w تصویری از زندگی چهل و سومین رئیس جمهور آمریکا

الیوراستون فیلم w را که به زندگی ریاست جمهوری جرج بوش می پردازد، کارگردانی کرده است.
جاش برولین نقش اول این فیلم را بر عهده دارد.
استون بر خلاف کارهای قبلی اش کاری جنجالی و پر سر و صدا نساخته است و صرفا به روایت سرنوشت زندگی بوش پرداخته و اکتفا کرده، این طور که مشخص است او دیگر از درد سر خسته شده و سعی در حرکت بر اساس و جهت جریان دارد.
W (دبلیو) بینندگان را به درون زندگی پر ماجرای بوش، تلاش و اقداماتش و روزهای بحرانی که منجر به اتخاذ تصمیم حمله به عراق شد، می کشاند.
این فیلم مانند فیلم نیکلسون (از ساخته های قبلی الیوراستون) می باشد که حال و هوای رئیس جمهور بودن در آمریکا را به تصویر می کشد، نام فیلم در ابتدا بوش بوده است اما بعد به w (دبلیو) تغییر یافت.
W (دبلیو) بوش را در سه مرحله از زندگی اش نشان می دهد؛ بوش و زندگی از دست رفته اش، مرحله انتقال او و خارج شدنش از زیر سایه پدر و سرانجام حمله او به عراق.
جالب است بدانید جاش برولین بازیگر بوش برای تقلید شیوه گفتار منحصر به فرد بوش ماه ها وقتش را صرف تمرین کرده است تا بتواند نقشش را به خوبی ایفا کند.
او بارها با تگزاسی های زیادی حرف زده و ارتباط برقرار کرده است تا بتواند بهتر با لهجه آن ها آشنا شود.
او ویدئوهای سخنرانی و یا تصاویر مربوط به بوش را کاملا مورد بررسی قرار داده است تا جایی که اظهار داشته طرز راه رفتن و حرکات بوش در قبل و بعد از ۱۱ سپتامبر کاملا متفاوت است.
الیوراستون به خاطر دو فیلم جی اف کی و نیکلسن دردسرهای زیادی را متحمل شده و دادگاه های زیادی را پشت سر گذاشته است.
جاش برولین در این فیلم چنان شبیه و شگفت انگیز نقش بوش را بازی کرده است که در بعضی از تصاویر بیننده را دچار شک می کند، هر چند که قد این بازیگر از چهل و سومین رئیس جمهور آمریکا بوش کوتاه قد بلندتر است، اما انتخاب الیوراستون قابل توجه و تحسین است.
الیوراستون یکی از کارگردانان مخالف جریانات سیاسی روز آمریکا می باشد، که بارها با فیلم های سیاسی و یا ضد جنگش ضربه ای محسوس و قابل توجه به بدنه سیاسی و عملکرد آن ها زده است.
او از کارگردانانی می باشد که کارهای سخت و چالشی را به آثاری معمولی و روتین ترجیح می دهد و بیشتر به دنبال پروژه هایی متفاوت می رود.
اما این کار الیوراستون (سینمایی دبلیو (w)) بیشتر یک بیوگرافی ساده می باشد (همان طور که گفتیم احتمالا او از درد سر خسته شده است) به تعبیری پرداختن به شخصیت مضحکی چون بوش آن هم از قلم و نگاه الیوراستون برجستگی ها و تفاوت هایی منحصر به فرد را طلب می کرد که متاسفانه در این فیلم پیدا نیست.
شاید بوش را بتوان یکی از پر اشتباه ترین شخصیت های سیاسی کشور آمریکا دانست، اما الیوراستون نتوانسته این بار، با زبان برنده خودش و دنیای تصویر این حماقت ها و اهداف پوشالی را به تصویر بکشد و فقط به زندگی نامه ای کوتاه و گذرا به دور از مسائل سیاسی بسنده کرده است.
به طور کلی فیلم آن طور که باید و شاید و بر خلاف اسمش و قضاوت های پیشینش سرنوشت ساز و جنجالی نبوده است.
بیشتر منتقدان سینمایی و سیاسی این فیلم را موثر در امر انتخابات اخیر آمریکا می دانسته اند، اما این گونه عمل نکرده است.(این طور که مشخص است حسابی الیوراستون را گوشمالی داده اند)

منبع : روزنامه خراسان