قطبی یا قلعه نویی؟

این اولین باری نیست که امیر قلعه نویی روبه روی افشین قطبی می ایستد اما نخستین مرتبه ای است که این کار را با لباس تیم استقلال تهران صورت می دهد و همین مسئله به جدیدترین نسخه دربی معروف تهران و تازه ترین مرتبه تقابل پرسپولیس و استقلال که روز جمعه این هفته (۱۲ مهر) در چارچوب هفته نهم لیگ برتر فوتبال ایران در ورزشگاه آزادی تهران برپا می شود، حلاوتی بیشتر می بخشد و آن را عمده تر می سازد.
رودررویی فصل پیش این دو مربی زمانی شکل گرفت که قلعه نویی مس کرمان را مربیگری می کرد و هنوز به تهران بازنگشته و از نو هدایتگر آبی ها نشده بود و بدیهی است که دیدار روز جمعه زمین تا آسمان با آن بازی به لحاظ ابعاد تبلیغاتی فرق داشته باشد. ژنرال ظاهرا به آرزوهایش هم رسیده زیرا در فصل نقل و انتقال ها به اکثر کسانی که می خواست دست یافت و اکبری، کاظمی و اکبرپور را به جمع آبی ها برگرداند و با جذب امثال عباسفرد و تقی پور کسانی را گرفت که هر تیمی آرزویشان را دارد.
● ساده انگاری
با این حال همان طور که نتایج آبی ها تا این مقطع از فصل نشان می دهد، پیوند مجدد قلعه نویی با آنها بدون مشکل و ایده آل هم نبوده است و این که تصور کنیم مشکلات فنی آبی ها پس از شش گلی که همنام اهوازی از آنها در یکی از دیدارهای اخیر لیگ برتر ایران خورد حل شده، تصور ساده انگارانه ای است زیرا تیم قلعه نویی هنوز صاحب وحدت رفتاری و اتحاد تاکتیکی نیست و حتی روح تهاجمی اش نیز به اندازه گذشته نشده است و در تمامی طول فصل نوعی سردرگمی در آن مشهود بوده و اگر استقلال اهواز کاری کرد که در روز خاص مسابقه اش با تیم تهرانی این مشکل نمود نداشته باشد، این موضوع دیگر به هنرهای تیم اهوازی مربوط می شود!
پرسپولیس نیز بدون مشکل فنی نیست. درست است که داوران با این تیم نامهربان بوده و از این طریق چند امتیاز مسلم را از این تیم گرفته اند اما تداخل ها و ابهام های تاکتیکی نیز در این تیم کم نبوده است و اگر معتقد به این نقل قول رایج باشیم که پرسپولیس برای خودش یک تیم کهکشانی و مملو از ستاره ها شده است، قطبی تا این لحظه فاقد هوشی نشان داده که برای اداره فنی چنین تیمی به آن نیاز است و نبود تنوع لازم در بازی قرمزها نتیجه فقدان چنان نبوغی در شخص وی و افتادن بیش از پیش او در دام حاشیه ها و گفتن برخی حرف های نادرست در مصاحبه ها و شرایطی است که به ادعای شخص وی اهالی ورزش کشورمان و به خصوص رسانه ها بیش از اندازه گرفتار حاشیه ها هستند.
● مسئله کریمی
اضافه شدن علی کریمی به ترکیب قرمزها بر حجم مشکلات این تیم و حتی حاشیه هایش افزوده است؛ اشتباه نشود. او همچنان بازیکنی بزرگ و فوق العاده و از قضا آدمی سالم و بی حاشیه و متمرکز بر کارش است اما چون شخصیت و نام و اعتبارش بر قطبی می چربد و سرمربی پرسپولیس و دستیارانش در تدارکات پیش فصل و در سه چهار هفته آغازین مسابقات تیم خود را بدون احتساب وی بسته بودند، ناگهان با این سوال و مشکل مواجه شده اند که وی را چطور در محاسبات و دستور کار و برنامه های بازی خود بگنجانند.
این مسئله و روشن نبودن تکلیف آن پنجشنبه شب گذشته (چهار مهر) که پرسپولیس در بازی هفته هشتم خود در لیگ در ورزشگاه آزادی تهران روبه روی پگاه گیلان ایستاد کاملا به چشم می خورد. سرخ ها این بازی را صفر بر دو بردند و شایسته این توفیق نیز بودند و دو سه گل مسلم دیگر (شامل یک پنالتی که دو بار به هدر رفت!) را هم از دست دادند، اما کریمی به جز لحظاتی خاص و اندک در بازی تیمش گم شده بود و درخششی نداشت و آشکارا تحت الشعاع یارانش و ازجمله ایوان پتروویچ صربستانی قرار گرفته بود. درست است که این فقط اولین بازی کریمی در پرسپولیس پس از هفت سال دوری وی از این تیم بود و او در مسابقات بعدی به تدریج بهتر خواهد شد اما موضوعی که گفتیم و اینکه پرسپولیس فعلا نمی داند او را چگونه با خود هماهنگ کند، در این دیدار نمود آشکاری داشت.
● بدون ابهام اما...
قلعه نویی ابهام هایی را که قطبی در سروکله زدن با تیمی پرستاره تر از استقلال دارد، پیش روی خود نمی بیند و به نظر می رسد که به رغم قبول سه باخت در هفت بازی نخست آبی ها در این فصل بیش از همتا و رقیبش بر تیم خود و اضلاع و ابعاد شخصیتی و کاری آن سوار باشد و می داند که چه می کند. حتی به نظر می رسد که مشکل بی امان گلزنی نیز که در پنج هفته ابتدایی فصل دمار از روزگار آبی ها درآورد، حل شده باشد، اما شاید خود قلعه نویی هم قبول داشته باشد که تیمش تا این نقطه از فصل حتی پنجاه درصد از چیزی نشان نداده که او می خواسته و تعداد زیاد پاس های اشتباه و مشخص نبودن ریتم حملات و حفره موجود در قلب دفاعی تیم و تشابه های موجود در بازی هافبک های استقلال مسائلی بوده که سرمربی آبی ها توفیقی در حل شان نداشته است و بعید به نظر می رسد که او اصلا این ایرادها را ندیده باشد.
● نقش اول
همه اینها که گفتیم که موضوعات کوچکی هم نیستند باز هم نقش اول را در ترسیم نتیجه دیدار جدید پرسپولیس و استقلال ایفا نمی کنند، زیرا به شهادت تاریخ و همان طور که خودتان بهتر از ما می دانید تیم های برنده دربی تهران تیم هایی بوده اند که بهتر و بیشتر از رقیب خود مسائل روحی و روانی شان را کنترل کرده و کمتر از تنش های عصبی آسیب دیده اند و صریح تر بگوییم تیم سرفراز دربی، تیمی بوده که به لحاظ عصبی و روانی بر کار خود تسلط بیشتری داشته و به تبع آن کمتر مرتکب اشتباه شده است.این که این دفعه و در نسخه جدید دربی کدام یک از دو تیم در زمینه مذکور موفق تر خواهند بود، مسئله ای است که از حالا نمی توان آن را پیش بینی کرد اما قدر مسلم این که دو تیم در تضاد کامل با حرف ها و ادعاهای فراوان قبل از بازی شان و تاکیدشان بر کسب پیروزی و صید هر سه امتیاز فقط دل شان می خواهد که بازنده این دیدار ویژه نباشند و در نتیجه «مساوی» نتیجه ای است که هر دو سو در شب های اخیر خوابش را می دیده اند و ثبت آن در غروب روز جمعه آنقدرها هم دور از انتظار نیست؛ نتیجه ای که کورس قهرمانی نیم فصل و حتی کل فصل را تا پایان مسابقات به درازا خواهد کشاند.

وحید رسولی

منبع : روزنامه جوان