مارش چکمه ها

البته که دیگر عادت کرده ایم به غرغرهای مربیان باشگاهی پس از هر بازی دوستانه ملی و البته که آرسن ونگر سردمدار این گروه است. شاید هر مربی دیگری هم بود در شرایط مشابه چنین عکس العملی نشان می داد ولی شکایات موسیو ونگر دیگر گاهی از حد و مرز خود می گذرد و سران یوفا را مجبور به واکنش می کند. ونگر در ابتدای این فصل رابین فن پرسی بهترین مهاجم و نقطه اتکای تیمش را به دلیل مصدومیت در بازی های ملی از دست داد و هنوز هم نمی تواند از او در تیمش استفاده کند و چهارشنبه هم متیو فلامینی که این فصل زوج ثابت سسک فابرگاس در مرکز خط میانی توپچی ها شده بود با مصدومیت بازی فرانسه و اسپانیا را به پایان رساند تا آرسنال در آستانه دیدار حساس دوشنبه مقابل بلکبرن به احتمال زیاد او را از دست بدهد.
«اگر بین مربیان تیم های باشگاهی یک نظرسنجی درباره این بازی های دوستانه انجام شود اصلاً متعجب نمی شوم که صد درصدشان بگویند بیایید از شر این بازی ها خلاص شویم،» در این شرایط ریمون دومنک ترجیح می دهد اصلاً با هموطنش چشم تو چشم نشود و قضیه را به مراجع دیگر واگذار کند.
اما مصدومیت فلامینی تنها اتفاق چشمگیر چهارشنبه شب فوتبالی اروپا نبود. فرانسه در همین دیدار که به طرز باورنکردنی در ورزشگاه ماربلا برگزار شد در حالی که در طول ۹۰ دقیقه بازی کاملاً بر حریفش سوار بود نهایتاً با یک ضربه کرنر و هوشمندی کاپدویلا یک بر صفر نتیجه را به اسپانیا واگذار کرد تا لوئیس آراگونس پیرمرد لجوج اسپانیایی حداقل برای مدتی نفس راحت بکشد و سر و صدای مطبوعات اسپانیا به خاطر دعوت نکردن از رائول و گوتی بخوابد. البته این پیروزی هرچند ارزشمند بود اما ضعف های اسپانیا را نپوشاند و از آن سو فرانسوی های مغرور هم به هیچ وجه خود را بازنده میدان ندانستند. به قول روزنامه نگار «اکیپ» وقتی تیم می بازد و بازیکنانش داوطلبانه به پرسش های خبرنگاران پس از بازی پاسخ می دهند نشان می دهد که آنها از شیوه بازی شان کاملاً راضی بوده اند. «این از آن سبک بازی هایی بود که به خودمان اجازه باخت می دادیم، چون می دانیم چطور بازی کرده ایم. ما کاملاً سر بودیم و موقعیت های گل زیادی پدید آوردیم و اجازه ندادیم آنها چندان روی دروازه مان خطر ایجاد کنند.» این را تیری آنری می گوید که اعتقاد دارد کمک داور با پرچم اشتباه و آفسایدی که اعلام کرد یک موقعیت صددرصد گل را از «آبی ها» گرفته است. ولی این تنها موقعیت خطرناک مردان دومنک در این دیدار نبود. ضربه سر کریم بنزما که به تیرک خورد تک به تک آنری که کاسیاس مانعش شد و نهایتاً ضربه سر اسکوده در واپسین لحظات بازی که از روی خط درآمد را در نظر بگیرید تا بیش از پیش به شایستگی و لیاقت فرانسوی ها در این دیدار پی ببرید. آنری در ادامه می گوید؛ «اسپانیا تیمی است که مدام بازی را از راست به چپ و از چپ به راست عوض می کند و باعث می شود تیم حریف مجبور به تحرک زیادی شود. اما آنها در دیدار مقابل ما اصلاً به این شکل بازی نکردند و نتوانستند دردسر چندانی برایمان ایجاد کنند. ما فقط در یک لحظه مغلوب یک ضربه کرنر شدیم.» مالودا هافبک چلسی هم چنین دیدی نسبت به بازی دارد؛ «استراتژی ما این بود که به آنها فضای لازم در میانه میدان را ندهیم چرا که می دانستیم بازیکنان با تکنیکی هستند و می توانند با استفاده از این فضا روی دروازه خطر ایجاد کنند. فکر می کنم در هر دو نیمه به خوبی استراتژی خود را اجرا کردیم.» زوج خط حمله فرانسه در این دیدار هم بسیار هماهنگ نشان داد و آنری و آنلکا بارها مدافعان اسپانیا را دور زدند ولی نهایتاً گلی به ثمر نرسید. اما کیلومترها دورتر مردان سرزمین چکمه یی در شهر زوریخ مارشی باشکوه بر جسد پرتغال به راه انداختند تا باز هم نشان دهند راه بردن تیم های بزرگ را خیلی خوب می دانند. ایتالیا که در اولین بازی دوستانه اش پس از صعود پر حرف و حدیث به یورو ۲۰۰۸ در برابر تیم قدرتمند پرتغال به رهبری استاد به راه انداختن جنگ های روانی یعنی لوئیس فیلیپه اسکولاری به برتری سه بر یک رسید تا دونادونی و شاگردانش به آینده آتزوری امیدوار باشند.
گل های ایتالیا در این دیدار را کوالیارلا، تونی و پیرلو به ثمر رساندند. البته گل پیرلو را بعضی ها هم به نام کاناوارو ثبت کردند، چرا که ضربه پیرلو در راه دروازه به او برخورد کرد. تک گل پرتغال هم توسط ریکاردو کوارسما به ثمر رسید.
کاناوارو پس از پایان دیدار در مصاحبه یی با شبکه «رای» ایتالیا درباره گل گفت؛ «تاثیری که من روی توپ گذاشتم بسیار حیاتی بود و بدون آن توپ وارد دروازه نمی شد.» البته فابیو این را به شوخی می گوید اما صحبت هایش بخش جدی هم داشت؛ «این تیم آنقدر رشد کرده است که دیگر حتی نمی خواهیم در چنین بازی های دوستانه یی شکست بخوریم. این قضیه نشان می دهد تیم ملی ایتالیا به بلوغ کامل رسیده است.»
روبرتو دونادونی که در حال حاضر یکی از جوان ترین مربیان حاضر در یورو ۲۰۰۸ به شمار می آید درباره پیروزی تیمش مقابل پرتغال می گوید؛ «پیش از آغاز بازی سعی کردم اهمیتش را برای بازیکنانم توجیه کنم و آنها واقعاً خوب بازی کردند و یک نتیجه چشمگیر به دست آوردند.»
جالب ترین حرف چهارشنبه شب را اسکولاری زد که خودش استاد بازی تخریبی است؛ «ایتالیا لیاقت پیروزی را داشت. هرچند سبک فوتبال شان تخریبی و گاه عجیب است اما کیفیات بالایی هم در میان آنها دیده می شود. ایتالیا تیمی فوق العاده با تجربه و حرفه یی است.» جالب نیست اگر «فیل» بزرگ راجع به تیمی دیگر چنین اظهارنظر کند؟ به هر رو این بازی هم به قول خود اسکولاری درسی جدید برای پرتغال بود که باید آن را خوب آموخته باشد. اما در این شب که اکثر تیم های بزرگ خود را برای حضور قدرتمندانه در یورو ۲۰۰۸ آماده می کردند در جزیره یی فوتبال خیز و ورزشگاهی به نام ویمبلی تیمی جدید متولد شد. انگلستان اولین دیدارش با دن فابیو کاپلو را پشت سر گذاشت و همه هواداران مردان سه شیر را امیدوار به آینده یی درخشان کرد. انگلستان در این دیدار مقابل سوئیس یکی از میزبانان مشترک یورو قرار گرفت و موفق شد با دو گل شون رایت فیلیپس و جرمین جناس با نتیجه دو بر یک به پیروزی برسد. نه اینکه بگوییم انگلستان در این دیدار فوق العاده بود اما چید مان تیم توسط کاپلو و همین طور انگیزه بالا و میل به پیروزی در چهره تک تک بازیکنان چیزی بود که حداقل در دوره مک لارن به هیچ وجه دیده نمی شد. این شیوه بازی تماشاگران انگلیسی را هم به وجد آورده بود، البته آنها در کنار تشویق تیم شان درخواست هایشان را هم با صدایی بلند و سرودوار بیان می کردند؛ «فقط یک دیوید بکام وجود دارد»، «هارگریوز، هارگریوز». اینها را آنها می گفتند یا بهتر بگوییم فریاد می زدند. کاپلو هم جوابی برایشان داشت؛ «خوشحالم از اینکه دیوید اینقدر محبوب است و تماشاگران نام او را صدا می زنند، اما این مساله هیچ ربطی به من و تیم ندارد. من هیچ وقت از روی احساساتم تصمیم نمی گیرم. دیوید را به خوبی می شناسم و می دانم چه بازیکن بزرگی است ولی برای اینکه یک نفر در ترکیب تیم ملی انگلستان به میدان رود باید در نهایت آمادگی باشد.» در این دیدار حتی مایکل اوون هم بازی نکرد تا وین رونی یک تنه بار خط حمله را به دوش بکشد. البته در نیمه دوم ورود پیتر کراوچ به او کمک بسیاری کرد.
هرچند این پیروزی شرایط خوبی برای کاپلو و انگلستان در مطبوعات و جو عمومی پدید آورد ولی استیون جرارد کاپیتان چهارشنبه شب مردان سه شیر اعتقاد دارد تیم شان باید بهتر از این بازی کند و صددرصد این همان چیزی است که کاپلو هم می خواهد. بله جای انگلستان در یورو ۲۰۰۸ بی شک خالی است. اما آنها از همین حالا هدفی بزرگ را دنبال می کنند و به همین دلیل مربی بزرگی روی نیمکت دارند.

آرش حقیقی

منبع : روزنامه اعتماد