قلب های آلوده

حرکت عجیب و تا حدودی ناشیانه نلسون دیدا، دروازه بان برزیلی میلان در دقایق پایانی جدال هفته پیش تیمش مقابل سلتیک تا حدودی فوتبال و تعاریف برآمده از آن را زیر سؤال برد. در واقع اگر روزی روزگاری اهالی این ورزش در جواب طعنه های روشنفکران سینمادوست، ماده ای را که بازیگران به جای خون روی صورت های خود می زدند مورد اشاره قرار می دادند، اکنون با نمایش ها فریبکارانه امثال دیدا جایی برای فخر فروختن به سینمایی ها باقی نمانده است.
مهم نیست اتفاق چهارشنبه شب چند بار دیگر رخ داده است، مسأله اصلی ریخته شدن قبح فریبکاری و زیر سؤال رفتن فوتبال است. چه کسی می گفت هالیوود با تمام زرق و برق هایش هیچ گاه جای فوتبال را نخواهد گرفت؟ اکنون باید گفت حس بازیگران پرده نقره ای برای ایفای یک نقش غیر واقعی تفاوتی با «بازی دادن» این به اصطلاح جادوگران چمن سبز ندارد.
۱) ریوالدو
حرکت او در بازی مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۰۲ باعث شد حتی به فوتبال معصوم و عاری از حیله گری برزیل هم شک کنیم. برزیل در اندیشه یک برد پرگل راهی مصاف با ترکیه شد اما با گل حسن ساس عقب افتاد. رونالدو در اوایل نیمه دوم بازی را به تساوی کشاند و ریوالدو در دقایق پایانی از روی نقطه پنالتی، ۳ امتیاز دشوار را برای طلایی پوشان به ارمغان آورد؛ با این حال آنچه در فاصله گل برتری برزیل تا به صدا درآمدن سوت پایان بازی شکل گرفت، بسیار جالب تر از گل های رقابت بود.
بازیکن عصبانی ترکیه در اعتراض به وقت کشی برزیلی ها ( بله! وقت کشی برزیلی ها) توپ را به سمت ریوالدو که قرار بود کرنر بزند، شلیک کرد. احتمالاً ادامه ماجرا را می دانید. مهاجم برزیلی مانند افراد گلوله خورده صورت خود را گرفت و روی زمین افتاد. داور هم که احتمالاً یک عمر صداقت طلایی پوشان را باور کرده بود، بازیکن حریف را از زمین اخراج کرد. وقتی سلطان فوتبال از«جوگو بونیتیو» (اصطلاحی پرتغالی به معنای فوتبال زیبا) دست برمی دارد و به تقلب روی می آورد، دیگر نمی توان از ایتالیایی ها توقع داشت فوتبال را «زیبا» ببینند و نباید آرژانتینی ها را از حقه بازی برحذر کرد. حرکت مضحک ریوالدو تاریخ «ریا در فوتبال» را ورق زد.
۲) پل اینس
ستاره سیه چرده فوتبال انگلستان هنگامی که دید فرگوسن به خاطر انجام یک بازی بد ، از او با پرتاب یک سینی چای داغ پذیرایی کرد، تصمیم گرفت به وسیله فریب داوران و بازیکنان حریف، مؤثر جلوه کند تا دیگر اسیر مربیان خود نشود. ایده او در ایتالیا جنجال به پا کرد. اینس در جریان یکی از بازی های اینتر به یکی از بازیکنان رقیب توهین کرد و طرف مقابل تنها یک ضربه آرام به گردن وی وارد آورد اما این بازیکن کاملاً تصنعی خود را به زمین انداخت و داور را مجاب کرد، رقیب را تنبیه کند. در دوره ای که فوتبال ایتالیا هنوز اسطوره های فریبکاری مانند اینزاگی را نداشت، چنین حرکاتی شرم آور خطاب می شد.
۳) فابیو گروسو
نقش تأثیرگذار مدافع مستحکم اینتر با پنالتی ثانیه های پایانی بازی ایتالیا و استرالیا در مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ شروع شد. لاجوردی پوشان مقابل تیم گاس هیدینک به بن بست خورده بودند تا اینکه فابیو گروسو ناشناس از عمق دفاع به قلب حریف زخم زد. مدافع استرالیا می خواست توپ را بزند که البته موفق نشد. شاید داور به همین دلیل نقطه پنالتی را نشان داد.
عملاً هیچ اتفاقی درون محوطه جریمه رخ نداد... توتی پشت توپ ایستاد و گل خود را به فرزند تازه متولد شده دوستش تقدیم نمود. ایتالیا با یک پنالتی مشکوک به فینال رفت و آنجا با چند پنالتی بدون حرف و حدیث جام را بالای سر برد تا آنها که عادت دارند احساسات خود را برای این تیم خرج کنند، حسابگری را از تیم محبوبشان یاد بگیرند. البته برای هیدینک، مربی حریف چیزی که عوض داشت، گله نداشت چون کره جنوبی ( تیم او در جام جهانی ۲۰۰۲) به لطف همین داوران ایتالیا را حذف کرده بود. با مرور این اتفاقات متوجه شدیم فوتبال هنوز هم آموزنده است.
۴) بونین سنیا
پدیده وقت اینتر خارج از عرصه فوتبال هم هنرمند نشان می داد. تیم طلایی دهه ۶۰ «هلینو هررا» با ترس و لرز به مصاف مونشن گلادباخ طلایی رفت و در نهایت ۷ بر یک مغلوب شد اما بونین «سنیا» ادعا کرد بازی باید به خاطر پرتاب یک سکه از سوی هواداران تیم آلمان که منجر به مصدومیت او شد، تکرار شود. در عصر اخلاق گرایی، خواسته او مورد پذیرش قرار گرفت اینتر در بازی تکراری به پیروزی دست یافت و در نهایت تا فینال پیش رفت. سال ها بعد بازبینی فیلم آن بازی عجیب و گفته های بونین سنیا نشان داد سکه پرتاب شده چنان سنگین نبوده که یک بازیکن را بی هوش نقش بر زمین کند. مربی آینده سرزمین چکمه ای تمام تعاریف تقلب را رعایت کرده بود.
۵) رودی فولر
رودی اخیراً در گفت و گو با (four four two) به طور غیر مستقیم اعتراف کرد در دقیقه ۸۵ بازی فینال جام جهانی ۱۹۹۰ برخورد خاصی درون محوطه جریمه آرژانتین رخ نداد و او به محض اشاره انگشت بازیکن رقیب، خود را به زمین انداخت. بله! خیلی راحت گل قهرمانی آلمان شکل گرفت!
۶) مایکل اوون
پسر باد را با گل ها و البته تواضع خاصش می شناسیم اما وقتی یک بار هوس کرد از راه حقه بازی وارد شود، نتیجه حساس ترین بازی مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۰۲ را تغییر داد. ماجرا به دقایق میانی بازی انگلستان و آرژانتین بر می گردد؛ جایی که اوون یک بار پس از کوبیدن توپ به تیرک دروازه، وارد محوطه جریمه شد و خود را به زمین انداخت.
پی یر لوئیجی کولینا بهترین داور جهان گول حرکت او را خورد و به نشانه اعلام پنالتی در سوت خود دمید. بکهام اجازه یافت انتقام اتفاقات ۴ سال گذشته را بگیرد . آنکه مورد تحسین قرار گرفت ، مایکل اوون فریبکار نام داشت! انگلیسی ها در جام جهانی ۱۹۸۶ از دست خدا (اصطلاحی که مارادونا درباره گل معروف خود در بازی رودرروی آرژانتین و انگلستان به کار برد) ضربه خورد اما این بار آنها با چوب خدا (اصطلاح روزنامه نگاران جزیره در اشاره به فریب اوون) آرژانتینی ها را تنبیه کردند.
۷) دیه گو سیمئونه
بازیکن آرژانتینی نماد شیرجه زدن به قصد فریب داوران و اخراج حریف محسوب می شود. ماجرا در جام جهانی ۱۹۹۸ رخ داد. آرژانتین و انگلستان برای اولین بار پس از بازی جنجالی ۱۹۸۶ رویاروی هم قرار گرفته بودند و باید یک تیم را به مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۹۸ معرفی می کردند. روند پر تب و تاب بازی نمایندگان فوتبالی مدعیان جزیره فالکلند (مالویناس) با گل های باتیستوتا و خاویر زانتی برای آرژانتین و شیرر و اوون برای انگلستان شکل ویژه ای یافت.
در دقایق ابتدایی نیمه دوم مارکو سیمئونه به بکهام لقب «سیب زمینی» داد و در ادامه موهای زیبای او را کشید. بکهام که روی زمین افتاده بود به زعم خود تنها یک کار غریزی انجام داد و پاهای خود را به قصد ضربه زدن به بازیکن متقلب بالا آورد اما سیمئونه چنان فریادی کشید که داور تصور کرد پاهای او قطع شده است.«نیلسن» بر اساس همین تفکر اشتباه کارت قرمز را از جیب خود بیرون آورد؛ کارت قرمزی که به معنای اخراج انگلستان از جام جهانی هم بود. آرژانتینی ها در پایان ۱۲۰ دقیقه تلاش هم نتوانستند همتیمی های شیرر را از پای در آورند. دعای بکهام هم تأثیر نداشت چون دیوید بتی و پل اینس سهم خود را از ضربات پنالتی را به آسمان کوبیدند تا تیم متقلب بار دیگر پیروز میدان نام بگیرد.
۸) دروازه بان شیلیایی
«ادواردو گالئانو» در کتاب فوتبال در آفتاب و سایه به دروازه بانی اشاره کرد که پس از اصابت یک نارنجک به اطراف دروازه اش خود را به زمین انداخت؛ در حالی که سنگ ریز ه های این ماده محترقه اصلاً به وی برخورد هم نکرد. ماجرا در یکی از بازی های مقدماتی جام جهانی در آمریکای جنوبی شکل گرفت. شیلی برای صعود تنها پیروزی می خواست و این دروازه بان زرنگ وقتی دید تیمش در آستانه از دست دادن ۳ امتیاز بازی است، تصمیم گرفت ترفندی خاص مانع ثبت نتیجه نهایی شود. او با آن حرکت مسخره، بازی را به تعطیلی کشاند. نتیجه نهایی؟ جشن صعود حریف تا اطلاع ثانوی به تعویق افتاد زیرا داور فکر کرد اصابت نارنجک باعث مرگ سنگربان متقلب شده است!
۹) رود ون نیستلروی
ستاره هلندی رئال مادرید در دوران بازی برای منچستریونایتد تنها یک جنجال برپا کرد که البته در نوع بسیار عجیب بود. او در آخرین دقیقه جدال حیثیتی شیاطین سرخ مقابل آرسنال خود را به زمین انداخت و موفق شد یک ضربه پنالتی را از آن تیم خود کند. او در میان هیاهوی هواداران اولدترافورد توپ را به زیر تیرک کوبید. هنگامی که محرز شد توپ از خط دروازه نگذشته، مارتین کیون همراه چند مدافع دیگر آرسنال روی سر نیستلروی خراب شدند و به سر او ضربه زدند. فریاد کیون و جهره مظلومانه یا به قول ویه را موذیانه نیستلروی به تصویر ماندگار این جدال تاریخی تبدیل شد.
۱۰) مارکو سیمونه
بازیکن وقت موناکو در جدال مقابل پاری سن ژرمن چنان تصنعی خود را به زمین انداخت که تلویزیون فرانسه از شرم جرأت نکرد صحنه را به طور کامل نمایش دهد! استاد شیرجه زدن در محوطه جریمه (با احترام به اینزاگی) آن روز اوج هنر خود را نشان داد.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی