مناجاتی به شکل ترانه

در فرهنگ مردم دعا کردن جایگاه ویژه‌یی دارد، و این ادعیه شباهتی تام و تمام بامناجات شبانی دارد که داستانش در مثنوی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی آمده است.
از میان مناجات‌ منظوم و ترانه مانندی که در بین مردم ایران رایج است ذکری است که در شامگاه روز پنجشنبه بر بسیاری از زبانها جاری می‌شود:
امشب شب آدینه‌س
محمد در مدینه‌س
فکری بکن به حالم
مرغ شکسته بالم
تاب قفس ندارم
برخی نیز این سه عبارت را به آن اضافه می‌کنند
قل هوالله رجا
اسم بزرگت همه جا
یا فرجا! یا فرجا!
و این ذکر منظوم را در شامگاه روز جمعه می‌خوانند
امشب که شوم شمبذه (شنبه است)
مصطفی درگمبذه
طاق گنبذ مرمراست
جقه نورش بر سر است
بکشید اسب علی
ببرید پیش نبی
تا نبی سوار شود
به عرش معراج رود
برود پیش خدا
ای خدای حق نما
مرغکی بودم تو هوا
آب دریا خورده بودم
ریگ صحرا چیده بودم
امامارو دیده بودم
گل به جاشون کرده بودم
پشتشون نماز خونده بودم
دستمو زدم به کعبه
گوشه کعبه وراومد
فاطمه زهرا دراومد
گفت: روسیا! چی می‌خوای؟
گفتم جمال محمد
گفت حضرت سرنمازه
نمازشون درازه

منبع : روزنامه اطلاعات