ابرهای تیره روی کنفرانس پاییز

درحالی که چند روز بیشتر از ماه نوامبرنمانده ، آسمان مریلندوفضای برگزاری کنفرانس پاییز را همچنان ابرهای تیره بدگمانی پوشانده اینکه چرا واشنگتن تمام توان دیپلماتیک خود را به کار گرفته وعلیرغم اضهارات تردید آمیز کارشناسان ارشد کاخ سفید نسبت به بی ثمره بودن این نشست، بوش عزم خود را برای گرد هم آورد ن اعراب واسراییل زیر سقفی واحد جزم کرده سئوالی در خور توجه است که ذهن بسیاری از ناظران منطقه را به خود مشغول کرده است.در باب دلایل و اصرار بوش در برگزاری این نشست دلایل زیادی وجود دارد ولی انچه بیش از همه محتمل به نظر می رسد استیصال ودستپاچگی بوش در ماههای اخر اقامتش در کاخ سفید می باشد.
در همین راستا اگر به چالشهای پیش روی امریکا واسراییل در دو صحنه داخلی وخارجی توجه کنیم می بینیم که هردو کشور روزهای سختی را در عرصه داخلی و خارجی سپری می کنند بصورتی که بوش بدلیل ناکامی در عراق وافغانستان از طرف حزب دموکرات وافکار عمومی این کشورشدیدا تحت فشار است وحتی اقداماتی مثل تصویب بودجه ۵۰میلیارد دلاری برای خروج نیروهای امریکایی از خاک عراق از طرف دموکراتها وحشت بوش ونیوکانها رااز اتمام دوران ریاستشان بر کاخ سفیدبدون هیچ گونه توشه ای برای انتخاباتی که درراه است افزون کرده .
از طرفی دیگرالمرت نیز بدلیل شکست در جنگ سی وسه روزه ذره بین تحقیقات کمیته وینوگراد را بالای سر خود احساس می کنداین تمام ماجرا برای اولمرت نیست چرا که فساد مالی کابینه وی مردم اسراییل وجامعه یهود را بشدت دچار یاس وناامیدی کرده چنانکه آمار وارقام نشان از افت مهاجرت یهودیان به این کشور جنگ طلب دارد ؛ در چنین شرایطی به نظر می رسد،برگزاری این کنفرانس پاسخ غیر موجه ونامستدل بوش والمرت به وضعیت نابسامانی است که در آن بسر می برند.
برگزاری این کنفرانس که تا کنون اما و اگرهای زیادی را ازطرف شرکت کنندگان عرب در بر داشته، بیشتر به مانوری تبلغاتی برای بهبود چهره خشن این دوکشور می ماند به گمان بسیاری از تحلیلگران مسایل خاورمیانه کنفرانس صلح پاییز دست بالا چیزی شبیه به کنفرانس بیروت در سال ۲۰۰۱می باشد که بدون هیچگونه دستاوردی عملی صرفا به صدور قطعنامه ای بسنده کرد مخصوصا که مبتکر وبرگزار کننده آن یعنی امریکا تا کنون هیچ گونه دستورالعمل و زمانبندی مشخصی نیز برای این کنفرانس ارایه ننموده حتی بسیاری از کارشناسان وآگاهان مسایل سیاسی کنفرانس پاییز را به کنفرانس زمستانه وبهاره تغییر نام داده اند در همین راستا اگر به ادبیات به کار رفته در سخنان رایس در مورد این کنفرانس توجه کنیم متوجه می شویم که وزیر امور خارجه این کشور در سخنان خود از کلمه نشست به جای واژه کنفرانس که بار کمتری بلحاظ حقوقی در پیگیری مطالبات مستفاد می کند بهره گرفته حال اگر موارد ذکر شده را با سخنان وزیر امور خارجه اسراییل در حاشیه نشست سازمان ملل ،کنارهم بگذاریم بیشتربه عمق اهداف معماران این طرح واقف می شویم.لیونی در جواب سخنان ابو مازن در این اجلاس که اظهار داشته بود:« کنفرانس صلح باید چهارچوبی کاری برای حل مسائل اراضی فلسطین ارائه کند. سپس به مذاکره درخصوص جزییات آن در یک چارچوب زمانی پرداخته شود وبعد از شش ماه معاهده صلح انعقاد یابد»به سردی همراه بانوعی بی اعتنایی پاسخ داد. روزنامه‌ یدیعوت آحارونوت به نقل از لیونی نوشت:« ما باید در اتخاذ تصمیمات بسیار شجاع باشیم اما نسبت به پیشرفت در مسیر صلح به حالتی واقع‌گرایانه به منظور اجتناب از شکست بنگریم و تنها درباره‌ مواردی صحبت کنیم که امکان آن وجود دارد»
حال اگرتردیدهای سران عرب مانند وزیر امور خارجه مصریا پادشاهی عربستان ،سخنان بشار اسد وهشدارهای اگاهانه دبیرکل حزب الله به کشورهای عربی را در مورد شرکت کردن دراین اجلاس وموثر واقع شدن کنفرانس را به این مجموعه بیفزاییم بهتر سیاست اعلانی کاخ سفید را در پس بوق وکرناهای تبلیغاتی در مییابیم ؛ بااین بصیرت بدست آمده چتر حمایتی بوش رابا وضوح بیشتری بالای سر پسر خوانده امریکا می بینیم؛ در همین راستا با جزئیات بیشتری از مفهوم سیاست یک بام ودوهوای اسراییل آشنا می شویم.
از آنچه گفته شد در می یابیم ضیافت امریکا واسراییل برای سران عرب در آناپولیس بدون طمع صاحبخانه طماع نمی باشدهمانطورکه ، اسامه حمدان، نماینده حماس در لبنان در نطقی تلویزیونی اهداف آناپولیس را بهبود چهره منفور آمریکا بر اثر ادامه جنگ در عراق ایجاد یک فضای سازشکارانه بین کشورهای عربی و اسرائیل و مورد معامله قرار گرفتن منافع ملت فلستین دانست نه محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان و نه ایهود المرت نخست وزیر صهیونیستی هیچیک لیاقت و شایستگی حمایت از حقوق حقه ملت فلسطین را ندارند، آناپولیس در حقیقت سرآغازی برای حذف مسأله فلسطین است
اعراب در طول حیات خود بکرات توپ بازی امریکا واسراییل بوده اند در این مقطع زمانی ودر شرایط حساس فعلی اعراب بایستی با گام های محتاطتری وارد مریلند شوندو بدانند آینده برادران آنها در فلستین به درایت وهوشیاری و قدرت چانه زنی آنها بستگی دارد.

حسین کبریایی زاده