مالنا - malena

سال تولید : ۲۰۰۰
کشور تولیدکننده : ایتالیا و آمریکا
محصول : هاروی واینستاین و کارلو برناسکونی
کارگردان : جوزپه تورناتوره، برمبنای داستانی نوشتهٔ لوچانو وینچنتسونی
فیلمنامه‌نویس : جوزپه تورناتوره، برمبنای داستانی نوشتهٔ لوچانو وینچنتسونی
فیلمبردار : لایوش کولتای
آهنگساز(موسیقی متن) : انیو موریکونه
هنرپیشگان : مونیکا بلوچی، جوزپه سولفارو، لوچانو فدریکو، ماتیلد پیانا، پی‌یترو نوتاریانی، مارچلو کاتالانو و کائتانو آرونیکا.
نوع فیلم : رنگی، ۹۲ دقیقه.


سیسیل، سال ۱۹۴۰. در حالی که جنگ جهانی دوم ادامه دارد، ̎رناتو̎ (سولفارو)، پسری نوجوان، به ̎مالنا اسکوردیا̎ (بلوچی)، زنی بیست و هفت ساله دل می‌بازد که شوهرش، ̎نینو̎ (آرونیکا) در سرزمین‌های دور می‌جنگد. ̎رناتو̎ شب‌ها، ̎مالنا̎ را می‌پاید. پس از آن‌که خبر مرگ ̎نینو̎ می‌رسد، تعدادی از زنان محلی با سوءظن به ̎مالنا̎ نگاه می‌کنند و نگران تأثیری هستند که امکان دارد روی مردان‌شان بگذارد. بین ̎مالنا̎ و افسری به‌نام ̎کادل̎ (کاتالانو) صمیمیتی به‌وجود می‌آید؛ اما بعدتر بین ̎کادل̎ و یکی از ستایش‌گران ̎مالنا̎ که دندان‌پزشکی متأهل است، درگیری پیش می‌آید. پدر ̎مالنا̎ (نوتاریانی) در جریان بمباران متفقین کشته می‌شود. ̎مالنا̎ که فقر و بی‌بضاعتی رانزدیک می‌بیند، موهایش را بور و با سربازان آلمان رفت و آمد می‌کند. وقتی سربازان آمریکائی سیسیل را آزاد می‌کنند، زنان در میدان شهر ̎مالنا̎ را به‌خاطر رابطه‌اش با آلمانی‌ها کتک می‌زنند. ̎مالنا̎ به مسینا می‌رود. ̎نینو̎ ـ که خبر مرگش به اشتباه منتشر شده بوده ـ به شهر برمی‌گردد و دنبال همسرش می‌گردد. ̎رناتو̎ یادداشتی برای ̎نینو̎ می‌نویسد و در آن شرح می‌دهد که او تنها مردی بوده که ̎مالنا̎ دوست داشته و محل اقامت فعلی ̎مالنا̎ را بر او فاش می‌کند. وقتی یک سال بعد ̎مالنا̎ و ̎نینو̎ به شهر برمی‌گردند، ̎مالنا̎ با گرما و صمیمیت از سوی اهالی مورد استقبال قرار می‌گیرد.
● مالنا تکرار فرمول جواب پس دادهٔ سینما پارادیزو (ساختهٔ خود تورناتوره، ۱۹۸۸) است. روایت نوجوانی که به شکلی شوریده و شوربختانه درگیر ملاحت مفتون کنندهٔ زنی به‌نام ̎مالنا̎ است. گیریم که مایهٔ جنگ، فاشیسم، ایثار، سوء تفاهم و دیدگاه بدبینانه به ̎مردم̎ (این‌جا برخلاف سینما پارادیزو) به فیلم افزوده شده‌اند، تا مشروعیتی به این داستان با موقعیت خلاف ̎لولیتا̎ئی‌اش بدهند. اگرچه به تعبیر ج. هابرمن، همهٔ این‌ها و به‌خصوص روایت از منظر نوجوانی معصوم صرفاً پوششی است بر میل لجام گسیخته‌تری که کارگردان به شخصیت ـ بازیگر ̎مالنا̎ در مقام ̎جنس̎ دارد. با این حال تورناتوره که مهارت فراوانی در به سطح آوردن مایه‌های فدریکو فلینی و لحن گروتسک‌وار او دارد، در این‌جا آمارکورد (۱۹۷۴) را به‌عنوان سرمشق خود قرار می‌دهد؛ اما آن‌چنان غرق در سانتی مانتالیسم و حضور ستاره‌اش است، که در میانه‌ها از سرمشق فاصله می‌گیرد و فیلمی خلق می‌کند باب طبع مخاطبان سودازدهٔ سطحی‌اش که تنها راه کام‌جوئی را از نوع نوجوان فیلم می‌دانند.