محبوب ترین مرد بدون آرامگاه اختصاصی

محبوب ترین مرد ایران کیست؟ تاریخ ایران، واقعیت را براساس آرا و نظرات مردم عنوان می دارد. مراسم تشییع جنازه بزرگان، یکی از مصادیق محبوبیت آنهاست. در صد سال گذشته هیچ تشییع جنازه یی به اندازه تشییع جنازه بنیانگذار فقید نظام جمهوری اسلامی در ایران پرشکوه نبوده است.
بعد محبوبیت امام خمینی، نه فقط از شخصیت مذهبی بلکه رهبری کاریزماتیک او در میان اقشار مختلف اجتماع بود. از بین شخصیت های درجه اول، می توان به نام های دیگری مثل مرحوم طالقانی و... اشاره کرد اما در بین شخصیت های هنری - اجتماعی و ورزشی، شاید بدون هیچ اغراق و بدون هیچ تردیدی مراسم تشییع جنازه شادروان غلامرضا تختی از همه باعظمت تر بوده است.
ما که به چهل نمی رسیم اما کسانی که ۴۰ سال قبل را ادراک کرده و در حال حاضر حداقل ۵۰ سال سن دارند، آن ماجرا را چنان با آب و تاب تعریف می کنند که انگار تصاویر زنده چهل سال قبل، از پیش چشم ما رژه می روند و مرحوم تختی را بر فراز دستان مردم داغدار می بینیم؛ مردمی که شادروان تختی، آن عزیز از دست رفته را هنوز در خاطرات قهرمانی و اساطیری خود مرور می کنند. چهل سال گذشته اما وقتی از یک جوان ۲۵ ساله می پرسی الگویت کیست، می گوید؛ تختی، یعنی تختی آنقدر محبوب بود که چهل سال بعد از مرگ هنوز الگو مانده است؟ دیگر کسی از «پوریای ولی» حرف نمی زند، چرا که پوریای زمان ما تختی است اما به راستی، در بین عناصر محبوب جامعه کسی را می یابید که بارگاهش مثل مرحوم تختی، بدون حشمت و جلال و تا این حد غریب باشد؟ خدا خانواده محترم مرحوم شمشیری را بیامرزد که ۴۰ سال قبل در ابن بابویه اجازه دادند تختی در قسمت اختصاصی و خانوادگی آنها دفن شود اما تختی یکی از مفاخر ملی ماست و به هیچ خانواده یی اختصاص ندارد، ولو آنکه بتوان مثل «نیما یوشیج»، پیکره اش را نبش کرد و در جایی دیگر به خاک سپرد. این حق مردمی است که عاشقانه دوست دارند آرامگاه شادروان غلامرضا تختی بزرگ و باعظمت را از نزدیک زیارت کنند.
این حق مردمی است که دوست دارند آرامگاه جهان پهلوان محبوب آنها، مثل نمایشگاهی از پهلوانی آثار برجسته آن، پیش چشم شان باشند. سال ها است که خیلی ها دوست دارند کنار سنگ مزار تختی بنشینند اما همواره ناچارند از پشت نرده های فلزی آرامگاه اختصاصی خانواده شمشیری قبر جهان پهلوان را که گوشه یی غریب و مهجور افتاده است، نظاره کنند. شاید بدون هیچ تردیدی بتوانیم بگوییم که شادروان غلامرضا تختی، این قهرمان اسطوره یی و ملی ما، محبوب ترین مرد بدون آرامگاه اختصاصی در ایران است. اگر در تاریخ این فرهنگ کهن، نام هایی با دل و جان مردم درآمیخته اند و در قلب مردم ریشه دوانیده اند، تختی هم یکی از بزرگ ترین آنهاست، آیا تختی هویت ورزش ما نیست؟ فرهنگ ما در تکریم شخصیت های ادبی و فرهنگی همت بسیار کرده است، اما تختی سمبل ورزش پهلوانی است.
او چه بخواهیم و چه نخواهیم برای ورزش ما مصداق است. اصلاً شایسته نیست قبر این بزرگمرد ورزش تا این حد مهجور بماند. سال ها است که همه وعده ساختن آرامگاه اختصاصی را داده اند اما دریغ و افسوس، چهل سال گذشته است و هنوز اثری از آرامگاه اختصاصی شادروان غلامرضا تختی نیست. ان شاءالله امسال هم مراسم چهلمین سالگرد وفات غلامرضا تختی با آبرو و عزت برگزار می شود اما باید برای سال های آینده فکر کنیم و یادمان باشد این آرامگاه، محل راز و نیاز بسیاری از علاقه مندان راستین ورزش ایران است.

مهدی حدادپور

منبع : روزنامه اعتماد