رأی به آن فریاد آشنا

فردای روز شگفتی ساز سوم تیر، برخی رسانه های بین المللی اشاره به نكته ای كردند كه در داخل به ذهن كمتر كسی رسیده بود. این رسانه ها در بیان دلایل پیروزی دكتر احمدی نژاد، یكی هم به قرابت شعارهای رئیس جمهور منتخب و آرمان های امام خمینی(ره) پرداختند. كم نبودند نامزدهایی كه خود را یار امام(ره) می خواندند و در خط امام (ره) جای می دادند لیكن مردم، رفتار و گفتار محمود احمدی نژاد را بیش از دیگر كاندیداها پسندیدند و جهانیان این انتخاب را رأی دوباره مردم به راه امام خمینی(ره) تحلیل كردند.
گویی شكافی كه سالیان قبل میان راه برخی دولتمردان با آرمان انقلاب و امام (ره) به وجود آمده بود با اقبال جدید مردم ترمیم شد و آرمان های خمینی(ره) از نو پر و بال گرفت. با این حال اشاره رسانه های جهانی به قرابت سخنان دكتر احمدی نژاد و بیانات امام راحل چیزی جز یك اعتراف نیست و كیست كه نداند ایشان با امام خمینی (ره) و آرمان های بلندش كینه دیرینه دارند؟ اما چرا جهانیان رأی مردم را بدین گونه تحلیل كردند:
۱) به باور مخالفان و موافقان، دولت نهم دولتی مردم محور است. یعنی بیش از اصحاب قدرت، ثروت و رسانه متكی به توده های مردم است و از این هم باك ندارد كه دیگران این مردم محوری را عوامگرایی یا پوپولیسم ترجمه كنند. راه خود می رود این دولت و گوشش تنها بدهكار مطالبات مردم است.
۲) بسیاری برآنند كه دولت را از ادامه راه خسته كنند و با سیاه نمایی، افق پیش رو را تاریك نشان دهند. به عنوان نمونه پروژه سفرهای استانی را ابتدا امری ناممكن می خواندند كه دولت به هیچ وجه نخواهد توانست این شعار خود را عملی كند اما دولت بی آنكه نشانی از خستگی بر چهره اش نشسته باشد، این پروژه را با موفقیت و حتی چندی زودتر از موعد مقرر به اتمام رساند و اینك برای آغاز دور دوم سفرهای استانی عزم جزمی دارد. با این حال عده ای این پروژه را به لحاظ برآورد «هزینه - سود» زیانده ارزیابی می كنند و معتقدند خروجی این سفرهای پرهزینه كمتر در جیب ملت می رود. جالب اینجاست كه این عده همانهایی هستند كه اصولاً این پروژه و تحقق آن را در مدت زمان معین و وعده داده شده از سوی هیأت دولت اقدامی محال می دانستند.
۳) محمود احمدی نژاد برای تحقق هدفی كه در نظر گرفته و از مردم برای عملی كردن آن رأی گرفته كوشش شبانه روزی دارد و حاضر نیست وقت خود را وقف امور غیر ضرور كند.
او به دولتش اجازه نمی دهد با تحزب و حزب بازی حتی اندكی فرصت را از دست بدهد. برای دولت اصولگرا تهذیب و خداباوری و خدمت به خلق اهمیتی بیشتر از پرداختن به مسائل سیاسی صرف دارد. او گرچه از رسیدن اصولگرایان به ائتلاف، فی نفسه بدش نمی آید اما اگر نیل به این ائتلاف بخواهد وقت هیأت وزرا را بگیرد و به اتلاف فرصت ها و سرمایه ها بینجامد برایش دیگر امر واجب و فریضه ضروری نیست.
۴) احمدی نژاد نه آنگونه سخن می گوید كه نخبگان را خوش بیاید. با سخنان او توده ها بیشتر همذات پنداری می كنند. رفتار و گفتار او به همان اندازه كه برای ویژه خواران ثقیل است، برای توده ها قابل هضم است . با این حال او هرگز ضد نخبه نیست و اعتقاد ندارد كه نخبه ها لزوماً همان هایی هستند كه توسط رسانه ها به عنوان منورالفكر و صاحب مغز ویژه یاد می شود.
۵) رئیس جمهور در تغییر گفتمان یا به عبارت دیگر در تعویض بازی استاد است. او اجازه نمی دهد هیأت دولت و كلاً قوه مجریه مشغول به بازی ای شوند كه دیگران قواعدش را تعیین كرده اند. از نظر او لزوماً دغدغه های رسانه ها آنقدر اهمیت ندارد كه به عنوان «مسأله دولت» تلقی شود. او در عرصه جهانی نیز بسیار فعال برخورد می كند و از انفعال گریزان است. او به جای آن كه خود را ملزم به واكنش در برابر اعمال و گفتار این و آن كند، كاری می كند كه دیگران مشغول طرح او شوند و ذهن خود را درگیر ابتكار رئیس جمهور ایران كنند.
خصوصیات بالا برای ما شاید تكراری باشد. بزرگان زیادی را ما دارای چنین ویژگی هایی دیده ایم و می شناسیم. اما برای جهانیان این گونه رفتار و گفتار احمدی نژاد قبل از هر چیز ایشان را یاد امام خمینی(ره) می اندازد. او نیز در این ویژگی ها سرآمد بود و به این راحتی ها نمی شد پیش بینی اش كرد.
امام خمینی (ره) گفتمان مسلط جهانی را تغییر داد و به شرق و غرب توأمان «نه» گفت. چون پیامبران، سخن با متن امت می گفت و همه چیز را به خواص اختصاص نمی داد. اهل مبارزه بود و از اهدافش كوتاه نمی آمد و در این راه معطل دوستان ناهمراه نمی شد. بعد خدا، تنها اتكای او توده های مردم بود. این توده ها برای او قدرتی ایجاد می كرد كه می توانست بی هیچ هراسی، در برابر هر قدرت و ابر قدرتی بایستد و بگوید: آمریكا هیچ غلطی نمی تواند بكند، یا اسرائیل از صفحه روزگار محو می شود.
نویسنده ای آلمانی بود به گمانم كه در تایمز در همان شماره كه عكس احمدی نژاد را روی جلد داشت نوشته بود: از حلقوم احمدی نژاد فریاد امام خمینی (ره) به گوش می رسد و مردم ایران رأی به این فریاد آشنا دادند.

حسین قدیانی

منبع : روزنامه ایران