چشم‌انداز بین‌المللی انرژی الکتریسیته

هرساله اداره اطلاعات انرژی آمریکا (EIA) در گزارش مفصلی تحت عنوان چشم‌انداز بین‌المللی انرژی (IEO) به بررسی عرضه و تقاضای انرژی (نفت- گاز- الکتریسیته- ذغال‌سنگ) و پیش‌بینی تولید و مصرف آن تا سال ۲۰۳۰ می‌پردازد. آنچه در پی خواهد آمد بخشی (فصل ششم) از کتاب مذکور و در ارتباط با پیش‌بینی‌های انجام شده درخصوص انرژی الکتریسیته است که برای سال ۲۰۰۷ به روز شده است.
لازم به ذکر است پیش‌بینی‌های IEO بر اساس سه سناریو انجام شده که بجز مواردی که نامبرده می‌شود کلیه نتایج مطرح شده در قالب سناریوی مرجع خواهد بود.
نتایج IEO در سال ۲۰۰۷ بیانگر رشد قابل ملاحظه تقاضای جهانی برق طی دوره ۲۰۳۰-۲۰۰۴ است. بخش عمده این افزایش تقاضا برای کشورهای غیر OECD پیش‌بینی می‌شود. اگر چه در سال ۲۰۰۴ مصرف کشورهای غیر OECD ۲۶ درصد کمتر از کشورهای پیشرفته است لیکن تولید برق در این کشورها تا سال ۲۰۳۰، ۳۰ درصد بیش از کشورهای OECD خواهد بود. ظرفیت تولید برق نیز برای پوشش این تقاضا با ۴/۲ درصد افزایش سالانه از ۱۶۴۲۴ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۰۴ به ۳۰۳۶۴ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۳۰ خواهد رسید.
پیش‌بینی می‌شود نرخ رشد سالانه تقاضای برق کشورهای غیر OEDC برای سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۳۰ سه برابر کشورهای OECD باشد. علت این اختلاف از یک سو به ساختار تقریباً اشباع شده برق کشورهای توسعه یافته و همچنین کاهش نرخ رشد جمعیت آنها طی ۲۵ سال آتی و از سوی دیگر به رشد سریع اقتصادی کشورهای غیر OECD بازمی‌گردد.
درخصوص میزان مصرف بخشهای مختلف مصرف‌کننده برق نیز گفتنی است بر اساس سناریوی مرجع، ‌سریع‌ترین رشد مصرف مربوط به بخش خانگی با ۶/۲ درصد خواهد بود. این در حالی است که رشد مصرف توامان بخشهای صنعت و حمل و نقل تنها ۲/۲ درصد است.
● بررسی میزان تولید برق توسط منابع مختلف انرژی:
ترکیب منابع انرژی اولیه به منظور تولید برق طی دو دهه گذشته تغییرات قابل ملاحظه‌ای داشته است. ولی هنوز ذغال‌سنگ منبع مهم واولیه تولید برق در جهان محسوب می‌شود. چرا که روند استفاده از نفت برای تولید برق پس از شوک قیمتی رو به افول نهاد و در حال حاضر نیز ادامه روند افزایشی قیمتهای جهانی نفت منجر به کاهش سهم منابع نفتی در تولید برق شده است.
در واقع افزایش قیمت نفت باعث تغییر و انتقال نیروگاه‌های تولید برق نفت سوز به گازسوز،‌هسته‌ای و ذغال‌سنگ سوز شده است.
در عین حال افزایش توجه به منابع انرژی تجدید‌پذیر بجای سوختهای فسیلی را (به دلیل معضل گازهای گلخانه‌ای بویژه طی ۲۵ سال آتی) نباید از نظر دور داشت. بنابراین پیش‌بینی در مورد آینده و نحوه مصرف ذغال‌سنگ بعنوان اولین منبع اولیه تولید برق بستگی به شدت و ضعف سیاستهایی که درخصوص آلودگی هوا و گازهای گلخانه‌ای اتخاذ می‌شود،‌خواهد داشت.
▪ ذغال‌سنگ:
بر اساس سناریوی مرجع IEO درسال ۲۰۰۷ هرچند گاز طبیعی از بالاترین رشد در میان منابع اولیه انرژی برای تولید برق برخوردار بوده است لیکن ذغال‌سنگ همچنان سهم غالب خود را در این زمینه حفظ خواهد کرد.
در سال ۲۰۰۴ سهم نیروگاه‌های ذغال‌سوز از عرضه جهانی برق ۴۱ درصد بوده است که این سهم برای سال ۲۰۳۰، ۴۵ درصد پیش‌بینی می‌شود. چنانچه ذکر شد افزایش قیمت نفت، چنین نیروگاه‌هایی را از لحاظ اقتصادی توجیه‌پذیر کرده است بویژه برای کشورهایی همانند چین، هند و آمریکا که دارای منابع عظیم ذغال‌سنگ هستند. در این راستا نرخ رشد نیروگاه‌های ذغال‌سوز ۲/۲ درصد و نیروگاه‌های گاز‌سوز ۳/۳ درصد پیش‌بینی شده است.
▪ گاز طبیعی
خصوصیات شاخص نیروگاه‌های ترکیبی گازسوز از جمله کارایی مناسب، انعطاف‌پذیری عملیاتی،‌ساخت سریع، هزینه‌های سرمایه‌گذاری پایین و آلایندگی کمتر نسبت به سایر نیروگاه‌های مشابه موجب شده تا در برآوردهای IEO در سال ۲۰۰۷ تولید الکتریسیته حاصل از مصرف گاز طبیعی از ۳۲۳۱ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۰۴ به ۷۴۲۳ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۳۰ برسد. ولیکن چنانچه ذکر شد علیرغم رشد سریع گاز طبیعی در میان تمامی منابع تولید برق طی ۲۵ سال آینده،‌سهم ذغال سنگ برای ۵۰ درصد برق تولیدی تا پایان دوره باقی خواهد ماند.
▪ نفت:
طبق محاسبات سناریوی مرجع قیمت بین‌المللی نفت (بر اساس قیمتهای واقعی ۲۰۰۵) در سال ۲۰۳۰ موجب می‌شود تا رشد مصرف نفت به عنوان یکی از منابع تولید جریان الکتریسیته به کمترین مقدار در میان سایر منابع برسد. پیش‌بینی‌‌ها حاکی از رشد سالانه ۹/۰ درصدی نیروگاه‌های نفت‌سوز طی سالهای ۲۰۳۰-۲۰۰۴ است که این رقم برای کشورهای OECD سالانه ۳/۰ درصد کاهش نشان می‌دهد. از این میان تنها کشورهای OECD و خاورمیانه به دلیل دارا بودن ذخایر عظیم نفتی یک سوم برق تولیدی خود را از نفت بدست خواهند آورد.
▪ انرژی هسته‌ای:
چشم‌انداز نیروگاه‌های هسته‌ای در سالهای اخیر بهبود قابل ملاحظه‌ای یافته است بطوری که گزارشها حاکی از افزایش ظرفیت نیروگاه‌های هسته‌ای درکشورهای غیر OECD و کشورهای اروپایی غیر OECD است. بر اساس سناریو مرجع،‌تولید برق از نیروگاه‌های هسته‌ای با نرخ متوسط سالانه ۳/۱ درصد از ۲۶۱۹ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۰۴ به ۳۶۱۹ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۳۰ خواهد رسید. لازم به ذکر است که پیش‌بینی‌های IEO در سال ۲۰۰۶ نشان‌دهنده کاهش تولیدبرق از نیروگاه‌های هسته‌ای (به دلیل از رده خارج شدن نیروگاههای فسیلی، امنیت انرژی و ملاحظات زیست‌محیطی طی سالهای اخیر به عنوان دلایل افزایش سالانه ۳/۱ درصدی تولیدبرق از این نیروگاه‌ها ذکر شده است. لازم به ذکر است نگرانی‌های افکار عمومی در مورد امنیت و ایمنی نیروگاه‌های هسته‌ای، معضل پس‌ماندهای رادیواکتیو و گسترش سلاحهای اتمی ممکن است گسترش نیروگاه‌های اتمی را طی سالهای آتی با کندی مواجه کند. بر اساس تحلیل‌های منطقه‌ای، تنها کشورهای اروپایی OECD برنامه‌های مشخص برای از رده‌خارج کردن نیروگاه‌های هسته‌ای خواهند داشت. بنابراین شاهد کاهش تولید برق در این منطقه توسط این نیروگاه‌ها طی سالهای آینده خواهیم بود. در حالی که در مقابل، کشورهای آسیایی OECD برنامه‌های خود را بر اساس استفاده هرچه بیشتر ازانرژی هسته‌ای برای تولیدبرق تنظیم کرده‌اند. به گونه‌ای که نرخ رشد سالانه تولید برق از انرژی هسته‌ای در کشورهای چین و هند طی سالهای ۲۰۳۰-۲۰۰۴ به ترتیب ۷/۷ و ۱/۹ درصد خواهد بود.
● منابع آبی و تجدید‌پذیر:
طبق نتایج سناریوی مرجع، تولید الکتریسیته از منابع آبی و تجدید‌پذیر طی دوره (۲۰۳۰-۲۰۰۴) بطور متوسط سالانه ۷/۱ درصد رشد خواهد کرد. تداوم قیمت بالای نفت و گاز در میان مدت و پاک بودن انرژی‌های نو موجب گسترش استفاده از این منابع خواهد شد. با این وجود طی سالهای آتی به دلیل رشد بالای استفاده از ذغال‌سنگ و گاز طبیعی در تولید برق، سهم انرژی‌های تجدید‌پذیر از تولید برق از ۱۹ درصد در سال ۲۰۰۴ به ۱۶ درصد در سال ۲۰۳۰ کاهش خواهد یافت.
● بررسی‌ بازارهای منطقه‌ای برق:
بر اساس سناریوی مرجع IEO درسال ۲۰۰۷ بالاترین نرخ رشدتولیدبرق به کشورهای غیر OECD تعلق خواهد داشت (نمودار ۵). این امر از رشد بالای جمعیت و افزایش درآمدهای شخصی در این کشورها نشات می‌گیرد. از سوی دیگر رشد پایین قیمت،‌ تاسیسات تقریباً‌ اشباع شده برقی و رشد اندک GDP درکشورهای OECD باعث خواهد شد تا افزایش تقاضا برای برق دراینگونه کشورها نسبت به کشورهای غیر OECD به مراتب کمتر باشد. برای مثال برآورد تقاضای برق در کشورهای OECD آمریکای شمالی (طی سالهای ۲۰۳۰-۲۰۰۴) ۵/۱ درصد است که حدود یک دوم نرخ پیش‌بینی شده برای چین و هند در همان دوره است.
● کشورهای عضو IECD
▪ آمریکای شمالی
دراین منطقه سه کشور آمریکا،‌ کانادا و مکزیک مورد بررسی قرار خواهند گرفت. در حال حاضر تولید برق در شمال آمریکا به ۴۶۱۹ میلیارد کیلووات ساعت (۲۸ درصد کل تولید برق جهان)‌ بالغ می‌شود که این سهم به دلیل رشد فزاینده مصرف در کشورهای غیر OECD طی دوره پیش‌بینی کاهش خواهد یافت. مع‌الوصف سهم آمریکای شمالی از تولیدبرق در سال ۲۰۳۰ درحدود ۲۳ درصد خواهد بود.
آمریکا بزرگترین مصرف کننده برق در منطقه شمال آمریکا است که طبق پیش‌بینی‌ها تا سال ۲۰۳۰ نیز در این مقام باقی خواهد ماند. دراین ارتباط نرخ تولید برق در آمریکا بطور متوسط سالانه ۴/۱ درصد رشد خواهد داشت. کانادا نیز همانند آمریکااز نقطه نظر تاسیسات برقی به حد اشباع رسیده است. لذا از نرخ رشد ثابت ۵/۱ درصد برخوردار خواهد بود. این در حالی است که مکزیک نرخ رشد ۳/۳ درصد را تجربه می‌کند که نشان‌دهنده یک بازار توسعه نیافته در زمینه زیر ساختهای برقی است.
ترکیب منابع به کار رفته برای تولیدبرق مورد نیاز در هر سه کشور مدنظر آمریکای شمالی بسیار متفاوت است.
بطوریکه در سال ۲۰۰۴ در آمریکا ذغال‌سنگ ۵۲ درصدکل برق تولید شده را تامین کرده، در حالی که در کانادا منابع انرژی تجدید‌پذیر (اصولاً‌نیروگاه برق آبی) سهم ۶۰ درصد را در انرژی مورد نیاز جهت تولیدبرق داشته‌اند و در مکزیک این سهم از آن سوختهای فسیلی و گاز مایع با سهم ۶۶ درصد است. طبق برآوردهای صورت گرفته درسناریوی مرجع IEO سال ۲۰۰۷ وابستگی آمریکا در سال ۲۰۳۰ به ذغال‌سنگ برای تولید برق بسیار بیشتر خواهد شد. لیکن سهم ۶۰ درصدی منابع آبی د رتولید برق کانادا ثابت و سهم گاز طبیعی نیز در مکزیک از ۳۵ درصد در سال ۲۰۰۴ به ۵۴ درصد در سال ۲۰۳۰ افزایش خواهد یافت. درخصوص سهم سایر منابع انرژی گفتنی است نیروگاه‌های هسته‌ای در آمریکا تا سال ۲۰۳۰ حدود ۷۸۹ میلیارد کیلووات ساعت برق تولید خواهند کرد. از سوی دیگر برق تولیدی از انرژی‌های تجدید‌پذیر نیز از ۳۷۰ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۰۴ به ۵۲۲ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۳۰ خواهد رسید در کانادا نیز تولید برق توسط نیروگاه‌های ذغال‌سنگ، گازسوز، هسته‌ای و منابع تجدید‌پذیر به ترتیب بطور متوسط سالانه ۷/۱، ۸/۲، ۵/۱ و ۳/۱ درصد رشد خواهند داشت.
▪ اروپا
رشد تولید برق در کشورهای اروپایی عضو OECD نیز همانند سایر اعضاء به دلیل رشد پایین جمعیت و بازار تقریباً‌اشباع برق،‌اندک خواهد بود. به طوری که طبق پیش‌بینی‌ سناریوی مرجع،‌تولید کل برق این منطقه سالانه بطور متوسط رشدی معادل ۸/۰ درصد را تجربه می‌کند واز ۳۲۵۰ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۰۴ به ۴۰۴۴ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۳۰ خواهد رسید.
درخصوص منابع تولید برق،‌ پیش‌بینی قیمت‌های بالا برای نفت و ملاحظات زیست‌محیطی از یک سو موجب کاهش مصرف ذغال‌سنگ و سوختهای فسیلی خواهد شد و از سوی دیگر افزایش مصرف روزافزون گاز طبیعی با نرخ متوسط سالانه ۳/۳ درصدی را موجب خواهد شد.
مضاف بر اینکه تولید برق از انرژی‌های تجدید‌پذیر نیز تا سال ۲۰۳۰ در اروپا افزایش می‌یابد. به گونه‌ای که رشد ۴/۱ درصدی را در این خصوص شاهد خواهیم بود. این نکته نیز گفتنی است که برخی از کشورهای اروپایی OECD برنامه‌هایی جهت کاهش استفاده از نیروگاه‌های هسته‌ای دارند. از این رو برآورد‌ها نشان می‌دهد ظرفیت نیروگاه‌های هسته‌ای کشورهای اروپایی OECD از ۱۳۴ گیگاوات در سال ۲۰۰۴ به ۱۱۴ گیگاوات ساعت در سال ۲۰۳۰ کاهش خواهد یافت.
▪ آسیا
کل برق تولیدی در این منطقه طی دوره ۲۰۳۰-۲۰۰۴ بطور متوسط سالیانه ۴/۱ درصد رشد خواهد کرد و از ۱۵۸۶ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۰۴ به ۲۲۵۹ میلیارد کیلووات ساعت خواهد رسید. در این میان ژاپن با ۱ درصد رشد سالیانه کمترین و کره جنوبی با ۳/۲ درصد بیشترین نرخ رشد را خواهد داشت.
ترکیب سوخت بکار رفته برای تولیدبرق در سه کشور ژاپن،‌کره جنوبی و استرالیا/ انرژی هسته‌ای و گاز طبیعی ۵۶ درصد،‌ذغال سنگ ۲۵ درصد و انرژی‌های تجدید‌پذیر و سوختهای فسیلی ۱۹ درصد از انرژی مورد نیاز جهت تولید برق در این منطقه را تامین می‌کنند. نکات قابل توجه، سهم ۸۳ درصدی ذغال سنگ،‌گاز طبیعی و هسته‌ای برای تولیدبرق ژاپن در سال ۲۰۳۰، ‌تولید سه چهارم برق تولیدی در استرالیا و نیوزلند از ذغال‌سنگ و رشد چشم‌انداز انرژی هسته‌ای در تولید برق کره جنوبی تا سال ۲۰۳۰ و کسب سهم ۴۱ درصدی (همانند سهم ذغال‌سنگ) انرژی هسته‌ای از منابع لازم برای تولید برق این کشور خواهد بود.
● کشورهای غیر OECD
▪ آمریکای مرکزی و جنوبی:
تولیدبرق در آمریکای مرکزی و جنوبی با روند ثابتی از ۸۸۲ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۰۴ به ۱۸۳۸ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۳۰ خواهد رسید و برزیل بعنوان بزرگترین اقتصاد منطقه با تولید ۵۴ درصد از کل برق تولیدی بزرگترین تولید‌کننده برق در آمریکای مرکزی و جنوبی تا سال ۲۰۳۰ خواهد بود.
منابع آبی در آمریکای مرکزی و جنوبی بیشترین سهم را در تامین برق منطقه دارد. به طوری که برزیل درسال ۲۰۰۴ حدود ۸۳ درصد از کل برق تولیدی خود را از منابع آبی تامین کرده است و علیرغم تلاشهای گسترده‌ برای متنوع سازی منابع این کشور تا سال ۲۰۳۰ همچنان به منابع آبی وابسته خواهد بود. سایر کشورهای منطقه نیز با نرخ وابستگی کمتر (حدود ۵۱ درصد)‌برای تولید برق به منابع آبی متکی هستند که تا سال ۲۰۳۰ این رقم به ۴۷ درصد خواهد رسید.
▪ اروپا و اروآسیا
بر اساس سناریوی مرجع،‌ کل برق تولیدی در کشورهای اروپایی غیر OECD و روسیه با یک نرخ متوسط ۳/۲ درصدی از ۱۴۹۷ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۰۴ به ۲۷۳۱ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۳۰ افزایش خواهد یافت. روسیه که بزرگترین اقتصاد منطقه محسوب می‌شود سهم ۵۹ درصدی از کل تولید برق در سال ۲۰۰۴ را به ۵۵ درصد در سال ۲۰۳۰ تقلیل خواهد داد.
با توجه به ذخایر نسبتاً‌غنی گاز کشورهای اروپایی غیر OECD انتظار می‌رود که بخش اعظم برق تولیدی از این منبع تامین شود. به طوری که پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد نرخ رشد نیروگاه‌های گازسوز،‌ذغال‌سوز و هسته‌ای به ترتیب ۲/۳، ۲/۲ و ۳/۲ درصد خواهد بود. در حالی که منابع انرژی تجدید‌پذیر و آبی تنها بار رشد اندک ۷/۰ درصدی مواجه خواهند شد.
علی‌ایحال علیرغم وجود منابع غنی گاز طبیعی روسیه با جدیت پروژه‌های نیروگاه‌های هسته‌ای را دنبال می‌کند. به طوری که نخست‌وزیر روسیه در سال ۲۰۰۶ تاکید کرد که ۱۰ رآکتور جدید ۱۰۰۰ مگاواتی تا سال ۲۰۱۵ به اتمام خواهد رسید هر چند هنوز ابهامات زیادی در این خصوص وجود دارد. معهذالک بر اساس گزارش IEO سال ۲۰۰۷ روسیه ۵ گیگاوات تا سال ۲۰۱۵ به ظرفیت ۲۲ مگاواتی فعلی و ۱۵ گیگاوات تا سال ۲۰۳۰ به این رقم اضافه خواهد کرد.
▪ آسیا
کشورهای آسیایی غیر OECD به رهبری چین و هند طی دوره موردبررسی نرخ رشد سالانه ۲/۴ درصدی را در تولیدبرق خواهد داشت. به گونه‌ای که تولید برق از ۳۵۱۷ میلیارد کیلووات ساعت درسال ۲۰۰۴، سه برابر گشته و به ۱۰۱۸۵ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۳۰ خواهد رسید.
درخصوص ترکیب منابع بکار رفته درتولید برق این منطقه گفتنی است چین و هند بزرگترین مصرف‌کنندگان ذغال‌سنگ، به تنهایی به اندازه تمامی مصرف کشورهای OECD کاهش خواهد یافت. بخش غالب ذغال‌سنگ مذکور صرف تولید برق در نیروگاه‌های ذغال‌سوز می‌شود بطوریکه در چین سهم ذغال‌سنگ در تولید برق تا سال ۲۰۳۰ به ۸۴ درصد خواهد رسید. این امر با توجه به رشد سریع نیروگاههای گاز سوز و هسته‌ای بیانگر نقش با اهمیت این منبع در چین است. این در حالی است که در روندی معکوس سهم ۴ درصدی سوخت‌های فسیلی مایع در تولید برق در سال ۲۰۰۴ به ۲ درصد در سال ۲۰۳۰ خواهد رسید.
پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که ۵۱ درصد از کل ظرفیتهای جدید نیروگاه‌های هسته‌ای در سراسر جهان تنها به کشورهای آسیایی غیر OECD تعلق خواهد داشت. در این ارتباط چین، هند و سایر کشورها تا سال ۲۰۳۰،‌ به ترتیب ۳۶ و ۱۷ و ۶ گیگاوات به ظرفیت نیروگاه‌های هسته‌ای خود خواهند افزود.
لیکن با چنین رشد خیره‌کننده هنوز نیروگاه‌های گرمایی جایگاه مستحکمی خواهند داشت زیرا سهم نیروگاه‌های هسته‌ای از کل برق تامینی دو کشور هندو چین درسال ۲۰۰۴ از ۲ درصد به ترتیب به ۵ و ۸ درصد در سال ۲۰۳۰ خواهد رسید. انرژی‌های تجدی‌پذیر نیز با وجود رشد ۲ درصدی سالیانه،‌ سهمشان از تولید برق کاهش خواهد یافت و از ۶ درصد در سال ۲۰۰۴ به ۹ درصد در سال ۲۰۳۰ می‌رسد. لازم به ذکر است عمده انرژی‌های نو به انرژی آبی مربوط خواهد شد.
▪ خاورمیانه
ذخایر عظیم و غنی نفتی خاورمیانه به کشورهای این منطقه اجازه می‌دهد تا علیرغم پیش‌بینی‌های صورت گرفته برای قیمت نفت، همچنان به استفاده از سوختهای فسیلی برای تولیدبرق ادامه دهند به طوری که طی سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۳۰ نیروگاه‌های نفت‌سوز با نرخ متوسط سالانه ۹/۲ درصد رشد خواهند کرد و سهم ۳۴ درصدی خود در سال ۲۰۰۴ را تقریباً‌ تا سال ۲۰۳۰ حفظ می‌کنند.
لیکن گاز طبیعی مهمترین منبع تامین انرژی نیروگاه‌ها در سالهای آتی خواهد بود. در سال ۲۰۰۴ نیروگاه‌های گاز سوز ۵۸ درصدکل برق تولیدی را تامین کرده‌اند که این نرخ به ۶۱ درصد ارتقاء خواهد یافت. سایر منابع انرژی نقش بسیار ناچیزی خواهند داشت (۲ درصدکل برق تولیدی) و پیش‌بینی می‌شود ایران تنها کشور منطقه است که با تکمیل نیروگاه اتمی بوشهر تا سال ۲۰۱۰، ‌انرژی هسته‌ای را نیز به سبد تامین منابع انرژی خود برای تولیدبرق بیفزاید.
درمجموع خاورمیانه با نرخ ۹/۲ درصدی تولید برق را افزایش داده و از ۵۶۷ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۰۴ به ۱۱۸۵ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۲۰۳۰ خواهد رسید.
▪ آفریقا
تقاضای برق یا نرخ متوسط سالانه تولید طبق سناریوی مرجع IEO سال ۲۰۰۷ برای آفریقا حدود ۵/۳ درصد خواهد بود. تحلیل‌ها حاکی از آن است که نیروگاه‌های گرمایی تا سال ۲۰۳۰ همچنان نقش غالب رادر تامین برق این قاره ایفا خواهند کرد و سهم نیروگاه‌های ذغال‌سوز تا سطح ۴۵ درصد درسال ۲۰۰۴ باقی خواهد ماند. نیروگاه‌های گازسوز نیز سهم خود را از ۲۵ درصد در سال ۲۰۰۴ به ۳۸ درصد در سال ۲۰۳۰ افزایش می‌دهند.
در حال حاضر آفریقای جنوبی تنها کشور منطقه است که با ۲/۱ راکتور هسته‌ای حدود ۳ درصداز کل برق آفریقا را از این طریق تامین می‌کند. تا سال ۲۰۳۰ پیش‌بینی می‌شود ۱۰۰۰ مگاوات دیگر به ظرفیت جدید نیروگاه‌های هسته‌ای این کشور افزوده شود تا سهم این نوع سوخت در سال ۲۰۳۰ به ۲ درصد برسد. نیروگاه‌های آبی و تجدید‌پذیر نیز رشد قابل ملاحظه‌ای نخواهند داشت (۷/۰ درصد در سال). علت این امر به کمبود منابع سرمایه‌گذاری و حمایتهای بین‌المللی از کشورهای این منطقه باز می‌گردد.

مهندس منیژه طیبی- مهندس اقبال عباسی

منبع : ماهنامه صنعت برق