شکست دایی در نیمه مربیان

فوتبال ملی ایران با سرمربی جدید خود سال را با تلخی آغاز کرد. شکست برابر بحرین و تبدیل پیروزی به تساوی برابر کویت، نتایجی که مقصر اصلی آن علی دایی به عنوان فرد نخست هدایت تیم ملی بود.
این مربی که در نخستین تجربه های ملی خود نتایج خوبی را کسب نکرد و در پاسخگویی به رسانه های گروهی پس از این شکست ها هم موضعگیری های اشتباهی داشت تا در همان ابتدای کار و فعالیت خود در این میدان تازه، مخالفان جدیدی را در بین فوتبالدوستان و قلم به دستان برای خود به وجود آورد.
این اتفاق در ابتدای کار نمی تواند بازتاب مثبت و برآیند مناسبی برای علی دایی داشته باشد تا این مربی در صورت ادامه تفکرات فعلی و موضع گیری های خود، دوران سخت تری را نسبت به دوران بازیکنی اش تجربه کند.
● انتخاب اشتباه
علی دایی در اولین شعارهای خود برای انتخاب مردان تیم ملی اعلام کرد که هر بازیکنی آماده باشد، از وی جهت حضور در اردو استفاده خواهد کرد.
این مربی با شعار ۱۱ مرد جنگنده برای تیم ملی لیست ۳۰ نفره خود را اعلام کرد، فهرستی که با اشتباهات زیادی همراه بود.
حذف نام مهدوی کیا، سامره، کاظمیان، عنایتی، زندی و … اولین واکنش های منفی را علیه فهرست تیم ملی به وجود آورد.
توجیهات این مربی برای حذف این بازیکنان با توجه به دعوت نفرات دیگر کاملا مشخص شد تا نشان دهد دایی می خواهد اشتباهات خود را به این شکل زیر سوال ببرد.
وقتی این مربی می گوید این بازیکنان آماده نبودند، پس چرا از مسعود شجاعی، آندرانیک تیموریان که ۴ هفته متوالی نیمکت نشین بودند و یا محسن خلیلی که در ۴ دیدار گلزنی نکرده و به نیمکت پرسپولیس فرستاده شده بود، برای حضور در این دیدار دعوت کرد.
تمام این مسایل نشان می دهد انتخاب دایی همانند انتخاب مربیان گذشته ایران مبتنی بر شایسته سالاری نبوده و باز هم گرایش به سوی انتخاب شخصی بوده است.
● آرایش اشتباه
تیم ایران با هدایت دایی تمرینات آماده سازی اش را برای حضور در بازی با بحرین پیش از سال جدید در کمپ تیم های ملی آغاز کرد. مخالفان تیم ملی و انتخاب دایی، برای صلاح فوتبال ایران سکوت اختیار کردند و اجازه دادند تیم ایران در آرامشی بیشتر، خود را برای شرکت در دومین دیدار مرحله مقدماتی آماده کند.
دیدار با بحرین نخستین تجربه آقای گل فوتبال ملی جهان در سمت سرمربیگری تیم ملی کشورمان بود، مسابقه ای که در روز دوم فروردین ماه در منامه انجام شد.
برای آن مسابقه از سیستم ۱-۳-۲-۴ استفاده کرد و تا پایان مسابقه هم حاضر نشد در حرکت تیمی تیم ملی تغییر ایجاد کند. در آن دیدار مشخص شد که تیم ایران می تواند با عرض دادن به بازی راحت تر توپ را به دروازه حریف برساند، همچنین خلا های موجود در خط دفاع و نداشتن رابطه مناسب بین دفاع و حمله، بزرگ ترین نقطه ضعف های ایران بود.
بحرین از همین نقطه ضعف دروازه ایران را باز کرد اما تیم ملی نتوانست از ضعف های موجود در تیم میزبان برای جبران گل خورده استفاده کند تا در نهایت فوتبال ایران با شکست برابر بحرین راهی کویت شود.
● شکست در نیمه مربیان
تیم دایی در نیمه مربیان بازی با بحرین مغلوب شاگردان میلان ماچالا شد. اشتباه در انتخاب آرایش تیمی و تعویض های غیراصولی زمینه ساز شکست ایران در آن دیدار دوستانه شد.
در بازی با کویت هم فوتبال ایران در نیمه مربیان بار دیگر مغلوب تفکرات سرمربی کویت شد تا پیروزی ارزشمند در زمین حریف با تساوی عوض شود.
این موضوع نشان دهنده یک موضوع مهم است، آن هم ضعف کادر فنی تیم ملی در حفظ نتیجه و عدم موفقیت فوتبال ایران در مسابقات مهم و حساس.
● نادیده گرفتن ضعف ها
بازی های دوستانه برای شناخت نقاط ضعف و قوت تیم است و یک مربی باید پس از این مسابقات و تا زمان برگزاری دیدار بعدی در جهت رفع نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت تیم تلاش کند.
در بازی با کویت تیم ایران خیلی زود و روی حرکت زیبا و فردی نیکبخت به گل برتری دست یافت. لحظاتی بعد اشتباه بزرگ دروازه بان کویت گل دیگری را به ایران تقدیم کرد تا فوتبال ایران خود را به مقابل پیروزی بزرگ آن هم برابر تیمی عربی ببیند. اشتباه خط دفاع ناهماهنگ ایرانی یکی از دو گل کویت را جبران کرد تا یاد ضرب المثل قدیمی بیفتیم که می گوید: باد آورده را باد می برد. گل تساوی کویت اما حکایت دیگری داشت. در شرایطی که مربی این تیم با تغییر سیستم و استفاده از سه مهاجم فتح دروازه ایران را در برنامه های تاکتیکی گنجانده بودّ مربیان تیم ملی کشورمان برای خنثی کردن برنامه های حریف کار خاصی را انجام ندادند.
این اتفاق باعث شد ایران از خلا بین دفاع میانی و کناری که در بازی با بحرین گل خورده بود، در مسابقه با کویت هم دروازه اش را باز شده ببیند تا رویای پیروزی در این دیدار مهم تعبیر نشود.
با این گل این نکته به ذهن فوتبالدوستان رسید که آیا مربیان تیم ملی در فاصله این دو بازی برای رفع این نقطه ضعف تلاشی نکردند و یا مهره های حاضر در زمین در حد و اندازه فوتبال ملی نبودند؟
البته ایران شانس آورد که داور یکی از گل های کویت را در نیمه دوم مردود اعلام کرد ، و گرنه باید با شکستی تلخ این کشور را ترک می کردیم.
● ابهامات ترکیب
مشخص نشد مربیان تیم ملی چرا در آن دیدار ۹۰ دقیقه از بازیکن جوانی به نام غلام نژاد استفاده کردند. چرا ما بدون مهاجم کلاسیک برابر حریف به میدان رفتیم. چرا با وجود بازیکنانی مانند صادقی دفاع میانی ما با مشکل مواجه بود.
چرا کعبی و مبعلی ۹۰ دقیقه نیمکت نشین بودند و چرا جباری دیر به میدان فرستاده شد. چرا در طول جریان مسابقه ضربات ایستگاهی ما به راحتی از دست رفت و چرا فرد مناسبی در زمین نبود که بتواند به خوبی تیم را به عنوان کاپیتان هدایت کند.
چرا منتظری به اردوی تیم ملی دعوت شد و چرا هادی عقیلی که قوانین بین المللی را رعایت کرده بود به راحتی خط خورد.
آیا دلیل دعوت منتظری لغو دیدار استقلال با راه آهن بود و یا دایی که تجربه بازی در اروپا را داشت نمی دانست بازیکن ۴۸ ساعت قبل از بازی رسمی نمی تواند به اردوی تیم ملی بیاید.
شاید دایی به این سوالات هم با توجیهات همیشگی پاسخ می دهد و باز هم فوتبال ایران است که ضربه این مشکلات را می خورد.
● تجدید نظر
دایی باید رفتار گذشته خود را فراموش کند و فکر نکند چون سرمربی تیم ملی است نباید در مقام پاسخگویی به افکار عمومی برآید. این مربی که تیم لورانت را در سالی قهرمان کرد که استقلال، پرسپولیس و سپاهان روزهای افت خود را تجربه می کردند، باید بداند همه نتیجه گرفتن فصل جاری سایپا را به عنوان عملکرد حقیقی به این مربی قلمداد می کنند.
همچنین او باید بداند به عنوان سرمربی تیم ملی مقصر اصلی نتیجه نگرفتن های تیم فوتبال ایران است و نباید پس از تساوی برابر کویت، تساوی مقابل سوریه را به عنوان شکست معرفی کند و کسب یک امتیاز در کویت را کاری بزرگ بداند.
دایی امروز سرمربی تیم ملی است و نباید کاری کند که اعتبار و حرمت نیمکت تیم ملی زیر سوال برود.
فوتبال ایران به تغییرات نیاز دارد ولی این تغییر باید در بخش هایی صورت گیرد که تیم ملی ضعیف است؛ نه در بخش هایی که در گذشته و آینده فقط قوت تیم ملی بوده اند.
حذف بی دلیل مهدوی کیا و هاشمیان برای هواداران فوتبال قابل قبول نیست ولی نباید فراموش کرد که کنار گذاشتن چهره های دیگر که نامشان در زمین بازی می کند، فوتبال دوستان ایران را ناراحت نخواهد کرد.

امیر ملکی

منبع : روزنامه جوان