لذت ایتالیایی بودن!

نام «چکمه» یا کشور ملقب به چکمه را حتماً شنیده اید؛ برخی می گویند کشوری است دارای سرمایه های بی شمار هنر و معماری و شاید هم بهشتی برای هنرمندان رشته های مختلف هنری. از داخل کوچه و خیابان های خیس «ونیز» که می گذری و از دریاها و سواحل آبی مدیترانه ای «سیسیل» که عبور می کنی، ساختمان های قدیمی عصر رنسانس توجه هر بیننده خارجی را به خود جلب می کند. برج کمر تاشده ! «پیزا» و کلیسای مشهور «میلان» و مجسمه های سفید و سنگی «فلورانس» با آن همه نقاشی رنگ به رنگ، همه و همه کشوری را ترسیم می کند که سرزمین ماتادورها یا همان «ایتالیانو»! خوانده می شود.
سرزمینی که نویسندگان بسیاری تمام تلاش خود رابرای توصیف هرچه بهتر زیبایی هایش صرف کرده اند تا هیچ جهانگردی بدون مشاهده این اماکن ایتالیا، آن را ترک نکند. ولی اگر قصد سفر به ایتالیا را دارید، به خاطر بسپارید که در کنار نقشه راه ها و کتب راهنما، کتاب «راهنمای سفر به درون افکار ایتالیایی ها» اثر «بپی سورگنینی» (Beppe Severginini) را هم همراه خود داشته باشید. هرچند نقشه و راهنماهای ورق خورده به انسان کمک می کند تا در جاده های بادی ایتالیا راه خود را پیدا کند و سردرگم نشود، اما به او کمک نمی کند که روانشناسی مردم این کشور را درک کند و اینکه چگونه فکر می کنند و در برخورد با فردی به عنوان مثال ژاپنی یا آمریکایی چه واکنش هایی ممکن است نشان دهند.
سورگنینی که معمولا عادت دارد فرهنگ های مختلف کشورها را برای مردم کشورهای دیگر تعریف کند! در کتاب اخیر خود به خوبی فرهنگ فولکور یا سنتی مردم ایتالیا را برای مخاطب انگلیسی زبان تشریح کرده است.
«بپی سورگنینی» مقاله نویس مشهورترین روزنامه عصر ایتالیا، «کوریردلاسرا» است. او از سال ۱۹۹۸ تاکنون ستونی به نام «ایتالیایی ها» را در این روزنامه می نویسد؛ به طوری که این ستون از آن زمان تا امروز- در نسخه اینترنتی روزنامه - به یک پاتوق اجتماعی تبدیل شده و از محبوب ترین تارنماهای مربوط به این کشور است که به طور مرتب پست های الکترونیکی ایتالیایی های سراسر جهان را جذب خود می کند.
بپی در سال ۱۹۹۸ در سفر و زندگی یک ساله خود در شهر واشنگتن، کتاب پرفروشی در مورد تجربه خود به عنوان «یک ایتالیایی در آمریکا» نوشت. پنج سال بعد کتابش تحت عنوان «آمریکایی غریبه» به انگلیسی ترجمه شد و درست مانند ایتالیا مورد استقبال گرم منتقدین و مردم آمریکا قرار گرفت. او اکنون و در کتاب جدیدش دقیقاً کاری برعکس انجام داده و فرهنگ ایتالیا را برای مسافران خارجی انگلیسی زبان مصور کرده است.
این کتاب در مورد چیزی صحبت می کند که در دل و فکر ایتالیایی ها می گذرد و در حقیقت راهنمایی در خور تامل برای جهانگردانی است که نمی فهمند چرا در ایتالیا «چراغ قرمز همیشه اینقدر بحث برانگیز است» و یا وقتی در یک بعدازظهر، فنجانی کاپوچینو سفارش می دهند، از نگاه هایی که به آنها می شود، حیرت می کنند. او می نویسد «پس از ساعت ۶ صبح، چنین سفارشی غیراخلاقی و احتمالاً غیرقانونی است!»
به گزارش کتاب نیوز به نقل از آمازون، از نظر منتقدان، کتاب مذکور برای نویسنده موفقیتی بی تردید است؛ چرا که در فهرست پرفروش ترین کتب غیرداستانی نیویورک تایمز در چند سال اخیر قرار گرفته است. حتی چندی پیش یک موسسه فرهنگی در شهر واشنگتن، مراسمی به مناسبت سفر این نویسنده به آمریکا در سفارت ایتالیا برگزار کرده بود که او در این مراسم، خطاب به حضار گفت: «ایتالیا نه یک ملت، که یک مجموعه است. ایتالیایی ها ۵۸ میلیون مورد خاص هستند و حداقل خودشان این طور فکر می کنند، و همین امر باعث شده شغل سیاست در این کشور از سخت ترین مشاغل محسوب شود؛ چرا که شما به عنوان وکیل ملت باید با میلیون ها سلیقه و فکر مختلف روبرو شوید.»
او خطاب به جمعیت مشتاقش در حالی که نمی توانست خنده خود را پنهان کند، می گفت: «رهبران ما مانند چوپان هایی هستند که به جای مراقبت از گوسفند، باید از گربه نگهداری کنند و به همین خاطر تمام عوامل تشکیل دهنده زندگی ایتالیایی بی سر و ته است! این همان چیزی است که در نخستین دیدار از ایتالیا، خارجی ها را به وحشت می اندازد؛ ولی همین «هرج و مرج تحت کنترل» است، که به نظر می رسد ایتالیایی ها از آن لذت می برند.»
وی در کتاب خود می نویسد «کنترل کنندگان و کنترل شوندگان در ایتالیا، موافقتی ناگفته دارند. کسی تغییر نمی کند، ما تغییر نمی کنیم و ایتالیا تغییر نمی کند، ولی همه شاکی هستند که نمی شود به این روش ادامه داد!»
توصیه او به جهانگردان، نکته ای ساده است؛ نگذارید این هرج و مرج ظاهری، باعث ترس و وحشتتان شود، چرا که در میان این هرج و مرج، ایتالیایی ها خصوصیاتی دارند که برایتان غیرمنتظره است و آن همان اخلاق دوست داشتنی مردم این کشور است که دل و جرأت، بخشندگی، وقار و آرامش سرخوشی و نبوغ از جمله خصوصیاتش محسوب می شود. او ادامه می دهد: «به ویژه این نبوغ ایتالیایی ها برای لذت بردن از یک زندگی است، که حتما به جهانگردان کمک می کند تا اقامتی فراموش نشدنی در کشورشان داشته باشند.»

محمدحسن لو

منبع : روزنامه رسالت