ستاره های بزرگ می توانند درنزدیکی سیاهچاله ها بوجود آیند

تصور می رود یك صفحه گاز كه ستارهای بزرگ درون آن شكل گرفته اند سیاهچاله بسیار بزرگ اس جی آر (Sgr A) را احاطه كرده باشد.تصور می رود یك صفحه گاز كه ستارهای بزرگ درون آن شكل گرفته اند سیاهچاله بسیار بزرگ اس جی آر (Sgr A) را احاطه كرده باشد. نتایج بدست آمده از رصدخانه چاندرا نشان می دهند كه ستارها در این ناحیه بوجود آمده اند نه اینكه در این محل تجمع كرده اند.
اختر شناسان بر این باورند كه سیاهچاله بسیار بزرگ اس جی آر توسط یك صفحه گاز كه ستارهای بزرگ درون آن شكل گرفته اند احاطه شده است.برای اولین بار ، اختر شناسان مشخص كرده اند كه ستاره های بزرگ می توانند در نزدیكی سیاهچالهای بسیار بزرگ ،نظیر آنچه كه در مركز كهكشان راه شیری قرار دارد ، بوجود آیند.عقیده بر این است ستاره های بزرگ كه ۵۰ برابر حجیم تر از خورشید می باشند در اطراف سیاهچاله كهكشان راه شیری وجود داشته باشند اما دلیل اینكه چگونه این ستاره به این ناحیه راه یافته اند نامعلوم بود.تاد لاور (Tod Lauer) منجم رصدخانه اپتیكی ملی واقع در آریزونا كه قبلا در مورد ستاره های آبی اطراف یك سیاهچاله در كهكشان آندرومدا مطالعه می كرد می گوید " اینكه چگونه یك سیاهچاله با كهكشان گرداگرد آن در ارتباط است و با آن واكنش نشان می دهد یك سؤال واقعا مهم می باشد". این اختر شناس به مجله نیو ساینتیست گفت "اولین حدس این بوده كه ستارها نمی توانند در اطراف سیاهچاله شكل بگیرند – گاز به اطراف راه می باید ولی یا بلعیده می شود و یا به دور پرتاب می گردد". در واقع اگر ستاره ها (آنگونه كه نتایج جدید نشان می دهند) بتوانند در مجاورت آن شكل بگیرند ، اختر شناسان می باید فیزیك فعالیت و واكنش در هسته های تمامی كهكشانها را مورد بررسی مجدد قرار دهند".
محیط مادر و شكل دهنده
یك روش برای توضیح وجود ستاره ها حالتی است كه طی آن ستاره ها در فاصله ای نسبتا دور از سیاهچاله (حداقل ۳۲ سال نوری دورتر) یعنی ناحیه ای كه گرانش سیاهچاله ضعیف تر می باشد شكل می گیرند و سپس تا فاصله حدود ۰،۳ سال نوری به داخل كشیده می شوند. در حالتی دیگر نیروی جاذبه بسیار بالای سیاهچاله كه به سادگی یك ستاره جوان را تكه تكه می كند با گرانش صفحه غلیظ گازی اطراف سیاهچاله برابر می شود. هر گونه " تكه" در این گاز با متلاشی شدن تبدیل به یك ستاره می شود. برای اینكه این حجم گازی موجود در دیسك بتواند در مقابل جاذبه ساهچاله مقاومت كند ، جرم آن می باید برابر با حداقل ۱۰۰۰۰ اجرام خورشیدی باشد. دو اختر شناس كه از رصدخانه اشعه ایكس چاندرا برای رصد سیاهچاله بسیار بزرگ موجود در مركز كهكشان راه شیری موسوم به اس جی آر آ استفاده كردند اكنون نشان داده اند كه حالت دوم واقعی تر بنظر می رسد.
شاهدی بر عدم وجود
اگر مدل حركت رو به درون درست باشد ، چاندرا باید بتواند شواهد اشعه ایكس برای حدود یك میلیون ستاره جوان هم اندازه خورشید نزدیك به سیاهچاله و تعداد بسیار كمتری از ستاره های بزرگتر را ردیابی كند. ولی موضوع فقط این نیست. سرگی نی یاكشین (Sergi Nayakshin) از دانشگاه لی سستر (Leicester) انگلستان كه این تحقیق را بهمراه راشید سونی یاو (Rashid Sunyaev) در مركز فیزیك ماكس پلانك در آلمان انجام می داد اظهار می دارد كه "عدم وجود چیزی كه انتظار آن می رود به مهمی وجود چیزی است كه انتظار آن نمی رود". به جای ستاره های كم جرم رصد خانه های فرا قرمز پیشین حدود ۱۰۰ ستاره جوان و بسیار بزرگ نزدیك به سیاه چاله را نشان می داند.دلیل اینكه چرا بنظر می رسد ستاره های كوچكتر در فاصله ای نسبتا دور از سیاهچاله تشكیل می شوند اما فقط ستاره های بزرگتر در فاصله نزدیك به آن شكل می گیرند روشن نمی باشد. نیاكشین حدس می زند كه تششع و بادهای قوی ستاره های بسیار بزرگ باعث ایجاد محیطی می شود كه مانع رشد ستاره های كوچك می گردد. ستاره های بزرگ دوره زندگی بسیار طولانی ندارند (برای مدت طولانی دوام نمی آورند) بلكه به سرعت به سوی مرگ خود در انفجارهای ابر نواختری حركت می كنند. این امر باعث فورانهای نسبتا سنگین عناصری از قبیل اكسیژن می گردد كه ممكن است دلیل وجود عناصر سنگین تر رصد شده قبلی در اطراف صفحات اطراف سیاهچاله باشد.

منبع : سایت آسمانها