تهدید کافی است

لرد کرزن که بعدها وزیر خارجه انگلیس از حزب محافظه کار شد، در سال ۱۸۹۲ مقاله ای تحت عنوان ‏ایران و مساله ایرانی را به چاپ رساند. او در تحلیل هایش، سرزمینی را توصیف می کرد که بزرگترین سد ‏در برابر آشفتگی های منطقه ای است. کرزن بزرگترین موانع دربرابر رشد، سعادت و ثبات این سرزمین را ‏نیز برشمرد. او در همراهی با نخست وزیر وقت ایران گفت: "ایران بدون خطوط راه آهن هیچ چیز ندارد." ‏این کتاب، بازتابی از ملزومات قرن نوزدهم است. ‏
امروز ایران بدون امنیت و تنوع انرژی، هیچ صلابت اقتصادی ندارد. بی ثباتی و بحران تمام منطقه را از ‏دهلی تا استانبول فرا گرفته است. هیچ نقطه دیگری بر روی نقشه دنیا وجود ندارد که بتواند مشخصاً وضعیت ‏این منطقه را توصیف کند. وضعیتی که از قصور قدرت های غرب در پذیرش مسولیت های بین المللی شان ‏نشات گرفته است. ‏
در سایه حمایت از دهها اقدام خشونت آمیز نیم قرن گذشته، از اشغال افغانستان توسط ارتش اتحاد جماهیر ‏شوری گرفته تا حمله صدام به ایران، قوای نظامی و امنیتی غرب نهال بی ثباتی را که بازتاب آن مرزهای ‏منطقه را درنوردیده، آبیاری کرده اند. ‏
وقتی سیاست خارجی برپایه منافع خودی تحکیم می شود، گفتمان دموکراتیک غرب هیچ اعتباری ندارد. نمونه ‏های آن هم نتایج انتخابات آزاد در الجزایر و فلسطین است. تلاش ها برای نمایش شیطانی از ایران هم وقتی ‏انگشت اتهام از سوی کسانی اشاره می شود که خود مسوول فجایع ابو غریب و خلیج گوانتانامو هستند، بی ‏ارزش جلوه می کند. ‏
ما در ایران برای استقلال خودمان، برای پاسخگویی به نیازهای جوانانمان، برای پیشرفت جامعه و برای پهلو ‏گرفتن کشتی گرفتار در آبهای طوفان زده خاورمیانه به ساحل آرامش تلاش می کنیم. با این همه، مشکل ‏عظیم در ایران امروز نیازی است که به توسعه امنیت و تنوع در انرژی احساس می شود. ‏
در واپسین هفته های سال ۲۰۰۷، گزارش رییس آژانس بین المللی انرژی هسته ای و برآوردهای سازمان ‏امنیت ملی ایالات متحده آشکار ساخت که فعالیت های هسته ای ایران هیچ ارتباطی با برنامه های تسلیحات ‏هسته ای ندارد. برنامه های ایران در راستای کسب دانش و توانایی تامین انرژی صلح آمیز هسته ای برای ‏نسل های آینده است. این دانش و توانایی به همراه "امنیت و ثبات" می تواند ایران را در مسیر پیشرفت قرار ‏دهد. ما باید تلاشمان را در ادغام هردوی اینها به خرج دهیم تا از هرگونه تهدید و رویارویی درامان بمانیم. ‏
ما باید از بند "پیش شرط" ها در گفتگو با ایران رها شویم و سعی در ارایه پیشنهادات سازنده کنیم. ایران ‏نشان داده کشور مسولیت پذیری است. ایران ثابت کرده کشور قابل پیش بینی است. به قوانین بین المللی ‏احترام می گذارد و در عمل به وظیفه خود برای پیشگیری از تنش ها و بحران های منطقه ای ناشی از قاچاق ‏مواد مخدر، بنیادگرایی و تکثیر سلاح های هسته ای عمل می کند. ‏
همکاری تهران با آژانس بین المللی انرژی هسته ای نیز موید صداقت و راستی برنامه هسته ای، تعهد ما به ‏حرکت در راستای احترام و اهمیت به قوانین بین المللی است. ما نمی توانیم رفتار متعصبانه و تبعیض آمیز را ‏تحمل کنیم. همه اعضای جامعه جهانی و نه فقط عده ای از آنها می بایست متعهد به معاهده منع تکثیر سلاح ‏های کشتار جمعی شوند.‏
در طول سالهای گذشته، ایران با افتخار از یک ایده تاریخی به نام "خاورمیانه عاری از سلاح های کشتار ‏جمعی" سخن گفت. چه تصویری از این شفاف تر می تواند تمایلات صلح جویانه ما را در منطقه به نمایش ‏بگذارد. تلاش ها در جهت تخریب وجهه ایران عاقلانه نیست و سرنوشت ایران نمی تواند از سرنوشت جامعه ‏جهانی جدا باشد. هر دو آمیخته به هم هستند. ‏
تهدیدات و غرض ورزی ها کافی است. اجازه بدهید این روش های از دور خارج شده را به تاریخ بسپاریم. ‏باید بدون تعصب از ایران حمایت شود، زیرا این کشور در تلاش است برای نسل های آینده خود، دانش و ‏قابلیت هسته ای صلح آمیز را تامین کند. ‏

‏‏منوچهر متکی
منبع: گاردین – ۴ فوریه ‏