رمضان ، سید ایام

پروردگارا حمد تو گویم جز حمد چه گویم که همه ستایش برای تو باشد. نازم بپذیر که نوازش توست. رازم بپذیر که آرامش ماست. پروردگارا، تا توانم به درگاهت لب ریزم اگر چه در قیاس مواهب تو نا چیزم. پروردگارا؛ می ستایمت از اینکه مرا به دین خویش رهنمودی و در سلک مسلک خود جای دادی.
پروردگارا؛ شکر زان دارم که به ماه رمضانم رساندی ، یکی دیگر از راههای هدایتت. در حقیقت بدین احسان بیش از هزار سال بر بنده ات تفضل نمودی ؛ ارزانی فرصتی از جنس خویش، همراه با برکت، عطر رحمت و رنگ آمرزش یعنی ماه روزه، ماه طاهر و پاک، ماه تطهیر و اصلاح، ماهی که یکسال بر عمر بهار قرآنی ام بیفزاد.
پروردگارا؛ ماه رمضان را زآن فضل که شهره آفاق است سید ایام نهادی، چنان عظمتش دادی که حفظ حرمتش از حلال ماه های دگر هم تعدی کرد و چنان گرامی، که روزه داران روزهایش را ز نوش و خوراک باز داشتی و هرگز تقدیم و تاخیرش روا نداشتی ، ز آن سان گفتند به استقبالش رویم نه به انتظارش نشینیم تا که قدرش بشناسیم و این سرمایه بستانیم. و این چنین کرامتت را در شبی که نامش ، لیله القدر است به اوج رساندی ، شبی که بتوان ره عمری در آن پیمود ، شبی که ره صد ساله توان رفت بلکه هزار ساله هم بیشتر، شب تقسیم کار سالیانه.
پروردگارا؛ شناخت فضیلت این ماه را ، عظمت مقاماتش را، راه خویشتن داری از محرماتش را بر قلبم جاری نما و مرا بر روزه این ماه ، توفیق و اعضا جوارحم از نافرمانی هایت، برحذر و بر آنچه خشنودی توست و مورد نظر، یاری نما.
بارالها یاری مان نما تا در این ماه سراسر سلام، گوش هایمان از سخن بیهوده، چشم هایمان از لهو و لعب ، دستهایمان از دراز دستی و گام‌هایمان از کجروی، سالم و در سلامت بماند.
پروردگارا؛ چنان کن شکمهایمان که تکیه بر ضیافت تو زده پرنشود مگر از حلال و زبان هایمان گویا نشود جز به زلال و توانمان را خرج نکنیم مگر برای تقرب به ثوابت یا که جستن از عقابت.
و همچنان کن که ریا و تظاهر و رساندن به گوش این و آن اندوخته هایمان را نربایند.
پروردگارا؛ به درگاه تو پناه می برم از اینکه در بندگی ات غیر تو را شریک دارم و در ضمیر خویش مراد و مقصد دگری بگذارم.
خدایا به احسانت نصیب مرا در زمره بندگان صالحت بگذار و جزء گنهکارانت نشمار.

برگرفته از دعای ۴۴ صحیفه سجادیه
سجاد سلطانی نژاد
حوزه علمیه محمودیه کرمان

منبع : روزنامه رسالت