چه بسا حوادث ما را مقاوم تر کنند

عوامل متعددی در شكل گیری روحیات همه انسان ها از جمله ما ایرانی ها موثرند كه مهم ترین آنها «خودمان» هستیم. «هر یك از ما نقش تعیین كننده ای در سرنوشتمان داریم و با افكار و كردار و رفتارمان علاوه بر شكل دهی به شخصیت مان، تصویر و اكنون آینده خود را بر بوم تاریخ نقش می بندیم. حال از خود بپرسیم كه در شمار كدام دسته از افراد هستیم؟ افرادی كه تسلیم حوادث می شوند؟ یا كسانی كه از رخدادهای مختلفی كه در زندگیشان به وجود می آید ایجاد فرصت می كنند؟
آیا وقتی حادثه ناخوشایندی برای شما اتفاق می افتد بلافاصله به دنبال چاره می افتید؟ یا این كه ناامید و دلسرد و پریشان، تسلیم شده، زمین و زمان را عامل پیش آمدن آن می دانید؟ مثلا چرا دانشجو نمره قابل قبول كسب نمی كند؟ آیا استاد و دانشكده و دانشجویان و خانواده و نظام آموزشی و دولت و … مقصرند یا اشكال در خود دانشجو است؟ چرا فكر می كنیم در محیط كار، فردی موفق نیستیم و درآمد كافی كسب نمی كنیم؟ چرا می پنداریم همیشه با تشویش و اضطراب روبه رو هستیم؟ چرا گمان می كنیم شادی و شور را كمتر تجربه می كنیم؟ و ده ها چراهای دیگری كه می توان در ابعاد خرد و كلان مطرح كرد.
بر این باوریم كه برای پاسخگویی به تمامی «چراها» باید ابتدا خلقیات خود را كنكاش كرده، به چگونگی احساس و دیدمان به محیط پیرامونی نظر افكنیم. اجازه دهید كه به موضوع مورد مطالعه كه همان چگونگی برخورد با حوادث بود، برگردیم. آیا ما به استقبال حوادث می رویم و یا از آن گریزان و هراسناكیم؟ آیا تاكنون اینگونه اندیشیده ایم هر حادثه ای كه در زندگی ما رخ می دهد، دلیل و حكمتی دارد؟ شاید خیر و صلاح ما در آن بوده است. شاید منفعتی كه از آن در آینده خواهیم دید، به مراتب بیشتر از نقصانی باشد كه امروز فكر می كنیم با آن روبه رو شده ایم. شاید آن حادثه بتواند به ارتقا و بلوغ فكری ما كمك كرده، ما را مقاوم تر كند. شاید آن حادثه به ما كمك كرده از آن طریق بتوانیم اطرافیان و فضای پیرامون خود را بهتر بشناسیم.
شاید اگر آن حادثه اتفاق نمی افتاد، حوادث ناگوارتری كه رویارویی با آنها به مراتب سخت تر می نمود، رخ می داد. بنابراین اگر نگاهمان به حوادثی كه در زندگی با آنها روبه رو می شویم اینگونه باشد، آنگاه درخواهیم یافت كه حوادث، بخشی جداناشدنی از زندگی تك تك ما را تشكیل می دهند و اصلا زندگی بدون اینگونه حوادث، سرد و بی روح و خشك و خسته كننده خواهد بود.تمامی لحظات لذت بخشی كه در زندگی ما هویدا شده و ما از آنها مسرور و شادمان می شویم؛ تمامی زیبایی هایی كه در اطراف خود مشاهده كرده و از داشتن و دیدن شان لذت می بریم، بدون حوادثی كه آنها را ناگوار فرض می كنیم، بی معنی می شوند. می توانیم در زمانی كه با حادثه ای روبه رو می شویم، با تولید انرژی مثبت آن را به یك فرصت قابل استفاده تبدیل كنیم. فرصتی كه امكان پیدایی آن در غیر این صورت، برای مان ممكن نخواهد بود و این نیز در گرو آن است كه چگونه به مسایل نگاه می كنیم و به تولید چه نوع انرژی می پردازیم.می توانیم در برابر هر حادثه ای حالت تدافعی گرفته، از آن گریزان شده، نالان و مضطرب و پریشان شویم یا به استقبال حوادث رفته و آنها را تبدیل به فرصتی شیرین و خاطره انگیز كنیم. خلقیات ما اینگونه ساخته می شوند، كه تماما به «خودمان» بستگی دارد. اطمینان داشته باشیم كه با كمی صبر و ممارست، موفق خواهیم شد از تلخ ترین حوادث، شیرین ترین فرصت ها را بیافرینیم.

منبع : روزنامه جوان