وجه تسمیه حضرت فاطمه (س) به انسیه حوراء

پیامبر اكرم (صل الله علیه وآله) فرمود: خداوند نور حضرت فاطمه(سلام الله علیها) را پیش از آفرینش زمین و آسمانها آفرید. عرض شد: یا رسول ا...! مگر حضرت فاطمه (علیها السلام) از جنس آدمیان نیست؟
فرمود: او حوراست در قالب آدمیان. خداوند نور وی را در صلب آدم به ودیعه گذاشت و از صلب من بیرون آورد، هرگاه شوق بهشت می كنم، فاطمه را می بوسم.
(تفسیر الفرات، ص ۱۰)
ابن عباس در خبر مفصلی از پیغمبر (صل الله علیه و آله) نقل كرده كه درساق عرش نوری دیدم كه فروزنده بود مانند حوریان بهشتی. پرسیدم كیست؟ گفتند: این دختر، «انسیه حوراء» است و او از میوه های بهشتی تكون یافته است.حوریه ای است به صورت انسیه و انسیه ای است به معنی حوریه وچون در بهشت راگشودند، بوی حضرت فاطمه (علیهاالسلام)را استشمام كردم.
مراد از حوریه این است كه مانند انسان و انسیه، به كدورات عالم طبع، آلوده نشده و چون ملكه نوری است كه به همه صور می توان متشكل گردد.
اصل حورالعین، از طبیعت ملك و نورانیت است و حضرت فاطمه، انسیه ای است كه به نورانیت و روحانیت فرشتگان است. چون بشریت، مستلزم كثرت كثافات عنصری مادی است، حضرت فاطمه انسیه حوراء از كدورت طبیعت بشری دور و منزه است و او موجودیت بین فرشتگان و بشر است.
بدین جهت حضرت زهر(اسلام الله علیها) را «انسیه حوراء» گفتند كه روح افزا و روح بخش و روح انگیز بود و در طینت سنخیتی او، كدورات و پلیدی وجود نداشته است.
«انسیه حوراء» یك فرشته ای به صورت تركیب عنصری بشری است كه در لطافت و ملاحت، حوراء و در صورت، بشری بود كه آلوده به پلیدی های مادی نشده است.

«فاطمه الزهرا (س) صاحب ولایت كبری، ص ۷۵»

منبع : مطالب ارسال شده