال ها، هیچ وقت بغض و گریه قیصر را ندیدم اگرچه وجودش همیشه در اندوهی دائمی بود به جز روزی که در خوابگاه ، منظومه ظهر روز عاشورا را می خواند. او هیچ وقت دلش نمی خواست که کسی از حالات درونی اش باخبر شود.سپس فاطمه راکعی مدیرعامل خانه شاعران ایران گفت: تنها کاری که برای این شاعر می توانیم انجام دهیم این است که راهش را در تمامی ابعاد شخصیتی اش ادامه دهیم. در حالی که ادامه راه قیصر در شعر کار بسیار سخت و دشواری است.محمدکاظم کاظمی شاعر افغانی نیز در مورد قیصر گفت: تعادل در شعر قیصر یکی از رموزی است که باعث پایداری این شاعر شده و محبوبیت او را به همراه داشته است و کسانی که سه دهه شعررا بررسی کرده اند، دریافته اند که بسیاری از شاعران خیلی زود مطرح شدند و خیلی زود هم افول کردند اما قیصر از آن دسته شاعرانی بود که طی سه دهه، همچنان باقی مانده است.

منبع : روزنامه خراسان