محسن چاووشی عزیز ٬ همیشه فریاد بزن...

عاشق نیستم که با ترانه های محسن چاووشی ناله کنم . اما حزن صدای محسن چاووشی آنقدر دلنشین و جذاب هست که دل آدمیان را می رباید . ناخود آگاه هم ناله ات فوران می کند و نمی دانی چطور بگریی که لایق ترانه های محسن چاووشی باشی. آهنگ های جدیدش ؛ چه قشنگ نفس آدمیان را حبس می کند . چه سوزناک...
من چاووشی را دوست دارم ؛ به خاطر اینکه صدایش ٬ تن صدایش و اعماق صدایش ؛ خبر از یک غم می دهد . خبر از افسردگی ٬ خبر از نفرت و بی مرامی... سوزناکی صدایش حتی آدمهای بی احساس را به وجد می آورد . شاید من هم یکی از آن بی احساس ها باشم...
برایم مهم نیست که این آلبومش مجوز دار هست یا نه ؟ فقط این مهم است که بار دیگر محسن چاووشی تو را با موسیقی آشتی داده و تو را همدرد خودت می داند . حتی اگر این ترانه ها عاشقانه باشد . مهم نیست که چاووشی عاشقانه می خواند . اصلا مهم نیست ؛ برای چه کسی می خواند ! مهم آن است که از ته دلش و با تمام وجودش ترانه هایش را فریاد می زند . فریاد دلنشین و جذاب. بدون داشتن خش خش که ما با فریادمان آن را به دیگران نشان می دهیم .
آهنگ های جدیدش را گوش می دهم و می کنم . بیشتر به این پسر ٬ به این بشر٬ به این صدا غبطه می خورم و مجذوبش می شوم. نمی دانم ؛ خدا چگونه این صدا را به محسن چاووشی داده ؟ چگونه این سوزناک خوندن ٬ این صدای عمیق غمگین را به محسن داده ...نمی دانم این فریادش از کجا نشأت می گیرد ؟ من عاشق فریاد های محسن چاووشی هستم . فریادی که ترانه یه شاخ گل نیلوفر را دلنشین کرده است .در بعضی ترانه هایش ؛ فریادی سر نمی دهد و من مجذوبش نمی شوم . محسن عزیز تو فریاد بزن و ما هم تحسین ات می کنیم...
فریادی که در ترانه (( چرا )) توسط چاووشی زده می شود . در اینجای ترانه که می گوید : (( چرا از عاشقی حیرونی چرا ؟ / چرا قدرمو نمی دونی چرا ؟ )) . مهم نیست که این ترانه چقدر ساده و بچگانه ست . مهم فریاد محسن بود که این ترانه را از سادگی و بچگانه بودن بیرون آورده است . وقتی می خواهی بهترین ترانه هایش را در بین این آلبوم جدید ؛ انتخاب کنی ٬ به سمت ترانه یه شاخ گل نیلوفر می روی . ترانه ای که سر تا سر از فریاد است . اینجای ترانه که با فریاد محسن چاووشی مست کننده است را بخوانید : (( بدون تو سنگم ٬ کنار تو ابرم / بیا تا گریه کنم ٬ سر اومده صبرم / اگه یه روز مردم ٬ بیا گریه کن و / یه شاخه نیلوفر بذار روی قبرم )) وای چقدر با این جای ترانه گریستم . آن هم منی که سودای عشق عاشقی ندارم و به کلی از آن دورم...
ای کاش محسن چاووشی در ترانه های دیگرش فقط فریاد می زد . فریادش ٬ فریاد ماست . مایی که در بسی از این زندگی ٬ در این نا امیدی ٬ در این کوله واره گرفتاری ٬ فریادمان به ته رسیده... حتی اگر محتوای فریاد محسن چاووشی شبیه ما نباشد . مهم فریادش هست . مهم سوزناکی اش هست...
مهم این هاست . ابراز تأسف می خورم که چرا محسن چاووشی در ترانه (( بغض )) اینجای ترانه را : (( چی بگم از کجا بگم / دردمو با کیا بگم )) فریاد نزد ؟! چرا اینقدر بی احساس ؟ چرا اینقدر خواب آور ؟ محسن چاووشی عزیز تو این جای ترانه رو فریاد نزدی اما من با صدای افتضاحم ؛ خودم پیش دستی می کنم و فریاد می زنم:
چی بگم از کجا بگم ؟
دردمو با کیا بگم ؟

احسان ولی زاده
منبع = وبلاگ نوشته هایی با طعم حاشیه