طلبکار آینده این طفل کیست؟

شاید تمامی دلخوشی امروز پرسپولیسی ها متوجه اجلاسی است که در سوییس برگزار می شود و آینده و سرنوشت جدول رده بندی لیگ برتر ایران را با یک «آری » یا «خیر» که در پایان جلسه به عنوان حکم نهایی و تصمیم پایانی صادر خواهد شد ، تعیین خواهد کرد.
نه فقط سرنوشت پرسپولیس که در اصل آینده ای که با قهرمان لیگ رقم می خورد، در گرو دادخواست وکیلی است که به دادگاه عالی ورزش و فدراسیون جهانی فوتبال برده . شاید خوش یمن ترین خبر ممکن برای هوادارانی که مدتها انتظار ، قهرمانی پرسپولیس را می کشیدند ، در رضایت فیفا برای بازگشت ۶ امتیاز باشد و البته نباید فراموش کرد که این بازگشت امتیاز از دست رفته به منزله تحقق رویایی دست نیافتنی به نظر می رسد. آیا خواسته پرسپولیسی ها برآورده می شود.
آن چه در پس این شکایت و شکایت کشی وجود دارد، در نگاه اولیه به چشم می خورد، همین نتیجه ای است که از اجلاس امروز حاصل خواهد شد. اما واقعیت این است که در پی اتفاقات ماها و سالهای اخیر که از چهره پرطرفدارترین باشگاه قاره آسیا ، سیمای یک بدهکار همیشگی و دایمی ساخته باید همین امروز به دنبال علل و عوامل گشت. چه در پرسپولیس یا بر پرسپولیس گذشت که حالا میزان بدهکاری های این باشگاه از قیمت ریالی و دلاری اش فراتر رفته است؟ باشگاهی که به صورت دولتی و زیر نظر مستقیم سازمان تربیت بدنی اداره می شد، چگونه امروز با بدهکاری میلیارد تومانی مواجه شده و اگر بگوییم همین انباشته شدن بدهکاری داخلی و خارجی ، به زودی موجبات از بین رفتن امتیاز بین المللی باشگاه و ممنوعیت حضورش در رقابت ها را فراهم خواهد کرد، اشتباه نکرده ایم!
دادگاه CAS و فیفا در حالی پرونده شکواییه پرسپولیس برای حق طلبی مدیرانش را بررسی می کند که پیش از این قریب به پنجاه پرونده شکایت دیگر از این باشگاه را مورد بررسی قرار داده بود و این موضوع را جزیی از حق طبیعی اش می داند که طی سال جاری نیز بخشی از انرژی و فرصت زمانی اش را خرج بررسی تخلفات و شکواییه های طلبکاران پرسپولیس کند.
اول بار شاید با پادرمیانی دو دولت مرد ایران و قطر بود که باشگاه قطری شکایت خود را از پرسپولیس پس گرفت . آن روزها شاید شادمانی حاصل از رفع خطر تعلیق و سقوط پرسپولیس به لیگ پایین تر، اسباب فراموشی اصل موضوع را به وجود آورد . اصل همان حسابرسی مالی پرسپولیس بود که در تمامی ادوار آینده به دست فراموشی سپرده شد. آیا هیچ گاه این پرسش به وجود آمد که قطب های همیشه مقروض پایتخت چرا درگیر اختلافات و تغییرات مدیریتی می شوند؟ شاید طرح این سؤال ویژه می توانست کمکی باشد برای کنترل مخارج و هزینه های دو باشگاهی که هر سال دست به دست در دست مدیرانی جدید می چرخند و جز ناکامی و ضرر ،هدیه ای دیگر نمی دیدند. آثار انگشت مردانی که در پرسپولیس حس تملک خواهی خود را دیکته کردند از ابتدای دهه ۸۰ خورشیدی تا امروز چشم نوازی می کند وهنوز مشخص نیست میزان طلبکارانی که قانونا یا شرعا می توانند مقابل این تیم مدعی شوند چه میزان است!
شکواییه بعدی چه خواهد بود؟ سازمان تربیت بدنی فردا باید برابر اعتراض و دادخواهی قانونی کدام بازیکن یا مربی و شرکت داخلی و خارجی از مخارج بیت المال و بودجه کشور خرج کند؟ آن چه شرکت کانادایی از جیب پرسپولیس درآورد می توانست خرج سازندگی ورزش شود، می توانست در راستای تقویت ورزش قهرمانی کشور یا حتی بودجه داخلی پرسپولیس هزینه شود. تاسف بار این است که مدیرانی که دیروز چنین سرنوشتی را برای پرسپولیس رقم زده بودند امروز در فضایی دیگر که نه مثل سابق زیر ذره بین هستند و نه در چک کشیدن و خرج کردن در تنگنا قرار می گیرند، مشغول به کار شده اند!
سازندگی دوباره و چند باره ای لازم است. توقف خصوصی سازی باشگاه های استقلال و پرسپولیس با تکیه بر عواملی بسیار انجام شد. بی تردید یکی از اهم دلایلی که اجازه خصوصی سازی این دو باشگاه را نداد ، ناشناحته بودن مدیران احتمالی آینده دو باشگاهی بود که در حقیقت هفته به هفته با بیش از ۴ میلیون ایرانی داخل کشور در ارتباط هستند. بی تردید این تلقی که می توانیم پرطرفدارترین تیم های قاره آسیا را در اختیار ناشناخته هایی قرار دهیم که به صرف میزان دارایی خود صاحب برتری می شوند و خط و مشی فکری و سیاسی و اجتماعی شان واضح و مشخص نیست ، از پایه بی اساس است. با این اوصاف به نظر می رسد مدیریت دولتی استقلال و پرسپولیس نیز باید با دقت عمل بیشتری همراه شود.
غمخوار، خطیب و پروین و بعد انصاری فرد مثلث و یا بهتر است با احتساب علی پروین که درتمامی دخل و خرج ها دستی در آتش داشت مربعی هستند که بیان عملکرد فنی و مالی شان امروز پیش روی فوتبال ایران است. انگار تامل و تفکری بیشتر لازم باشد.

پیام یونسی پور

منبع : روزنامه ایران ورزشی