آیا بهتر نیست کشورهای عربی سکوت کنند!

اگر بیانیه مشترك اردن و مصر كه پس از دیدار ناگهانی رهبران این دو كشور صادر كرد تنها به انتقاد از حزب الله و حماس و اقدام آن ها در ربودن سه نظامی صهیونیستی بسنده كرد و حملات "اسرائیل" به لبنان را محكوم كرد، اما از سوی دیگر، بیانیه عربستان كه یك سخنگوی رسمی این كشور آن را صادر كرد، خطرناك تر از مصر و اردن پیش رفته و به دیده شك به مقاومت فلسطین و لبنان نگریسته است.
سه روز پس از حمله ویرانگر هوایی، دریایی و زمینی ماشین جنگی دشمن صهیونیستی به تاسیسات زیرساختی لبنان به نظر می رسد كه ابراز همبستگی كشورهای جهان به مراتب بهتر از كشورهای عربی بوده است.
جالب توجه است كه سه كشور عربی عربستان سعودی، مصر و اردن در یك اقدام بی سابقه مقاومت اسلامی لبنان را مستقیما مسئول تجاوزات رژیم صهیونیستی به لبنان دانستند. این كشورها در بیانیه هایی كه در خصوص حمله این رژیم به لبنان صادر كردند عملیات فدایی و بی نظیر مجاهدان حزب الله لبنان علیه اهداف نظامی دشمن را كه به هلاكت هشت صهیونیست و اسارت دو نفر دیگر انجامید، ماجراجویی بی حساب و كتاب قلمداد كردند كه به مصالح و آرمان های عربی هیچ كمكی نمی كند!
اگر بیانیه مشترك اردن و مصر كه پس از دیدار ناگهانی رهبران این دو كشور صادر كرد تنها به انتقاد از حزب الله و حماس و اقدام آن ها در ربودن سه نظامی صهیونیستی بسنده كرد و حملات "اسرائیل" به لبنان را محكوم كرد، اما از سوی دیگر، بیانیه عربستان كه یك سخنگوی رسمی این كشور آن را صادر كرد، خطرناك تر از مصر و اردن پیش رفته و به دیده شك به مقاومت فلسطین و لبنان نگریسته و با آوردن جملات زیر در این بیانیه این دو مقاومت را نامشروع دانسته است. در این بیانیه آمده است كه باید میان مقاومت مشروع و ماجراجویی های بی حساب و كتاب عناصر داخل یك كشور و خارج از آن كه بدون رجوع به دولت و هماهنگی و مشورت با كشورهای عربی صورت می گیرد، تفاوت قائل شد. همچنین در این بیانیه آمده است كه چنین اقداماتی بسیار خطرناك هستند و همه كشورهای عربی و دستاوردهای آن ها را از بین می برد بدون این كه این كشورها مورد مشورت قرار گرفته باشند.
تا به حال جنبش های مقاومت عربی در اجرای عملیات های خود علیه اشغالگران از رژیم های عربی كسب تكلیف نكرده اند و درخواست عربستان از مقاومت فلسطین و لبنان در این خصوص بسیار نادرست است.
این مواضع عربستان سعودی گنگ و نامفهوم است و سؤالات زیادی را در خصوص انگیزه های واقعی این كشور مطرح می سازد. مقاومت لبنان مانند آنچه این بیانیه عربستان مطرح كرده هیچ وقت عملیات های مشروع و فدایی خود علیه اشغالگران صهیونیست را بدون حمایت نظام و رژیم لبنان انجام نداده است بلكه كاملا با حمایت این نظام انجام داده است. آقای ایمیل لحود رئیس جمهور منتخب لبنان و رهبران این كشور از عملیات های حزب الله پشتیبانی می كنند. همچنین ارتش لبنان و شمار زیادی از احزاب سیاسی مانند حزب میشل عون و سلیمان فرنجیه و حتی ولید جنبلاط هم خواهان یكپارچگی ملی در مقابل تجاوزات صهیونیست ها شده اند.
به نظر می رسد كه بیانیه عربستان مشروعیت لبنان را در تشكل "المستقبل" به رهبری سعد الحریری می داند و با همه نیروهای لبنانی مخالف مقاومت هم پیمان شده است.
در واقع این اقدام عربستان، خروج از سیاست های اصولی این كشور است كه در طول چندین دهه شاهد آن بودیم. معمولا این كشور با ایما و اشاره آمریكا مواضعی چون موضع اخیر خود اتخاذ می كرد، اما در عین حال سعی می نمود كه پوششی عربی برای آن بیابد. درست مانند طرح «عادی سازی روابط» كه از ابتكار عربستان به طرحی عربی تبدیل شد و نشست سران عرب در بیروت آن را تصویب كرد. همچنین طرح مشهور ملك فهد كه نشست سران عرب در رباط آن را پذیرفت، از این قرار بود. اما اكنون نمی دانیم كه چه چیزی تغییر كرده است. چرا عربستان این اندازه سعی می كند كه طرح آمریكا و اسرائیل علیه لبنان، سوریه، ایران و فلسطین را نجات دهد. آیا این سیاست در راستای خدمت به مصالح عربستان و منطقه عربی است؟
البته شاید برخی ها مجادله كنند و این موضع عربستان را عقلایی و واقع بینانه و از زاویه دیگر بدانند و بگویند كه موازنه قدرت به نفع عرب ها نیست و عملیات های فدایی به تخریب كشورهایی مانند لبنان می انجامد و به نفع ایران و برنامه هسته اش تمام می شود.!
چرا این سیاست واقع بینانه و عقلایی كشورهای عربی تا به حال حتی یك اسیر را از زندان های اشغالگران صهیونیست آزاد نكرده و حتی نتوانسته فلسی به فلسطینیان تحت محاصره در نوار غزه و كرانه باختری كه آب و غذا و همه چیز به رویشان بسته شده است، كمك كند و جلوی حتی یك گلوله خمپاره به نیروگاه های برق و شبكه های آبرسانی و پل های نوار غزه و لبنان را نگرفته است و برای هفت هزار فلسطینی محاصره در گذرگاه رفح كه از سه هفته پیش در بدترین شرایط به سر می برند، كاری صورت نداده است. آیا غیر از این است كه این سیاست به اصطلاح عقلایی تنها به نفع دشمنان است.
ما از كشور عربستان و كشورهای عربی نمی خواهیم كه به لبنان و نوار غزه و كرانه باختری ارتش اعزام كنند و به مسلمانان در مقابل صهیونیست ها كمك كنند، علی رغم این كه این وظیفه ای دینی و اخلاقی است اما ما از كشورهای عربی به خصوص عربستان می خواهیم حداقل مانند واتیكان و دولت های اروپایی از جمله فرانسه كه علیه تجاوزات دشمن صهیونیستی موضعی قوی گرفته است، موضع بگیرد.
انتظار نداریم كه دولت عربستان مانند شهید فیصل بن عبدالعزیز از سلاح نفت استفاده كند، بلكه می خواهیم كه در اعتراض به تجاوزات اسرائیل و برای ابراز همبستگی با ملت های لبنان و فلسطین حداقل روزانه یك میلیون بشكه از تولید نفت خود بكاهد. این كشور هیچ ضرری نمی كند بلكه حتی سود هم خواهد كرد، چرا كه عملیات حزب الله و حماس تا حد زیادی بهای نفت را افزایش داده است و هر گونه كاهشی در تولید نفت عربستان با افزایش بهای نفت جبران می شود.
مقاومت لبنان كاری را انجام داد كه هیچ دولت عربی نتوانسته انجام دهد، به خصوص دولت هایی كه با هزینه كردن میلیاردها دلار ارتش های خود را به سلاح های آمریكایی و انگلیسی مجهز كرده اند.
مقاومت لبنان به رهبری حزب الله كه برخی كشورهای عربی آن را نامشروع و عملیات های فدایی اش را ماجراجویی می دانند، شهرهای حیفا، نهاریا و عكا را با موشك های خود هدف قرار داد ؛ در حالی كه كشورهای عربی و یا هیچ رهبر عربی جرأت نداشته تا به حال به چنین اقدامی دست بزند.

نویسنده: عبدالباری عطوان
منبع: مركز اطلاع رسانی فلسطین

منبع : خبرگزاری فارس