هگل و رابطه ذات و نمود

نزد هگل، جز روح همچون یک مقوله بنیادی و عینی (ابژکتیو) در هستی شناسی ایده آلیستی او، هیچ چیزی به خودی خود وجود ندارد. هر چیزی فقط به واسطه نسبت یا رابطه وجود دارد. یعنی آن چیز به نسبت هست و چون هر چیزی، خود یک میانجی است، مستقلاً قابل شناخت است. همچنان که هر فرد انسانی همچون پرورده روح در سیر تاریخی اش، چنین است. پس نزد هگل، رابطه هر چیزی با چیز دیگر صرفاً رابطه نمودی نیست، بلکه رابطه ذات و نمود است و در این وحدت است که آن چیز با چیزهای دیگر در رابطه هست و از آنها تاثیر می گیرد و به سبب آن تغییر می پذیرد.

منبع : روزنامه اعتماد