آیا امیر روز داربی واقعا ژنرال بود؟

بخشهایی از جملات سرمربی استقلال با خبرگزاریها ، پس از بازی :
▪ ما در بازی مقابل پرسپولیس دو هدف داشتیم؛ نخست اینکه بازنده نباشیم و اختلاف ۹ امتیازی خود با تیم پرسپولیس را حفظ کنیم و دوم اینکه به پیروزی برسیم.
▪ ما به هدف اصلی خود که نباختن بود رسیدیم. شاید تساوی با باخت فرقش یک امتیاز باشد اما عوارض باخت می تواند به تیم ضربه بزند.
▪ وقتی تیمی بازی برده را با مساوی تغییر می‌دهد مثل این می ماند که باخته است.
▪ این هوادارها بردن پرسپولیس رو بیشتر از قهرمانی دوست دارن، یعنی شمایی که اومدید استقلال اینو نمی‌دونید؟ آره آقای اکبرپور؟
▪ تعویض اجباری به دلیل مصدومیت و خستگی بازیکنانمان داشتیم و در تعویض سوم علیزاده را به میدان آوردیم تا از پرتاب های اوت بلندش استفاده کنیم که متاسفانه با یک اشتباه پیروزی را از تیم گرفت .
▪ علیزاده را هم به این خاطر به میدان فرستادیم که با مهاجمان پرسپولیس بجنگد و اگر صاحب اوت شدیم از پرتاب های بلندش استفاده کنیم.
▪ روی یک حرکت بچگانه گل خوردیم و بازی برده را مساوی کردیم. روی این اتفاق هیچ مربی نمی تواند اظهار نظری داشته باشد و پیش بینی کند که با اتخاذ تدابیر لازم بازیکنش مرتکب اشتباه نشود.
▪ در نیمه‌ دوم بسیار بهتر از حریف بازی کردیم و بازی را در دست گرفتیم. شاید مالکیت توپ دست پرسپولیس بود اما، تیم ما بهتر عمل کرد و حتی دو موقعیت یکی صد درصد و دیگری ۸۰ درصد هم داشتیم که از دست رفت و می‌توانستیم با گل‌های بیشتری پرسپولیس را شکست دهیم.
▪ اگر بازیکنانمان از فرصت ها استفاده می کردند باید پرسپولیس را با چهار گل شکست می دادیم.
▪ در رختکن استقلال چه گذشت؟
▪ به ترکی و کمک هایش تبریک می گویم. آنها عملکرد خوبی داشتند در عین حال آنها در دو مورد مرتکب اشتباه شدند که از بابت آن گله مندم نخست خطای دروازه بان پرسپولیس روی آرش برهانی که به اعتقاد من باید او را اخراج می کرد و دوم حرکت مهاجمان پرسپولیس پیش از اعلام ضربه پنالتی. علیزاده پس از پایان بازی مدعی بود که مهاجمان پرسپولیس او را شارژ کرده اند به همین خاطر مرتکب خطای پنالتی شده است.
▪ حقیقی در صحنه ای که روی برهانی خطا کرد باید اخراج می شد. پنالتی مازیار زارع هم باید تکرار می شد. بعد از اینکه او پنالتی زد پژمان نوری وارد محوطه جریمه شد که این خلاف قانون است.
سابقه بازیهای این دو تیم بیانگر آن است که تیم موفق ، تیمی است که از لحاظ روحی نسبت به حریف برتر باشد ، اما آیا امیر ، بازیکنانش را از لحاظ روحی برای این مسابقه آماده کرده بود ؟ آیا مربی ای که هدف اولش نباختن است می تواند روحیه برد را به تیمش القا کند ؟
امیر به دو دلیل نمی خواست بازنده باشد :
۱) حفظ رکورد شکست ناپذیری در داربی
۲) ترس از عوارض پس از شکست
همین دو دلیل به همراه دوگانگی افکار او در مورد نحوه بازی حریف باعث شد که بازیکنان استقلال در نیمه اول کاملا سردرگم باشند . برگ برنده پرسپولیس در این بازی حضور وینگادا بر روی نیمکت بود . قلعه نوعی نمی دانست که پرسپولیس قرار است با افکار پیروانی در زمین بازی کند یا با افکار وینگادای تازه وارد .
قلعه نوعی در نیمه دوم به این واقعیت رسیده بود که پرسپولیس برای برد تلاش مضاعفی از خود نشان نخواهد داد ، پس سعی کرد تا تیمش را تا حدودی از لحاظ روحی تقویت کند . بازیکنان استقلال اما وقتی به گل رسیدند باز هم به عقب کشیدند اما این خواست آنها نبود بلکه سر مربی تیم اینگونه می خواست و اگر به چند مسایقه اخیر این دو تیم دقت کنیم ، می بینیم که همواره استقلال پس از گل ، بازی تدافعی را از خود به نمایش می گذارد .
نکته جالب ، صحبتهای تناقض گونه پس از بازی قلعه نوعی است که می خواهد به هر دلیل ممکن خود را تبرئه کند . هدف اصلی خود در این بازی را برد عنوان می کند ، از اینکه نباخته خوشحال است ( اما بروز نمی دهد ) و از اینکه نبرده ، ناراحت است .
صحبتهای او پس بازی تنها توجیهی است بر ترس و اشتباهات او . آیا او موقعیتهای طلایی و صد در صد پرسپولیس در نیمه دوم را ندید ؟ پس چگونه است که او ادعا می کند که می بایست با ۴ گل پرسپولیس را شکست می دادیم ؟
قلعه نوعی سعی می کند در کنفرانس مطبوعاتی هوش سرشار مربی گری خود را به رخ خبرنگاران بکشد ، و از تاکتیکهای حریف و شناسایی آنها صحبت کند . او حتی به این هم بسنده نکرده و شروع به تخریب تیم حریف می کند و گل آنها را نتیجه یک اشتباه بچه گانه می داند !!!( کمی به عقب بر می گردیم . صمد مرفاوی و ناصر حجازی که هر بار پس از بازی سعی در رفع اتهام از خود داشتند . مرفاوی یک بار باشگاه حریف را متهم کرد که میلیونها تومان پول را به مربی ای دادند که زیر توپ کشیدن را به بازیکن یاد دهد و مرتبه دیگر در کنفرانس مطبوعاتی ۱۲ امتیاز برتری تیمش را به رخ همگان می کشد . حجازی هم سعی داشت ضعف های خود را با یک فلاش بک به پرسپولیس دهه ۴۰ ، پنهان کند !!!)
اما وینگادا هیچگاه از اشتباه بچه گانه دروازه بانش که منجر به گل حریف شد ، صحبت نمی کند در حالیکه قلعه نوعی شروع به تخریب علیزاده و حتی اکبر پور می کند ، بازیکنی که استقلال یک سوم گلهای خود در این فصل را مدیون اوست .
حالا نوبت به توجیه تعویضهای او می رسد . هدف از حضور علیزاده ، کمک یه مهاجمین در حمله ، استفاده از اوتهای بلند و کمک به مدافعان عنوان می شود . این در حالی است که امیر یک فوروارد بلند قامت خود را از زمین بیرون آورده و به جای او فوروارد دیگری را جایگزین می کند ،در حالیکه در این دقایق استقلال بیشتر چشم به ضد حمله ها دارد . قلعه نوعی برای فرار از انگ دفاع مطلق ، به جای قرار دادن یک دفاع تخصصی ( بخوانید هادی شکوری ) در زمین ، علیزاده را به میدان فراخواند تا با توجه به خطرناک بودن آسمان محوطه جریمه استقلال ، از قامت بلند او استفاده کند ، چه اگر او اعتقاد به تقویت خط حمله تیمش داشت ، می توانست از عباسفرد با انگیزه استفاده کند .
دست آخر او به داور هم رحم نمی کند و اذعان می دارد که دروازه بان حریف می بایست اخراج می شد ، و قبل از پنالتی هم بر روی علیزاده خطا شده بود در حالیکه تصاویر تلویزیونی چیز دیگری را نشان می داد .
پس از بازی از بازیکنانش می خواهد که همه چیز را فراموش کنند اما چند روز بعد نظرش در مورد داوری عوض می شود و ادعا می کند که علاوه بر اخراج دروازه بان پرسپولیس ، ضربه پنالتی پرسپولیس به دلیل حضور پژمان نوری ، قبل از زدن ضربه ، می بایست تکرار شود در حالیکه تصاویر تلویزیونی نشاندهنده آن است که نوری فبل از ضربه دقیقا روی خط طولی محوطه جریمه حریف است .
و ...
قلعه نوعی دوست دارد داربی را ببرد ام می ترسد که ببازد .
قلعه نوعی دوست دارد که حمله کند اما تیمش را به دفاع می برد .
قلعه نوعی بازیکنانش را دوست دارد اما وقتی به دلخواه او عمل نمی کنند آنها را در مقابل دیدگان همه توبیخ می کند .
امیر ، ژنرالی است که روز داربی تبدیل به یک سرجوخه می شود .

مهدی شیشه بری

منبع : پارس فوتبال