بعثت و کرامت

ظهور ادیان الهی، بسان بهاری است که جان‌ها را از خمودگی‌ خزان و سکون زمستان به در آورده و طراوت نسیم و تابندگی آفتاب بهاران را به ارمغان می‌آورد و باران آسمان مصفای ملکوت را به زمین تیره ناسوت می‌افشاند و بذر بصیرت و فضیلت را از مزرع نفوس، می‌رویاند؛ و ظهور آخرین رسول خدا و اولین علت خلقت و پدیداری واپسین بعثت نبی، یعنی مبعث حضرت محمد مصطفی ارواح العالمین له الفداه، پایدارترین بهار آفرینش است که عطر یاسمن‌های وحی را در سراسر گیتی گسترد و جغرافیای جهان را در نوردید و تاریخ را تا رستاخیز آفریدگان، روشنا بخشید.
اسلام محمدی، آخرین حلقه از حلقات قیام مرسلین و آخرین مرحله از دوره تعلیم و تربیت بشر است که به علت تکامل عقول و ارتقای بینش و خرد جمعی انسان، نهایت نیاز اندیشه و عاطفه خلق با عالی‌ترین و کامل‌ترین تعالیم وحیانی، پاسخ داده شد و تمامت ادوار آخرین برهه هستی را در برگرفت و همه زوایای زندگی روحانی و جسمانی مخلوقات با برخاستن سروش آسمانی خاتم النبیین که عقل کل است و کل عقلانیت، به کمال رشد و هدایت نایل شد و شمه‌ای از شئون حیات بنی‌آدم، باقی نماند مگر آنکه فرامین الهی مرتبط با آن، به واسطه ابلاغ وحی و رسالت رسول اعظم حق، تنزیل و تبیین شد.
مبعث رسول عطوفت و عدالت، حضرت محمد‌بن عبدالله (ص) در واقع، عید سعادت بشریت است، چه اینکه درمان دردهای بی‌شمار بشر را در عناصر شفابخش بعثت می‌توان یافت؛ هدایت، حکمت، کرامت و عدالت. از دیرباز تا امروز، دردهای مزمن جوامع انسانی، همسان بوده و خواهد بود. همواره آنان از ظلم، گمراهی، تبعیض، فساد و فقر، در رنج بوده و هستند، لذا بعثت نبی اعظم حق‌تعالی، پیام رحمت و کرامت پروردگار را در گستره گیتی گستراند و علم و عمل صالح و مکارم اخلاقی را یگانه راه نجات جوامع از ضلالت و رنج، برشمرد. در نخستین آیات نازل شده بر پیامبر اعظم، عبارت “ربک الاکرم” به این معنا اشاره دارد که خداوند، افزون بر خلق انسان، پیوسته تربیت و رشد او را مدنظر دارد و موضوع تعلیم و تربیت او نیز کرامت و سجایای اخلاقی است همان گونه که وحی الهی و پیام رسان آن نیز سرشار از کرامت است؛ “انه لقول رسول کریم” (تکویر، ۱۹.) خداوند کریم، به صورت فطری نیز به انسان‌ها کرامت عطا فرموده است؛ “لقد کرمنا بنی‌آدم” (اسراء، ۷۰) ارسال پیامبران نیز برای به فعلیت رساندن این کرامت مکنون در نهاد مردم است، همان گونه که حضرت خاتم الانبیاء (ص) فرمود؛ “انما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق” (میزان الحکمه، ج ۳ )
آنان که در زمین، کرامت نفس خویش را زیر پا نهاده و به استکبار و عصیان روی‌ آورده و از ولایت الهی به در آمده‌‌اند، هرگز به فلاح و فوز و فضیلت نخواهند رسید، اگرچه در امور دنیایی خویش سرآمد باشند. اینان کتاب کریم نفس را نگشوده و مکتب کرامت را رها کرده‌اند و در نتیجه، خود را از نفحات قدسی بعثت انبیای عظام به دور نگاه داشته و در ضلالت و آثار سوء آن باقی مانده‌اند؛ “هو الذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلو علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمه و ان کانوا من قبل لفی ظلال مبین” (جمعه، ۲)
آحاد امت محمد (ص) نیز اگر در ادراک پیام‌ آسمانی بعثت، تلاش نکنند و چشمه‌های هدایت و حکمت و کرامت و عدالت را در زندگی خویش ساری نسازند، از مسیر روشن رسالت رسولان به بیراهه گمگشتگی سوق یافته و در دشت خشک عصیان از اکرام الهی بی‌نصیب خواهند ماند؛ “ان اکرمکم عندالله اتقیکم” (حجرات، ۱۳) در سرای جاویدان رستاخیر نیز از سلک مکرمون متنعم در بهشت برین، بیرون می‌مانند. در آیه ۳۵ سوره معارج پس از توصیف صفات پارسایان و هدایت یافتگان، از کرامت یافتن آنان در نزد خداوند، یاد می‌کند؛ “اولئک فی جنات مکرمون.”
از خداوند خبیر، خواهانیم به برکت مبعث رسول مهر و نور، به تمامی ما بویژه مسئولین و مقامات میهن عزیزمان، توفیق بهره‌مندی از کرامت بعثت و شرافت نبوت خاصه رسول خدا عطا فرماید تا همواره در طریق عزت و اقتدار ملت معظم ایران و احیای عدالت اسلامی بکوشیم.

سیدمسعود علوی

منبع : روزنامه رسالت