دوشنبه, ۱۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 6 May, 2024
مجله ویستا
حقیقت را بپذیریم؛ دنیای سیاست ایران «واقعیت» ندارد
سال ۱۳۷۶ سیاست معنی دیگری داشت. و انتخابات نیز. آنانکه آمدند میدانستند بر سر «چه» رقابت میکنند و آنان که نیامدند، حرفشان را از روی «حساب» میزدند. اما تفسیر که به «رأی» مردم سپرده شد، همه معنی «آری» را فهمیدند و اینکه «نه» به چه چیزی بود.
مجلس ششم رقابتی کاملا شبیه به «انتخابات مجلس» را داشت و حتی «ردصلاحیتشدگان» نیز نخواستند «پارلمان» را تحریم کنند؛ زیرا سیاست جاری بود و میشد دید.
انتخابات ۱۳۸۰ جور خاصی از سیاست بود، اما فضا سیاسی بود، واقعا. یک با اشک آمد و ۹ تن دیگر با لبخند. قطرات اشک آن یکی نیز باز رونق فضای سیاسی شد چنان که همه بودند اما کسی حاضر نبود تنها نامزد «جناح مقابل» باشد و این در حالی بود که آنها «جناح حاکم» نام داشتند.
پس از پیروزی، اگر چه «رئیس» از «مسؤولیت محدود» خود در «شرکت سهامی قدرت» سخن گفت، اما از آنجا که تفسیر با «رأی» نبود، نظر «شورا» جای رأی «مردم» نشست و شد آنچه شد.
اما سال ۱۳۸۴، سال دیگری بود. آغاز یک واقعیت جدید. دوران الملک عقیم. آنان که روزی فریاد میکشیدند که حرمت «پدر خوانده» واجب است و حضورش در هر انتخاباتی مستلزم تصویب یک «قانون جدید»، اکنون حتی «او» را «پدر» هم نمیخواندند. واقعیت فضای سیاسی چنان مجازی بود که میپنداشتی هر یک همین دیروز وارد عرصه سیاست گشتهاند و هیچ دین و نسبتی با «او» ندارند.
اما جالب پس از آن است که فضای مجازی عرصه سیاست چنان واقعی شد که هنوز در امور جاری است؛ انگار انتخابات ریاستجمهوری همچنان ادامه دارد. حضور «او» در انتخابات «مجلس بزرگان» برای اثبات آن «گله» بود که قرار بود نزد «خدا» برده شود، که مردم تکلیفش ساختند در «هیأت منصفه آذر ماه.»
آن دیگران که دیگر «جناح حاکم» نیستند، هم به دنبال پاسخ به «منتخب اعلام شده سال ۸۴» بودند.
اما جالبتر اینجاست که آنان که عزم ردای «ریاست» بعدی میکنند نیز فضای سیاست واقعی نمیخواهند، تصویر نمیسازند، بلکه شبهی از تصویر ارائه میکنند.
یادی از روزگار سپری کرده مجلس هفتم نمیکنند، اما در این ایام اخری، فکر بازستاندن «هویت مستقل مجلس» هستند گویی فراموش کرده بودند که قرار بود در رأس امور باشد.
این فریاد چه قدر شبیه انتقادهای آن شهردار و دبیران مجمع و شوراست که دومی نیز مدتی است به صفت «سابق» ملبس گشته است. یا مانند آن یکی که قرار بود بیاید و نیامد ـ که نمیدانست «سرلیست» کدام لیست است ـ و نپرسید که اصلا «لیست» مهم است یا «سرلیست» ـ و چه بهتر دید که رها کند اوضاع را به نصیحت «او»، که ردای «ریاست» بعدی مهم است.
شاید مردم در یک اشتباه هستند و «دنیای سیاست» در ایران اصلا «واقعیت» ندارد و همه «اکنون» برای «بعدا» تلاش میکنند که در آن جای «حزب» و «برنامه» خالی است. اما خیلی هم بد نیست، این شاید اشتباهی شیرین باشد. آن روز که منتظریم نتیجه «انتقاد»ها هویدا شود، آن روز که برخی انتظار «جابهجایی» را میکشند. مگر نه اینکه در «خیال» آن روز به «گعده»های بسیار مینشینیم و گپوگفتهای شیرین رد و بدل میکنیم.
حقیقت را بپذیریم؛ امروز دنیای مجازی واقعیت دارد. روزگار همین است که هست.
امیرعلی علامهزاده
منبع : دسترنج
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران رهبر انقلاب رافائل گروسی مجلس شورای اسلامی حج انتخابات دولت شورای نگهبان حجاب دولت سیزدهم حسین امیرعبداللهیان رسانه
تهران هواشناسی شهرداری تهران فضای مجازی وزارت بهداشت قتل آموزش و پرورش سلامت شهرداری سازمان هواشناسی باران پلیس
ایران خودرو قیمت دلار قیمت طلا بانک مرکزی خودرو قیمت خودرو بازار خودرو دلار حقوق بازنشستگان مسکن قیمت تورم
تئاتر محمدعلی علومی سریال تلویزیون نمایشگاه کتاب مهناز افشار دفاع مقدس سینمای ایران صدا و سیما مسعود اسکویی سینما کتاب
مغز دانشگاه آزاد اسلامی دانش بنیان
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه روسیه اوکراین طالبان طوفان الاقصی نتانیاهو
فوتبال استقلال لیگ برتر لیگ برتر ایران نساجی بازی رئال مادرید بارسلونا جواد نکونام پرسپولیس سپاهان باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی اینترنت فناوری اپل مایکروسافت سامسونگ آیفون باتری گوگل ناسا ویندوز ماهواره
رژیم غذایی مواد غذایی پزشک چای زیبایی ویتامین بیمه کاهش وزن آلرژی افسردگی