جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
مجله ویستا
حسرت آدم بودن!
یکی از معضلات همیشگی شخصیت پردازی ها در سینما و تلویزیون ما که داری عقبه تاریخی در فرهنگ عامه و رفتارشناسی ایرانی نیز می باشد، تصویر یکسویه مطلق انگارانه و سیاه و سفید از آدم هاست بویژه آنجای که قرار است پای مباحث اخلاقی هم پیش کشیده شود و رفتار آدمیان مورد داوری قرار بگیرد. این مسئله در قضاوت و پیش داوری های ما نسبت به انسان ها به شدت تاثیر می گذارد و ما ایرانیان یا شخصی را فرشته می بینیم یا شیطان. اگر آن فرد مطابق با متر و معیارهای ما عمل کرد خوب، و اگر غیر از این بود آدم بدی است.
همین نگرش «همه یا هیچی» باعث می شود ما همواره در نوسان بت سازی و بت شکنی به سر بریم و این به عادت رفتاری و تقدیر تاریخی ما بدل شده است.
زنده باد ها و مرده بادها در عرصه سیاسی نیز نشانی دیگر از این معناست. عشق و نفرت در مناسبت های فردی و عاطفی هم برساخته همین روحیه است بطوری که وقتی ما از معشوق پاسخ مثبت نمی گیریم نسبت به وی نفرت پیدا می کنیم و عجیب نیست پایان اکثر ازدواج های عاشقانه در کشور ما جدایی است. نگرش ها و قضاوت های سیاه و سفیدی ما موجب می شود که رنگ خاکستری واقعیت را نبینیم و همیشه یک طرفه به قاضی برویم.
این مسئله در فیلنامه نویسی و شخصیت پردازی سینمایی ما به یک ضعف عمده فیلمسازی بدل شده است. نمونه اخیر این امر در همین سریال «روز حسرت» قابل ردیابی است. قطب بندی های مطلق و خط کشی آدم ها به شیطان نما و فرشته گونه و تصاویر فرا انسانی از کارکترهای قصه به شدت غیرواقعی و آزاردهنده است.
«معصومه» در شمایل فرشته ظاهر شده و «فریده» همچون یک شیطان تصویر می شود. روایت غیرمنطقی و اسطوره ای از آدم ها اتفاقا فهم حقیقت را مخدوش می سازد و با دسترس ناپذیرکردن آن شخصیت نه تنها نمی تواند آن الگوی اخلاقی را در سطح عمومی تعمیم دهد بلکه نوعی مقاومت در برابر آن ایجاد می کند و به ضدخویش بدل می سازد و حسرت آدم بودن را بر دل می گذارد.
از سوی دیگر ضدقهرمان ها و انسان های گناهکار را چنان سیاه تصویر می کند که گویی آن پلیدی در ذات شخصیت منفی وجود دارد. ما ایرانیان در همه ساحت ها دچار افراط و تفریط هستیم و همواره نیز از یک سوی بام سقوط می کنیم.
نویسنده وبلاگ کوچه فرهنگ، در ادامه می نویسد: تصویری که سریال از «فریده» و «مسعود» ارائه می دهد دچار همین معضل تاریخی است!
در بسیاری از سریال ها بدون اینکه فرد گناهکار و خطاکار را در موقعیت های انسانی مورد تحلیل قرار دهد و مبتنی بر واقعیت های روانشناختی و جامعه شناسی درباره آنها قضاوت کند و چند ساحته بودن آن را در نظر بگیرد به چوب ملامت و برائت می راند به نظر من شخصیت «فریده» بسیار انسانی تر از «معصومه» است انسانی تر به معنی واقعی تر و البته راه اخلاقی و انسانی زیستن نیز از واقعی بودن می گذرد نه رویایی و ایده الی بودن! چراکه هیچ یک از موجودات دیگر امکان چنین کاری (انتخاب خیر و شر) را ندارند. و به قول دکتر شریعتی آدم بواسطه طغیان(گناه) آدم شد وگرنه یک فرشته بی خاصیت باقی می ماند. آدمیت آدمی در حرکت میان ایمان و گناه و پاکی و ناپاکی رقم می خورد و از این تقدیر الهی گریزی نیست.
منبع : روزنامه ابتکار
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران انتخابات دانشگاه تهران عراق رهبر انقلاب احمد وحیدی مجلس شورای اسلامی دولت دولت سیزدهم روز معلم نیکا شاکرمی مجلس
سیل هواشناسی آتش سوزی تهران شهرداری تهران آموزش و پرورش قوه قضاییه پلیس فضای مجازی معلم سلامت زلزله
قیمت خودرو سهام عدالت تورم قیمت طلا سازمان هواشناسی خودرو بازار خودرو قیمت دلار قیمت سکه بانک مرکزی حقوق بازنشستگان ایران خودرو
مهران غفوریان ساواک موسیقی تلویزیون سریال عمو پورنگ سینمای ایران تبلیغات نمایشگاه کتاب مسعود اسکویی سینما عفاف و حجاب
رژیم صهیونیستی فلسطین اسرائیل غزه آمریکا جنگ غزه روسیه ترکیه حماس انگلیس نوار غزه اوکراین
استقلال فوتبال پرسپولیس سپاهان باشگاه استقلال لیگ برتر علی خطیر بازی باشگاه پرسپولیس لیگ برتر ایران تراکتور رئال مادرید
اپل هوش مصنوعی فناوری آیفون گوگل ناسا مدیران خودرو تلفن همراه
خواب فشار خون چای کبد چرب دیابت