دولت باید از صنعتگران داخلی حمایت کند

به اعتقاد بسیاری از صاحبان صنعت، آنچه موجب ركود صنعت در ایران و شكست اجباری بسیاری از حوزه‌های صنعتی در ایران است عدم اولویت‌بندی و برنامه‌ریزی صحیح برای دستیابی به رشدی پایدار و بلندمدت، هم‌چنین عدم دغدغه مسئولان دولتی در تصمیم‌گیری‌ها برای تداوم حیات اقتصادی صنعت، و در پی این معضل وابستگی دولت‌ها به منابع درآمدی كلان و مستقل از صنعت باعث ایجاد شكافی عمیق میان رشد اقتصادی و صنایع ایران شده است.
شاید تدوین استراتژی توسعه ملی و برنامه‌های بلندمدت اجرایی با همیاری و مساعدت نخبگان صنعتی می‌توانست راهكاری جدی برای توسعه صنعتی و اقتصادی ایران باشد. جراحت سنگینی كه توسط فضای اقتصادی بسته كشور تحت تاثیر امواج سیاسی در دادوستدهای اقتصادی با جهان صنعتی به پیكره صنعت ایران وارد شده توان رقابتی ایران را در سطح جهانی مختل كرده است و حتی حریفان اجازه‌ ورود به درون مرزها را یافته‌اند. در این وادی دولت‌مردان و صنعتگران می‌توانستند با بهره‌گیری از نظام‌های مدرن مدیریتی و سازماندهی نوین (با روش‌های معقول و ارتباطی هماهنگ میان تبدیل منابع غیرملی به ثروت‌های ملی) محیط نامطلوب تولید را كه اغلب به دلیل عملكرد نامناسب دولت‌ها بازدارنده است تا مشوق، سامان بخشند.
مسلما تنها راه حل و شاهراه رفاه عمومی و غلبه بر فقر و فحشا توسعه صنایع به‌خصوص صنایع و تولیدات غیرنفتی است كه جز با به‌كارگیری استعدادهای ملی و دانش و داشته‌های انسانی میسر نخواهد بود.
در این راستا صنعتگران برای تصرف و تسخیر بازارهای درون مرزی و برون‌مرزی و گسترش توسعه تقاضای بین‌المللی باید به اصلاحات زیربنایی در بهبود كیفیت كالا و خدمات تولیدی كه تبعات شایانی چون كاهش بهای تمام‌شده كالا خواهد داشت، بیاندیشند. هم‌چنین برای تولیدی شایسته، استفاده از تجربیات نمونه‌های موفق جهانی ضروری است. تبدیل قراردادهای كار موقت به دائم و مستمر نیز می‌تواند انگیزه خوبی برای كارگران و متولیان باشد.
بی‌شك، نقش دولت در شكل‌گیری بنگاه‌های صنعتی و رونق بخشیدن به بازارهای داخلی و فرامرزی توسط تلاش‌های سیاسی و تعاملات سازنده با جهانیان بر ما پوشیده نیست.
دولت‌ها می‌توانند با پرهیز از واردات تجهیزات موردنیازشان و عدم عقد قرارداد با پیمانكاران خارجی، به پشتیبانی از استعدادهای صنعتی داخل بپردازند و با تزریق تدریجی درآمدهای نفتی و دیگر عایدات ملی، صنعت و كارآفرینان صنعتی را تقویت كند و سهم بیشتری از دارایی‌های برجسته كشور را به ایجاد تسهیلات پیوند با شبكه‌های جهانی تولید و تبدیل نوآوری و ابداعات استعدادهای شایسته انسانی ایران كه شامل جمعیت عظیم دانشجوی كشور می‌شود اختصاص دهند. بنا نهادن كار و صنعت برپایه آموزش از جمله راه‌های ارتقا و توسعه كشورها است.
به‌ویژه كاربردی كردن اختراعات و قانون‌های علمی كه به معرفی كالاهای جدید منجر می‌شود.
نتیجه این تلاش‌ها عدالتی است شایسته كشوری مانند ایران با موقعیت جغرافیایی ویژه، تمدنی ۷۰۰۰ ساله و فرهنگی غنی و منحصر به فرد.

منبع : مجله بهکام