این سیاه، نژادپرست است

چند سال پیش در شهر دوربان آفریقای جنوبی در جریان اجلاس جهانی علیه نژادپرستی و تبعیض نژادی حدود ۳۵۰۰ سازمان غیردولتی شرکت کننده، رژیم صهیونیستی را به عنوان یک رژیم نژادپرست محکوم نمودند و از سازمان ملل خواستار بازگرداندن مصوبات مجمع عمومی (برابری صهیونیست با نژادپرستی) و تنبیه و مجازات این رژیم شدند. آن روز امریکایی ها با توجه به چنین فضای ضداسرائیلی حاضر به ادامه حضور در اجلاس نشدند. دوربان یک نقطه عطف بود که می شد عمق پیوندهای امریکا و صهیونیست ها را آنجا حس کرد. آن روز امریکا به منظور پیشگیری از تصویب هرگونه اقدام فوری علیه رژیم صهیونیستی و ممانعت از هرگونه عکس العمل جهانی توسط دولت هایی که با فریادهای سازمان های غیردولتی همراه گردید به همراه اسرائیل محل اجلاس را ترک کردند.
البته اتحادیه اروپا نیز در ابتدا با توجه به ادامه فشارهای هیأت های دولتی و غیردولتی تهدید به خروج از اجلاس نمود، اما با میانجیگری میزبان اجلاس (دولت آفریقای جنوبی) در اجلاس باقی ماند.
اما اتفاق عجیب تر این بود که پس از گذشت چهار روز از خاتمه این اجلاس جهانی، واقعه ۲۰ شهریور ۱۳۸۰ (۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱) به وقوع پیوست و تمامی اراده های شکل یافته برای مبارزه با نژادپرستی و اقدامات نژادپرستانه رژیم صهیونیستی رنگ باخت. سناریو امریکا با عنوان مبارزه علیه تروریسم در خارج از مرزها در شورای امنیت به یک دستور کار اصلی جهانی تبدیل شد.
درست است که وقایع پس از ۱۱سپتامبر در روند مبارزه با سرشت نژادپرستی اسرائیل وقفه انداخت اما تحولات پس از دوربان مانند اقدامات تحقیرآمیز غرب نسبت به کلیه مهاجرین، توهین و تعرض نسبت به کیان و مقدسات مسلمانان، رواج اسلام ستیزی و اشکال نوین نژادپرستی به بهانه جنگ با تروریسم همگی موجب شد تا به تدریج شاهد شکل گیری موج جدید اعتراضات مردمی در سراسر جهان علیه نظام صهیونیستی و امریکا باشیم.
این مبارزه و تقابل البته تا پیش از جنگ غزه اغلب جنبه حقوقی داشت. اما همین رشته تلاشهای حقوقی پس از بروز جنایت تازه در فلسطین اشغالی اوج گرفت. دولت ها بار دیگر در شصت و یکمین مجمع عمومی سازمان ملل با طرح قطعنامه ای در پیگیری برنامه عمل دوربان با عنوان تلاش برای حذف نژادپرستی، تبعیض نژادی و بیگانه هراسی خواستار برگزاری اجلاسی جهانی در سال ۲۰۰۹ برای تحقق این تفکر شدند.
به قطعنامه مذکور، امریکا و اسرائیل منفی و چهار کشور استرالیا، کانادا، جزایر مارشال و پالائو ممتنع رأی دادند.
در تمامی مراحل مقدماتی شکل گیری اولیه اجلاس جهانی ضدنژادپرستی امریکا، کانادا و رژیم صهیونیستی از مشارکت در آن خودداری نموده و اجلاس را زیر سؤال بردند.
با روی کار آمدن مجدد دموکرات ها در امریکا و براساس دیدگاه هایی که در این حزب وجود دارد رویکردها در حوزه حقوق بشر به عنوان یک اولویت در دستگاه دیپلماسی سیاست خارجی امریکا مطرح خواهد شد و یا حداقل چنین ژستی را می توان در رفتارهای آنها مشاهده نمود. از سویی اوباما با ویژگی های سیاسی و شخصیتی، نظیر سیاهپوست بودن انتظارات بیشتری از این حزب را حداقل در حوزه حقوق بشر برای جهانیان متصور ساخته است. امریکایی ها در انتخاب اوباما به عنوان رئیس جمهور نشان دادند که درصدد تغییر پوسته بیرونی و بهبود چهره شان هستند و تلاش می نمایند سوابق اقدامات و عملیات های ضدحقوق بشری دولت امریکا را که در طول هشت سال گذشته به شکل هولناکی افزایش یافته بود در اذهان و افکار عمومی جهانیان تغییر دهند.
در این راستا، اعتراض به پشتیبانی های بوش از جنگ غزه فقط یک نمونه بود. نمونه های قبلی اعتراض به سیاست ضد حقوق بشری امریکا را در جلسات شورای امنیت سازمان ملل، حمله به افغانستان، عراق، زندان های مخوف این کشور در گوانتانامو و ابوغریب باید جست وجو کرد. تراژدی زندان گوانتانامو و آنچه که هم اکنون در قرن بیست و یکم در جریان است در واقع شدیدترین نوع نژادپرستی و تبعیض است. عمده ترین افراد زندانی در این زندان مسلمانان هستند و اغلب با اتهام دینی روانه زندان شده اند و شدیدترین نوع مجازات ها از جمله سر به زیر آب کردن (Water boarding) علیه آنها اعمال می گردد.
با توجه به تحولات جاری و حضور فردی در رأس دولت جدید امریکا که ناظر رنج ها و مرارت های سال های گذشته سیاه پوستان بوده و از طرفی در جنگ غزه اوج نفرت مسلمانان از پیوندهای امریکا و تل آویو را دیده انتظار می رود، او خود یکی از کسانی باشد که به مطالبات ۱‎/۵ میلیارد مسلمان گوش فرادهد. آنچه مهم است، اینکه آیا باراک اوبامای سیاهپوست، توان ایجاد یک تحول ساختاری حداقلی را در مواضع اصولی امریکا دارد یا خیر یکی از این پاسخ ها اجلاسی است که در فضای اعتراض محافل جهانی بر جنایات جنگی اسرائیل برگزار می شود.
تصمیم به حضور در اجلاس بازنگری دوربان توسط دولت اوباما می تواند تعابیر و تفاسیر متعددی به ذهن متبادر نماید. ولی مهمترین آن را می توان در سازش پذیر بودن اوباما درخصوص اسرائیل تفسیر نمود.
حضور یا عدم حضور امریکا در این اجلاس جهانی مبارزه با نژادپرستی ماهیت و جهت گیری دولت جدید امریکا را مشخص خواهد کرد، غیبت اوباما خط بطلانی بر تمامی آمال و آرزوهای بی اساس خواهد بود که بسیاری از مردم و دول دنیا به آن دل خوش کرده اند.
اوباما در صورت عدم همراهی با اجلاس جهانی مبارزه با نژادپرستی که نشست مقدماتی آن در بهمن ۱۳۸۷ برگزار خواهد شد، روشن خواهد کرد که او دیگر سیاهپوست نیست و در واقع چهره ای با همان تفکر نژادی سفیدپوستی است که تنها رنگ عوض کرده است.

محمد بخشایش

منبع : روزنامه ایران