جنگ چریکی بی پایان در فیلیپین

جنگ چریكی در كوههای میندانائو در جنوب فیلیپین در حالی وارد فاز جدیدی شده است كه عمر طولانی این جنگ به مراتب بیشتر از عمر اكثر اعضای آن می باشد.
از سال ۱۹۶۹ كه گروه چریكی ارتش خلق جدید، «ان.پی.ای» جناح نظامی و مسلح حزب كمونیست شورشی فیلیپین، تحركات چریكی خود را با عنوان جنگ فرسایشی مردم علیه حكومت فیلیپین آغاز كرد در مجموع چیزی حدود چهل هزار چریك، سرباز و شهروند كشته شدند.
مذاكرات چریكهای «ان.پی.ای»، از سال ۲۰۰۴ متوقف شده است و در درگیریهای اخیر میان آنها و نیروهای دولتی، تلفات بسیاری در مجمع الجزایر بوین، در پایگاههای قوی لوزون و میندانائو، به دو طرف وارد شده است. در درگیریهای خونین ماه گذشته، ارتش سه تن از فرماندهان ان.پی.ای را كشت در حالی كه مجموعه ای از ۳۰ چریك توانستند چهار پلیس را نیز بكشند.
این در حالی است كه هم آمریكا و هم اروپا، این سازمان را یك سازمان تروریستی معرفی كرده اند، دولت فیلیپین از دیگر سو با جبهه آزادیبخش اسلامی مورو «F.L.I.M» كه بزرگترین ارتش مبارز فیلیپین و معروف به گروه ابوسیاف و مرتبط با القاعده می باشند، مواجه است.
در درگیریهای نظامی این گروه با دولت مركزی ضمن آن كه بیش از یكصد نفر از طرفین كشته شدند، ابوسلیمان، رئیس گروه ابوسیاف كه ۵ میلیون دلار جایزه، برای سر وی تعیین شده است همراه با تعداد بسیاری از سران این گروه به دست نیروهای دولتی كشته شدند. خانم آرویو در ۲۲ ژانویه ۲۰۰۷ طی سخنانی از اعزام هزاران نیروی تازه نفس ارتش به مناطق درگیر با چریكهای ارتش خلق جدید و ارتش آزادیبخش اسلامی به رهبری ابوسیاف برای در هم شكستن مداومت آنها خبر داد اما دولت فیلیپین، ارتش خلق جدید را كه شاخه نظامی حزب كمونیست این كشور می باشد را تهدیدی جدی و خطرناكتر از گروه ابوسیاف می داند زیرا عملیات آنها تقریباً در هر استانی در سراسر شبه جزیره اجرا می شود.
زاچاری ابوزا، تحلیلگر امنیتی جنوب آسیا، كه در كالج سیمونز ایالت بوستون آمریكا تدریس می كند، در این باره می گوید: دولت باید تمام منابع خود را صرف برخورد و یا معامله با آنها بكند. در حالی كه این گروه چریكی به این زودیها از صحنه حذف نخواهد شد.
آنها در نیمه دهه هشتاد ۱۲ هزار چریك مسلح را گردآوری كردند، و این زمانی بود كه بسیاری این گروه را تنها گروه توانمند برای مقابله با دیكتاتوری فردیناند ماركوس در آن زمان می دانستند.
اما عناصر مائوئیست موجود در این گروه توسط شخص مائوتسه تونگ در سال ۱۹۷۴ نه تنها طرد شدند بلكه هر گونه حمایت از این گروه چریكی كمونیستی نیز قطع گردید.
زمانی كه مردم فیلیپین در سال ۱۹۸۶، حكومت مائو را سرنگون كردند، اقبال مردم به ویژه آنهایی كه سالها در زندانهای ماركوس مورد شكنجه و آزار و اذیت واقع شدند از حزب كمونیست گسترش یافت اما پس از روی كارآمدن دولت كوروزان آكینو و دولتهای بعدی، با وجود آن كه آنها نیز دست نشانده آمریكا بودند، اما به هیچ روی حاضر به پذیرش كمونیستها در دولتهای خود نشدند. لذا جنگهای چریكی و نابرابر آنها در مقابل دولتهای وقت نه تنها از محبوبیت و پایگاه مردمی آنها كاست، بلكه با شكنجه و كشتار مردم عادی و بیگناه از جمله ۱۲۰ كارگر كه در اردوگاههای چریكهای كمونیست شكنجه شدند و نیز ۹۰۰ نفر در میندانائو توسط همین چریكها به قتل رسیدند كاملاً منزوی و مطرود شدند.
با وجود فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سابق به عنوان اردوگاه كمونیسم اما چریكهای كمونیستی فیلیپین، حزب كمونیست ناكشالیست هند و مائوئیستهای نپال ساختار كمونیستی و مشی مسلحانه خود را حفظ كردند. به ویژه كه حزب كمونیست فیلیپین به دلیل آن كه ایدئولوژی كمونیستی خود را نه از سوی مسكو بلكه توسط واقعیتهای محلی و بومی خود به دست آوردند از آن جمله، فقر، فساد و بیكاری نیز از عوامل ظهور آنها می باشند. هم اكنون ۴۰ درصد فیلیپینی ها با روزی دو دلار و نیز یك دهم از ۸۷ میلیون نفر جمعیت آن در خارج از مرزها به دنبال كار هستند و فساد اداری و مالی مسؤولان فیلیپین، این كشور را تا پایین ترین رده كشورهای عقب مانده ای چون نپال و بروندی و رواندا نزول داده است.
مقامهای رسمی مانیل، معتقدند كه اشتباههای فاحش كمونیستها به طور وسیعی ریشه تمام مشكلات و مقابله با هر گونه توسعه این كشور می باشد كه طی دهه های گذشته نقش مهمی را در عقب ماندگی و فساد حكومتها و شرایط فقر و فساد این كشور داشته است.
ادواردو ارمیتا، وزیر دفاع سابق كه در حال حاضر وزیر اجرایی و یكی از نزدیكترین مشاوران آرویو، رئیس جمهور فعلی فیلیپین، می باشد می گوید: مقامهای مسؤول در خصوص تحصیلات كودكان بسیار جدی هستند و نیز درباره مبارزه با فساد نیز مصمم می باشند. لذا معتقدم كه نمی توان جنگ را فقط با تفنگ برد، بلكه باید بر قلبها و اندیشه ها پیروز شد.
اما، آرویو، با اتكای به سلاح، اعلام پاكسازی كامل و نابودی تمامی ارتش خلق جدید را صادر و به فرماندهان ارتش قول پرداخت ۲۰۰ میلیون دلار برای بهترین تفنگهای سربازانشان كه بتوانند كمونیستها را نابود كنند داد. در این میان كمونیستها نیز متقابلاًَ علیه آن چه كه دولت فاسد، غیرقانونی و جنایتكار می نامیدند وارد فاز جدید مبارزات مسلحانه شدند.
حدود یك پنجم از مبارزان «ارتش خلق جدید» زیر ۱۸ سال سن دارند. طبق گزارش گروه اطلاعاتی جینر ویژه دفاع و تروریسم، بسیاری از اردوگاههای كمونیستها مملو از نیروهای جوان هستند كه بر اثر فقر و بیكاری و مشكلات شخصی به كمونیستها می پیوندند و هیچ انگیزه سیاسی و مبارزاتی خاصی ندارند.بسیاری از آنها دانش آموزان اخراجی از مدارس می باشند كه با سوءاستفاده از شرایط بسیار وخیم اقتصادی و خانوادگی آنها را وارد ارتش خلق جدید می كنند.
فیلیپ میراندا، پروفسور علوم سیاسی در دانشگاه فیلیپین می گوید: ارتش فیلیپین به دلیل فقر و رشوه، فاقد توانایی لازم برای انجام كارهای لجستیكی و نیروی انسانی، جهت برخورد با شورشیان در طی نیم قرن گذشته بوده است. اما مقامهای رسمی می گویند كه ارتش توانایی مقابله و نیز دست بالا را در برخورد با شورشیان دارد. یكی از اعضای كابینه به نام ریكاردوسالودو می گوید: همیشه كمونیستها با كاهش نیرو و كاهش قوا روبرو هستند به طوری كه طی ۵ سال گذشته از ۱۲ هزار نفر به ۷ هزار نفر كاهش یافته اند. در عین حال، نیروهای ارتش سلاح بیشتری را در این مدت به دست آورده اند.

منبع: تایم

منبع : روزنامه قدس