چگونه می توان بربی اشتهایی غالب شد

حتماً شماهم حداقل یك بار دچار احساس بی‌اشتهایی شده‌اید این حالت برای اغلب افراد اتفاق می‌افتد و باید گفت : از بین رفتن موقتی اشتها فرصت خوبی برای كاهش وزن می‌باشد . اما اگر بی‌اشتهایی به جای چندروز ، چند هفته طول بكشد ، علت خاصی دارد كه در رابطه با آن باید با پزشك متخصص مشورت نمایید .كم خوراكی یا بی‌اشتهایی علامت شایعی است كه می‌تواند علل مختلفی داشته‌ باشد كه بسیاری از آنها اهمیت چندانی ندارند . برای مثال تمام عفونت‌ها می‌توانند باعث بی‌اشتهایی شوند . مثلاً ویروس سرماخوردگی یا آنفولانزا ممكن است عامل آن باشد یا علل جدی‌تر مثل سل ، كم كاری غده تیروئید ، بیماریهای قلبی یا ریوی ، یا گرفتاری‌های كبدی ، داشته باشد . متأسفانه یكی از شایع‌ترین علائم اخطاردهنده اولیه سرطان ، بی‌اشتهایی است كه معمولاً با تغییر در حساسیت به مزه‌ها همراه است .
گاهی نیز بی‌اشتهایی ، مقاومت بدن در برابر خوردن هر چیزی است كه به فرآیند بهبود كمك كند . با این همه بیماری ، تنها علت كاهش اشتها نیست . بعضی مواقع چیزی كه به دلیل خاصی خورده‌اید ، مثل یك دارو ، می‌تواند عامل آن باشد . آنتی‌بیوتیك‌هایی مثل اریترومایسین جوانه‌های چشایی را غیرفعال كرده و باعث كندی حركت غذا در روده شده و احساس پری بعد از خوردن غذا را طولانی می‌كنند . تمام آمفتامینها كه برای كاهش وزن تجویز می‌شوند نیز احساس گرسنگی را از بین می‌برند .
ضمن آنكه باید توجه داشت ، داروهای مسكن و ضدالتهاب مفصل می‌توانند معده را تحریك كرده و با عث تهوع و برگرداندن غذا شوند . دیژیتالیس « كه یك داروی قلبی است » و داروهای مدر « كه مانع احتیاج آب شده و فشار خون را پایین می‌آورند » نیز میل به غذاخوردن را كم می‌كنند . گاهی چیزی غیرخوراكی مشكل‌‌ساز شده است . كمبودهای كلی تغذیه‌ای می‌توانند نیروی حیاتی یك اشتهای طبیعی را تضعیف كنند . به ویژه اشخاص مسن ممكن است گرفتار كمبود روی در رژیم غذایی باشند كه می‌تواند جوانه‌های چشایی را از بین ببرد گرچه خود پیری بر روی اشتها تأثیر می‌گذارد . در اشخاص مسن سازوكار بدن آهسته می‌گردد ، وزن ماهیچه‌ها كم می‌شود و ضعف جسمانی مانع فعالیت است . در رأس آنها كاهش احساس چشایی و ترشحات معدی قرار دارد كه همه باعث بی‌اشتهایی می‌شوند . بعضی اوقات نیز اتفاقی در زندگی بر اشتها تأثیر می‌گذارد . برای مثال اگر این اواخر یك برنامه‌ورزشی را شروع كرده‌اید ممكن است دچار بی‌اشتهایی شوید . به طور كلی سلامت روانی نقش مهمی در اشتهای شما دارد همانگونه كه در هنگام گرفتاری طولانی ، تنش روانی می‌تواند شما را به پرخوری بكشاند . ولی فشارهای كوتاه مدت معمولاً اشتها را از بین می‌برند . افسردگی نیز در برخی افراد باعث بی‌اشتهایی می‌شود .
بی‌اشتهایی عصبی ، اختلالی است كه در افراد مبتلا معمولاً دختران جوان تقریباً باعث ترك كامل غذاخوردن می‌شود . اما باید توجه داشت ، بی‌اشتهایی را با بیماری لاغری عصبی اشتباه نگیریم . این عارضه یك اختلال روانی است كه طی آن بیمار علی‌رغم گرسنگی ، از خوردن غذا به حد كافی امتناع می‌كند و به قدری وزن كم می‌كند كه لاغر و نحیف می‌شود . بیماری مذكور معمولاً به دنبال رژیم گرفتن عادی برای كاهش وزن آ‎غاز می‌شود . فرد بیمار بسیاركم غذا می‌خورد و از توقف رژیم لاغری پس از وزن كم كردن خودداری می‌كند . بیماری لاغری عصبی به دلیل ترس فرد از افزایش وزن ایجاد شده و دراثر آن فرد دچار لاغری مفرط می‌شود ، از خوردن غذا امتناع می‌كند و یا غذا را خورده اما عمدتاً برمی‌گرداند . این افراد معمولاً تصویری نادرست از اندام خود دارند . همیشه خیال می‌كنند چاق بوده و به اندازه كافی لاغری یا خوش‌اندام نیستند . در واقع دریافت ذهنی و تصور فرد از بدن خود به گونه‌ای است كه علی‌رغم لاغری زیاد ، هنوز فكر می‌كند اندام ناموزونی دارد . شاید یكی از دلایل ایجاد این اندیشه را بتوان به رواج تبلیغاتی اندام‌های باریك و فشارهای عصبی در جامعه مرتبط دانست . مبتلایان به آنوركسیا یا مبتلایان به لاغری عصبی ، مدت طولانی خود را گرسنه نگه می‌دارند . ملین‌ها یا قرص‌های لاغركننده مصرف می‌كنند ، وعده‌های غذایی را حذف می‌كنند عصبی‌اند و بیخوابی دارند . آنها حساس و زودرنج می‌شوند . مبتلا به افسردگی شده و قابلیت باروری را از دست می‌دهند و در نهایت نیز به بیماریهای قلبی و دیگر بیماریهای مرگ بار مبتلا خواهند شد . از طرفی این افراد دچار یبوست شده وتحمل آنها نسبت به سرما كاهش می‌یابد ، ضمن آنكه قاعدگی مبتلایان به عارضه مذكور ، دچار اختلال و حتی متوقف می‌شود .
در اینجا لازم است بدانید ، بیماری لاغری عصبی ، با فشار دوستان و همسالان یا فشار اجتماعی برای حفظ لاغری اندام ، همچنین داشتن روحیه وسواسی و تكامل طلب همراه با سابقه اضافه وزن مختصر و استرس روانی ، می‌تواند در تشدید بیماری حائز اهمیت باشد .همانطور كه گفته شد ، این وضعیت می‌تواند باعث ناتوانی دایم یا حتی مرگ شود ، ضمن آنكه بیماران دچار بی‌اشتهایی عصبی ، به علت نداشتن عزت نفس در بسیاری از مواقع دست به خودكشی می‌زنند . به همین دلیل و به لحاظ اهمیت این بیماری در حالت جدی‌شدن این افراد باید به متخصصین ارجاع داده شوند . زیرا درمان آنها در بسیاری از موارد تنها با مصرف مواد غذایی امكان‌پذیر نیست .

منبع : سایت زنان