تازه شدن داغ دل مولف این سایت (در این روز ۲ جولای)

مدتها بود كه این نگارنده، گزارش مجوزهای تازه ای را كه از سوی هیات نظارت بر مطبوعات (وزارت ارشاد) برای انتشار نشریه تصویب می شود ندیده بود تا داغ دلش تازه شود. روزنامه شرق در شماره پنجشنبه خود ( نهم تیرماه = ۳۰ ژوئن۲۰۰۵) با ذكر عنوان نشریات و نام ناشران، گزارش كرده بود كه آن هیات در بیست و پنجمین جلسه از دهمین دوره فعالیت خود با انتشار ۶۷ نشریه از جمله ۴ روزنامه، ۲۱ هفته نامه، ۲ دوهفته نامه، ۱۴ ماهنامه، ۲۴ فصلنامه، یك دوفصلنامه و یك سالنامه موافقت كرده است و باز نامی از «سپیده دم» در میان آنها نبود كه نگارنده از ۱۲ سال پیش در انتظار یك پاسخ كوتاه است كه چرا صلاحیت او به داشتن یك نشریه از آن خود پس از نیم قرن روزنامه نگاری رد شده و تقاضای تجدید پروانه «سپیده دم» كان لم یكن مانده است.
در میان اسامی ناشران تازه، نامی از روزنامه نگاران حرفه ای آشنا به چشم نخورد. نگارنده با دیدن این گزارش بسرش زد كه بیدرنگ خود را از نوشتن برای نشریات دیگران بازنشسته كند زیرا برایش منطقی و قابل قبول نیست كه چرا صلاحیت نوشتن برای دیگران را دارد ولی برای خودش را ندارد؟!. تردید نیست كه اگر برای نشریه خود بنویسد، احتیاط و ملاحظه بیشتری خواهد كرد. نباید پیش از ارتكاب جنایت، كسی را مجازات كرد. پروانه را بدون تبعیض بدهید و اگر دارنده آن مرتكب خطا شود او را مجازات و پروانه را لغو كنید. نمی شود مانع صدور پروانه كارخانه مثلا تیشه سازی شد به این حساب كه با تیشه هم می شود آدم كشت. وقتی كه می گوییم منطقی نیست كه بگویند اگر به فلان كشور اجازه خرید سوخت اتمی برای راه اندازی كارخانه برق بدهند ممكن برود با آن سلاح هسته ای بسازد، پذیرفتنی هم نیست كه بگوییم به فلان روزنامه نگار كه می خواهد اواخر عمر برای خود نشریه داشته باشد پروانه نمی دهیم. او از اتباع كشور است و حق دارد، حقی سلب نشدنی. تبعیض و نقض حق عملی مایوس كننده و دردناك است مخصوصا كه اگر در زمان زمامداری یك دولت معروف به «اصلاح طلب» صورت گرفته باشد.
از آنجا كه دولت تازه كه رئیس منتخب آن از قبل، وعده برقراری عدالت و رفع هر گونه تبعیض در جامعه را داده و گفته است كه ایران برای همه ایرانیانست و همه را به یك چشم خواهد دید و از ۱۲ مرداد ۱۳۸۴ زمام امور را به دست خواهد گرفت، نگارنده تا دو ـ سه ماه دیگر باز نشستگی (بدون مستمری!) را به تعویق می اندازد تا ببیند كه چه خواهد شد.

دکتر نوشیروان کیهانی زاده

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز