ساعتی با لشکر شکست خورده

حد فاصل بین آسانسور تا در خروجی پرنس هتل لابی تمیزی است که با یک فرش قرمز بلند، مفروش است. «ردکارپتی» که در تضاد کامل با موقعیت فعلی تیم ملی به نظر می رسد. تیمی که با هیبت یک قهرمان وارد جام ملت های آسیا ۲۰۰۷ شد و به دور از اندازه های واقعی جام زهر را نوشید. تیمی پرستاره که حسین، ایرانی مقیم مالزی را به همراه همسرش به هتل پرنس کشانده. این دو می خواهند با تک تک ملی پوشان عکس یادگاری بگیرند.
حسین می گوید؛ «دل ما به این بچه ها خوش است.» اما او که یک روز پیش تر برای تشویق تیم ملی به ورزشگاه بوکیت جلیل رفته و همچنان به تیم و بازیکنانش عشق می ورزد در این حس مثبت کاملاً تنهاست. نکته این است که حتی بازیکنان ملی، چنین احساسی نسبت به خود ندارند. آنها که در آخرین روز حضور در مالزی برای گردش و خرید هتل را ترک می کردند، سرشار از انرژی منفی شکست بودند. باختی که احتمالاً پایان دوران یازده ماهه سرمربی ایرانی تیم ملی و کادر او را رقم خواهد زد.
● آینده
این دومین ناکامی پیاپی ایران در یک تورنمنت معتبر است اما مثل همیشه داغ شکست تازه، به علتی برای تطهیر مقصرین ناکامی قبلی تبدیل شده است. این نکته بلافاصله پس از حذف ایران در کنفرانس مطبوعاتی به نظر آمد، جایی که سردبیر بلندآوازه یکی از روزنامه های ضد برانکو ایوانکوویچ تلویحاً از حجم انتقادات علیه کادر فنی سابق تیم ملی ابراز پشیمانی کرد.
این در حالی است که وحید هاشمیان مهاجم اول تیم ملی که به دلیل توجه افراطی برانکو به علی دایی از او دل خوشی نداشت هم با کنایه خبرنگاران را به مقایسه نمایش ایران در جام جهانی ۲۰۰۶ و جام ملت های آسیا ۲۰۰۷ فراخواند. یک خبرنگار نیز از حرف های جواد نکونام در یک جمع خصوصی می گوید که عقیده داشت ایران با یک مربی مثل برانکو قهرمان جام ملت ها بود. جواد البته در مواجهه با خبرنگاران حرفی علیه قلعه نویی به زبان نمی آورد؛ «مقایسه این تیم با تیم جام جهانی کار من نیست.
من فقط می توانم بگویم ما مستحق شکست نبودیم.» جواد یکی از بازیکنانی است که گفته می شود فقط به دلیل احترام به خواهش مهدی مهدوی کیا کاپیتان تیم در مقابل اتفاقات خم به ابرو نیاورد؛ با روحیه ای خوب و صورتی خندان هتل را ترک کرد. درست برخلاف حسین کعبی که با اخم و تخم به خبرنگاران می گفت به این نکته توجه کنند که برانکو در دوره پیش با چه بازیکنانی به جام ملت ها آمده بود؛ «تقی پور و کاملی و بداوی و ستار زارع فیکس بازی می کردند.»
● تغییر قطعی
کادر سرپرستی تیم ملی که احتیاطاً پرواز روز دوشنبه ایران ایر به مقصد تهران را رزرو کرده بود، برخلاف همه پیش بینی های خوش بینانه، مجبور به ساماندهی کاروان اعزامی برای حضور به موقع در فرودگاه KL شد.
این در حالی بود که کیومرث هاشمی سرپرست فدراسیون فوتبال که پس از تصویب اساسنامه جدید فوتبال ایران توسط فیفا، خود را مهیای انتخابات آ تی فدراسیون می کند، مثل اکثر خبرنگاران به امید تماشای پیروزی تیم ایران به مالزی آمده بود. او حتی در پاسخ به پیشنهاد یکی از خبرنگاران که عقیده داشت او و محمد علی آبادی باید مقدمات سفر محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری برای بازی فینال در اندونزی را فراهم کنند، با مقامات بلندپایه دولت تماس گرفته و نظر آنها را جویا شده بود.
او که به همراه سفیر ایران در مالزی و تنی چند از مقامات بلندپایه و همین طور پیتر ولاپان دبیرکل سابق AFC بازی ایران - کره را از VIP تماشا کرد، در این ۲۴ ساعت، بخشی مهمی از وقت خود را به رایزنی درباره آینده تیم ملی اختصاص داد. نکته مهم این است که حتی در صورت ابقای قلعه نویی، تغییرات در کادر فنی - با درصد بالا - در برنامه اکثریت نامزدهای ریاست فدراسیون فوتبال خواهد بود. امیر قلعه نویی که حتی پیش از آغاز رقابت ها به دلیل حذف استقلال از جام باشگاه های آسیا بخش مهمی از طرفداران خود را از دست داده بود، با شکست اخیر از اقبال کافی برای ادامه کار برخوردار نیست و اعلام استعفا خواهد کرد.
● بهترین مربی ایرانی
انتخاب امیر قلعه نویی به عنوان سرمربی تیم ملی در شرایطی اتفاق افتاد که فضای ضدمربی خارجی راه را بر هر انتخاب متفاوتی می بست. او که سمت تازه اش حامل اجماع جمعی از کارشناسان - با عنوان کلی خرد جمعی - و دستور شخص رئیس سازمان تربیت بدنی بود با شکست در جام ملت ها مجدداً کارایی مربی ایرانی در سطح ملی را زیر سوال برده است. قلعه نویی که برانکو ایوانکوویچ او را با لفظ «بهترین مربی ایرانی» یاد می کند در تمام روزهای حضور در مالزی از مشکل عدم محبوبیت میان خبرنگاران و نداشتن مقبولیت در میان بازیکنان شاخص ایران رنج برد.
آنها که در حرف های خصوصی بارها و بارها پشت سر قلعه نویی و درباره حرکات و شیوه های او صفحه گذاشتند. آنها که برخی شان در سال های گذشته حتی با مربیان بسیار بزرگ جهان کار کرده اند، خیلی زود مچ جانشین برانکو را گرفته بودند. کسی که بعد از سه سال موفقیت کامل در استقلال، در مقیاس تیم ملی دچار مشکل شد.
او که به همراه تیم مشاورش بارها شیوه بازی تیم ملی را در طول تورنمنت تغییر داد، در پاسخ به این سوال که چرا با شیوه مألوف ۱-۳-۲-۴ که برانکو برای جاانداختن نسبی آن سه سال وقت گذاشت، مشکل دارد، پاسخ خاصی نداشت. اما شاید از این می ترسید که مطبوعات بعد از کسب نتیجه، موفقیت را به حساب مربی قبلی بگذارند.این حقیقتی است که منصور ابراهیم زاده دستیار وی نیز در مقابل آن سکوت می کند.
● کاپیتان
یک عکاس ایرانی حاضر در مسابقات از روزی حرف می زند که مهدی مهدوی کیا کاپیتان تیم ملی در هواپیما به او گفته بود ان شاءالله جام را می گذاریم همین جا و با آن عکس یادگاری می گیریم. روزی نه چندان دور که با تصورات شیرین نسبت به آینده به پایان رسیده بود. مهدوی کیا که به عنوان کاپیتان تیم، بخش مهمی از ناکامی را به دوش می کشد، دیروز گفت؛ «جام در دست ما بود، خودمان آن را به بقیه تیم ها دادیم.» او که پنالتی دوم ایران مقابل کره را هدر داد، در حین گریه ای طولانی در رختکن، بر بخت بد خود لعنت می فرستاد.
او که به دلیل بستن بازوبند علی دایی کاپیتان سابق تیم ملی، انگیزه مضاعفی برای قهرمانی داشت، حالا به طعنه های دایی فکر می کند که به دوستان خود گفته است خط حمله تیم ملی بدون او حتی یک گل هم نزد. جالب اینکه دایی که امسال در تمرینات سایپا بارها و بارها در حضور هادی مهدوی کیا، لحظه مصدومیت گل محمدی در جام جهانی و رسیدن بازوبند به مهدی را مورد تمسخر قرار داده بود از نامزدهای بالقوه هدایت تیم ملی است.
دیروز در مالزی حرف از مذاکراه یکی از نامزدهای ریاست فدراسیون با سرمربی سایپا بود که در اولین تجربه مربیگری، این تیم را قهرمان لیگ کرد. طبیعتاً این خبر که به تهران برسد، دایی مثل همیشه از لطف خدا خواهد گفت و اینکه این بار بدون آنکه زحمت خاصی بکشد، شرایط به نفعش رقم خورده. این در حالی است که هیچ کس شک ندارد این تیم توانایی قهرمانی در جام ملت ها را داشت؛ عنوانی که می توانست شروعی خوب برای عصر پس از دایی باشد.
● پایان یک دوران
کریمی، مهدوی کیا، هاشمیان و تنی چند از بازیکنان ملی آرام آرام به مرز روزهای پایانی فوتبال خود نزدیک می شوند. افشین قطبی که به همراه پیم فربیک نسل تازه ای از بازیکنان فوتبال را وارد عرصه ملی کرد از برنامه همیشگی فوتبال کره برای حضور دائم در جام جهانی گفت؛ تیمی که دیروز برای برد مقابل ایران از شانس کمک گرفت، اما فردا با اندوختن تجربه کافی می تواند روزهای خوش دهه ۱۹۸۰ و ۹۰ فوتبال کره را تجربه کند.
از این منظر، شکست ایران در جام ملت ها، یک باخت دوگانه است. درست مثل بازی های آسیایی دوحه که آبدیده شدن جمعی از بازیکنان رده سنی امید، فدای نتیجه شد.اما آیا ایران پس از ظهور این نسل و پس از سال ها نتیجه گیری می تواند به آینده امیدوار باشد؟ شاید نه. مگر آنکه دوباره فردی برای کشف استعدادها ظهور کند. یکی مثل میروسلاو بلاژویچ یا برانکو ایوانکوویچ. البته ببخشید که دوباره اسم خارجی ها را به زبان آوردیم.

پژمان راهبر

منبع : روزنامه شرق