کربلای غزه

۱) «ای سپاهیان خدا بر اسب هایتان سوار شوید و با کشتن حسین بن علی به بهشت بروید»! این جمله عمربن سعد در صبح عاشورای ۶۱ هجری است. پیش تر نیز شریح قاضی در مقام به اصطلاح قضاوت، حسین(ع) را به خروج از دین خدا متهم کرد و با صدور حکم ارتداد آن حضرت خونش را مباح دانست!
کمتر از ۵۰ سال از رحلت پیامبر اعظم(ص) نمی گذارد و جامعه اسلامی اینچنین استحاله شده است که اسلام ناب نبوی را به حاشیه رانده اند و آنچنان بر افکار و اذهان عوام سوار شده اند که به اسم «دین» کشتن فرزند امیرمومنان و نوه رسول خدا اجرش مساوی با ورود به بهشت تلقی می شود. اینجاست که تشخیص «حق» از «باطل» در فراز و فرود تاریخ بشر و حیات پرپیچ و خم انسان دشوار به نظر می آید.
مقارن با این فضا حسین بن علی(ع) به مسلخگاه کربلا می رود تا پرچم تشخیص «حق» از «باطل» و تمیز «هدایت» از «ضلالت» برای رهپویان حق و حقیقت در پهنه تاریخ بشریت افراشته شود.
خط مقاومت در عاشورا پشت صحنه اسلام اموی را به تصویر کشاند و نقاب از چهره کریه یزید و امویان برداشت تا مشی زورگویی و خوی زیاده خواهی های آنها برملا و عیان گردد. و یزید که می خواست اسلام ناب محمدی(ص) را ریشه کن کند پس از قیام عاشورا ناگزیر عقب نشست چرا که دید عزای حسینی در خانه خودش برپا شده و نزدیکانش به توبیخ و سرزنش او می پردازند و اینجا بود که با حالتی استیصال گفت: «خداوند ابن مرجانه را بمیراند، او در این مسئله عجله کرد»
۲) گفته اند و حکیمانه گفته اند که عاشورا، زمانی فراتر از زمان هاست و هر جا که بساط ظلم و فریاد مظلومی برپاست همانجا کربلاست، مگر نه اینکه نبرد و پیکار حق و باطل در گذرگاه گسترده تاریخ جریان داشته و دارد، مگرنه اینکه رسالت مشعله داران هدایت زدودن سیاهی های باطل و احیای فروغ دامنگستر حق بر پهنه حیات بشریت بوده است، مگر نه اینکه قیام سرخ حسینی(ع) در طی قرون و اعصار گذشته مبدأ و الهام بخش جنبش ها و نهضت های حق طلبانه در برابر اقدامات زورمدارانه چپاولگران و سلطه گران بوده است، مگر...
حال جنایات هولناک و فجایع دلخراش این روزهای غزه کربلایی دیگر را رقم نزده است؟ اگر چنین است- که قطعا چنین است- مسئولیت امت اسلامی در این میان چیست؟ و آیا خواص امت اسلامی مسئولیتی بس بزرگ تر و حساس تر ندارند؟
سران بعضی کشورهای عربی که در زمره خواص هستند- هرچند از نوع منفی آن- فراتر از سکوت- که خود خیانتی بزرگ است- آشکارا نیز با صهیونیست ها در کشتار مردم مسلمان شرکت دارند، خب؛ از آنها انتظاری هم نیست چرا که هرچند نام اسلام را یدک می کشند اما به تعبیر جناب عمار یاسر- صحابه بزرگ پیغمبر(ص)- که در وصف سران اموی گفته بود آنها مصداق «استسلموا ولایسلموا» (اظهار اسلام کردند ولی اسلام نیاوردند) هستند سران عرب نیز امروز شایسته این عبارت پرمعنا می باشند؛ وگرنه اگر بویی از اسلام محمدی(ص) برده بودند به سازش و خیانت تن نمی دادند. از سویی اندیشمندان، نخبگان و شخصیت های مذهبی و سیاسی جهان اسلام باید هر اقدامی که در توان دارند فراتر از صدور بیانیه و تجمع های اعتراض آمیز و محکومیت های شفاهی بکار گیرند و از هر اهرمی بهره برند تا از یورش وحشیانه و حیوانی صهیونیست ها به نوار غزه جلوگیری شود و پروژه «نسل کشی مسلمانان» و «ترور خط مقاومت» ناکام بماند.
۳) امروز پانزدهمین روز جنگ در حالی سپری می شود که رژیم صهیونیستی پس از حملات هوایی و زمینی با مقاومت مردمی غزه مواجه شده است و هر چند این رژیم سعی کرده از آغاز جنگ هدف اصلی از حمله به غزه را ابراز نکند اما آنچه از انهدام چند تانک مرکاوا و شمار قابل توجهی موشک های اصابت کرده به سرزمین های اشغالی و به اسارت درآمدن سربازان و حتی فرماندهان اسرائیلی اتفاق افتاده تا مقاومت جانانه حماس در عملیات زمینی و کند کردن پیشروی صهیونیست ها و به درازا کشیدن مبارزه، قطعا برخلاف پیش بینی ها و محاسبه های نظامی و عملیاتی رژیم صهیونیستی بوده است. صهیونیست ها انتظار داشتند با حملات هوایی و بهره گیری از تاکتیک «زمین سوخته» جنبش حماس را که ترجمان دیگری از مردم فلسطین است، به تسلیم وادارند.
همچنان که در جنگ ۳۳ روزه سال ۲۰۰۶ میان حزب الله لبنان و اسرائیل صهیونیست ها هر چند در روزهای ابتدایی جولان می دادند اما سرانجام آن جنگ ارمغانی جز یک شکست سهمگین برای این رژیم نداشت و اسطوره شکست ناپذیری اش به زباله دانی تاریخ پیوست. با ادامه مقاومت در غزه هم- همان طور که سید حسن نصرالله رهبر با ذکاوت و با بصیرت حزب الله چند روز پیش با تاکید بر استراتژی «پیروزی خون بر شمشیر» تصریح کرد- آنچه امروز در کارزار جنگ عینیت می یابد مشابه روزهای آخر جنگ ۳۳ روزه است و پیروزی با «مقاومت» خواهد بود.
۴) با شروع جنگ غزه از سوی رژیم صهیونیستی و همدستی و مشارکت خائنانه برخی از سران کشورهای عربی و حمایت مادی و سیاسی ایالات متحده و همپیمانانش و همراهی شورای امنیت- که پس از دو هفته به یک مصوبه آتش بس بسنده کرده آن هم در شرایطی که بعد از این مصوبه دهها فلسطینی با حملات مجدد صهیونیست ها به شهادت رسیدند- آنچه بیش از گذشته برای افکار عمومی جهان آشکار گردید هدف واقعی نشست ها، شعارها و گفتمان هایی بود که در پوشش آنها قدرت های غربی سالیان سال است یکه تازی می کنند و رجز حقوق بشر، صلح، دموکراسی، مبارزه با تروریسم، بسط امنیت بین المللی، جهانی شدن و... سر می دهند.
امروز با به راه افتادن ماشین جنگی رژیم صهیونیستی در غزه و بمباران هوایی کودکان و زنان و غیرنظامیان و یورش زمینی به خانه ها، مدارس و... لایه های پنهانی آن کنفرانس ها و گفتمان ها از پرده برون افتاده است و اعترافات صریح و عریان فرماندهان بی خرد صهیونیست مهر تاییدی بر آن است. از جمله آن که یکی از مقامات صهیونیستی کشتن کودکان را راهبرد طراحی شده این رژیم اعلام کرد.
از این رهگذر مفهوم واقعی «طرح صلح خاورمیانه» که چند سالی است آمریکا و متحدانش روی آن تاکید می ورزند به خوبی قابل درک است. رخدادهای غزه تردیدی باقی نمی گذارد که طرح باصطلاح صلح خاورمیانه مفهومی جز بسط اشغالگری رژیم صهیونیستی و تامین کردن زیاده خواهی های نامشروع صهیونیست ها ندارد و فاجعه بشری و نسل کشی آشکار غزه در راستای عملیاتی کردن این طرح است و تحرکاتی نظیر اجلاس ادیان که دو ماه پیش در نیویورک برگزار شد و در آن جرج بوش با تاکید بر تکالیف آدمی در برابر خدا، علت حمله و لشکرکشی به افغانستان و عراق و... را به نام «دین» توجیه کرد در همین راستا بوده است.
بوش در کنار شیمون پرز، لیونی و... بود که مزورانه گفت «دین» زندگی او را تغییر داده و در تمام مدتی که در دوره ریاست جمهوری اش بر مسند قدرت بوده در رویارویی با تهدیدها «دین» یاری اش کرده است!
و امروز هم بی شرمانه- و البته احمقانه- حماس را مسبب فجایع و مصائب هولناک غزه می خواند!
اینجاست که در امتداد تاریخ، رسالت بزرگ کربلا این بار به غزه تقدیرمی شود و «خط مقاومت» همچون عاشوراییان این رسالت سنگین را بر دوش می گیرند تا نقاب دروغین «صلح»، «حقوق بشر» و «دموکراسی» را به زیر کشند و این پیروزی بزرگ «مقاومت» و آغاز شکست صهیونیست ها و ایادی غربی خواهد بود. همچنانکه افکار عمومی جهان طی تظاهرات و برگزاری تجمعات اعتراض آمیزی در دمشق، بغداد، بیروت تا اسلامبول، بانکوک، مانیل و حتی تا لندن، نیویورک، واشنگتن، شیکاگو، مادرید، پاریس، سیدنی و... ددمنشی ارتش اسرائیل را محکوم می کنند و اقدامات سبعانه رژیم صهیونیستی را هولوکاستی واقعی می دانند.
جالب آنکه در همین ایام جنگ و کشتار، صدها یهودی ساکن فلسطین اشغالی با تجمع در میدان مرکزی تل آویو خواستار توقف فوری جنگ و جلوگیری از کشتار مردم غزه می شوند.
۵) امروز جنایات و کشتار وحشیانه رژیم صهیونیستی مصداق بارز جرم کشتار دسته جمعی و جرایم جنگی و جنایات بر ضد بشریت است اما دیوان کیفری بین المللی انگار تعطیل است و قضات و دادستان آن به تعطیلات کریسمس رفته اند و قرار هم نیست این تعطیلات به پایان برسد! از سویی دیگر صرفاً از باب نمونه می توان به حادثه ۶ ماه پیش منطقه دارفور در سودان اشاره کرد که «لوئیس مورنواکامپو» دادستان دیوان کیفری بین المللی با این ادعا که عمرالبشیر -رئیس جمهور سودان- بخاطر حوادثی که در دارفور روی داده دارای مسئولیت جزایی است، حکم جلب عمرالبشیر را صادر می کند. این در حالی بود که همه جرم وی این بود که زمانی که بوی نفت قدرت های زورگو و استثمارگر را به دارفور کشانده بود عمرالبشیر زیر یوغ آمریکایی ها و غربی ها نرفته بود.
اما جنایات جنون آمیز و وحشیانه صهیونیست ها به نوار غزه نه تنها منجر به جلب جنایتکارانی چون پرز، لیونی یا باراک نمی شود بلکه «حماس» که در جنگی نابرابر بنابر «دفاع مشروع» -اصل حقوقی پذیرفته شده در نظام بین الملل- از وطن خود به دفاع می پردازد تروریست نامیده می شود! و لابد با منطق چپاول و استعمار صهیونیست ها باید حکم جلب «اسماعیل هنیه» صادر شود!
۶) در دنیای کنونی هر چند قرن ها از زمان جاهلیت کهن می گذرد اما جاهلیتی نوین ریشه دوانده و به جان بشریت افتاده است و در این مسیر حکومت ها و رژیم هایی که داعیه دار فرمانروایی بر جهان هستند برای سلطه بر ملت ها از هیچ اقدام و جنایتی دریغ نمی ورزند در برابر این زورگویی ها و زیاده خواهی ها، تنها «خط مقاومت» کار را بر آنها سخت و عرصه را تنگ خواهد کرد و آموزه های اسلامی و عاشورایی تقویت کننده این مبارزه و رویارویی خواهد بود. غزه امروز یکی از خاکریزهای خط مقدم مقاومت است. بنابراین تمام توان و امکانات جهان اسلام باید در این راه بسیج شود و هر مسلمان به اندازه سهم خود تکلیفش را اداء نماید.

حسام الدین برومند

منبع : روزنامه کیهان