پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا
روسیه بعد از انتخابات
در روز اول اکتبر یعنی ۲ ماه پیش از انتخابات سراسری روسیه، ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری این کشور در گردهمایی حزب روسیه متحد کرملین، وعده یک مبارزه عادلانه و منصفانه را داد.
او در میان هیاهو و تشویق و ابراز احساسات جمع، گفت که مانند ورزشکاران مبارزه میکند و در نهایت از این رقابت سربلند بیرون خواهد آمد.
در آن گردهمایی حزبی، حزب روسیه متحد، پوتین را به عنوان نامزد خود در انتخابات پارلمانی برگزید و معرفی کرد. مبارزه انتخاباتی که در آن زمان کلید خورد و شروع شد، روز یکشنبه به پایان رسید و نتیجه آن همانطور که کرملین پیشبینی کردهبود و دنیا هم انتظار داشت، به پیروزی پوتین منجر شد.
حزب روسیه متحد ۶۵ درصد آرا را در این انتخابات به دست آورده است. دیگر احزاب طرفدار پوتین مانند حزب فقط روسیه و لیبرال دمکراتیک ملیگرا هم به ترتیب ۶/۷ و ۲/۸ درصد آرا را به دست آوردند که به این ترتیب در مجموع احزاب طرفدار پوتین ۸۰ درصد آرا را در این انتخابات به خود اختصاص دادند..[حزب پوتین در صدر انتخابات دما]
اما در مقابل، احزاب مخالف، نتایج چندان مطلوبی به دست نیاوردند. احزاب لیبرال یابلوکو و SPS کمتر از یک درصد آرا را به دست آوردند و در نتیجه نمایندهای در دوما نخواهند داشت. تنها حزب نیمه مستقل مخالفی که اندکی بیش از ۷ درصد آرا را به دست آورده و میتواند در دوما نماینده داشته باشد، کمونیستها هستند. اما کمونیستها هم نسبت به پوتین وفادارند و به ویژه وقتی بحث سیاست خارجی به میان میآید، مخالفتی با پوتین ابراز نمیکنند.
بدون در نظر گرفتن هیاهویی که غرب از یک ماه پیش از این انتخابات با تحریم نظارت آن به بهانه تاخیر در صدور ویزا از سوی مسکو شروع کرد و اکنون هم با غیرعادلانه خواندن آن به این هیاهو ادامه میدهد، تحلیل نتایج انتخابات اخیر روسیه انگیزه مردم این کشور را در حمایت از پوتین و میل به ادامه حکومت او روشن میکند.
موسسه نظرسنجی لوادای روسیه چندی پیش تحقیقی گسترده درباره نظر مردم این کشور درباره سیاست و آینده روسیه انجام داد. نشریه اشپیگل بعضی نتایج این نظرسنجی را در گزارشی که در تحلیل نتایج انتخابات روسیه منتشر کرده به چاپ رسانده است.
این نظرسنجی نشان میدهد، یک سوم مردم روسیه نظام شوروی را بهتر از دمکراسی غربی میدانند. فقر و هرج و مرج که از وجوه مشخصه سالهای دهه ۱۹۹۰ در روسیه بود، مردم این کشور را از نظام دمکراسی غربی و ویژگیهای آن مانند تکثر سیاسی، ناامید و دلزده کرده است.
از سوی دیگر هرج و مرج و آشوبی که در سالهای اخیر در قالب انقلابهای رنگی و با حمایت غرب در مرزهای روسیه مانند اوکراین و گرجستان روی داد بسیاری از مردم روسیه را از دخالت خارجی ترسانده است.
مردم گرجستان ۲ سال پیش در سردترین روزهای سال این منطقه سردسیر، چند روزی را بدون گاز گذراندند. اوکراین هم با گذشت ۲ سال از انقلاب نارنجی و سقوط دولت طرفدار روسیه و به قدرت رسیدن طرفداران غرب در این کشور، هنوز به ثبات نرسیده است. البته روسیه در تحولات این ۲کشور در ۲ سال اخیر بیتاثیر نبوده و تمام سعی خود را به کار گرفت تا حضور غرب در مرزهای خود را با بیثباتی همراه کند.
اما آنچه اکنون مردم روسیه شاهد آن هستند تجربه نسبتا ناکام غرب در همسایگی آنهاست. پوتین در سخنرانیهای تبلیغاتی خود در این انتخابات بارها با اشاره به شرایط وخیم عراق گفت، مردم روسیه دمکراسی از نوع دمکراسی عراقی نمیخواهند.
دلیل دیگر حمایت روسها از پوتین بهبود شرایط اقتصادی و جایگاه بینالمللی کشور روسیه در دوران حکومت پوتین است. شرایط اقتصادی مردم روسیه در یک دهه گذشته به صورت محسوسی بهبود یافته و متحول شده است. بعد از فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱ ، اقتصاد روسیه دچار رکود چشمگیری شد. درآمد مردم به شدت کاهش یافت و استانداردهای زندگی افت کرد.
این وضعیت در سال ۱۹۹۸ به یک بحران اقتصادی منجر شد که ارزش روبل ( پول ملی روسیه ) را کاهش داد. البته این کاهش ارزش روبل از جهتی دیگر به سود اقتصاد زیرساختی روسیه تمام شد و شروعی بود برای دوران بهبود شرایط اقتصادی.
با سیاستهای پوتین و همچنین افزایش درآمدهای نفت و گاز به دلیل افزایش قیمت جهانی، شاخصهای اقتصادی این کشور سیر صعودی یافت. به گزارش بیبیسی، در سال ۲۰۰۶ رقم تولید ناخالص داخلی روسیه با ۷/۶ درصد افزایش رشد قابل توجهی یافت. اکنون روسیه به عنوان اقتصاد بازار در دنیا به رسمیت شناخته شده است.
این کشور همچنین بدهیهای خارجی خود را تا حد زیادی پرداخت کرده است. روزنامه نیویورک تایمز دیروز در تحلیلی به نقل از کارشناسان امور روسیه نوشت، در پایان دوره کاری پوتین در سال ۲۰۰۸ نفوذ او در داخل کشور به طور اجتناب ناپذیری کم رنگ میشود. با این حال حتی نزدیکان پوتین هم دقیقا نمیدانند سال آینده موقعیت او چگونه خواهد بود.
در میان مهرههای صحنه سیاست امروز روسیه ۳ نفر بیشترین شانس را برای جانشینی او به عنوان رئیس جمهوری دارند. یکی از آنها ویکتور زابکوف نخست وزیر است و ۲ نفردیگر سرگئی ایوانف و دیمیتری مدودوف معاونان اول نخست وزیر هستند. هر ۳ نفر تاکنون در اینباره سکوت کردهاند.
نیلوفر قدیری
منبع : روزنامه همشهری
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران اسرائیل غزه مجلس شورای اسلامی دولت نیکا شاکرمی روز معلم معلمان رهبر انقلاب مجلس بابک زنجانی دولت سیزدهم
آتش سوزی هلال احمر قوه قضاییه تهران پلیس اصفهان بارش باران سیل شهرداری تهران آموزش و پرورش سلامت سازمان هواشناسی
قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بازار خودرو خودرو قیمت سکه دلار حقوق بازنشستگان بانک مرکزی سایپا ایران خودرو کارگران
فضای مجازی سریال جواد عزتی نمایشگاه کتاب عفاف و حجاب فیلم سینمایی مسعود اسکویی تلویزیون سینما سینمای ایران دفاع مقدس فیلم
رژیم صهیونیستی فلسطین آمریکا جنگ غزه حماس نوار غزه چین ترکیه انگلیس اوکراین نتانیاهو یمن
استقلال پرسپولیس فوتبال سپاهان علی خطیر باشگاه استقلال لیگ برتر ایران تراکتور لیگ قهرمانان اروپا رئال مادرید بایرن مونیخ لیگ برتر
هوش مصنوعی هواپیما کولر تبلیغات موبایل تلفن همراه اینستاگرام اپل گوگل ناسا عیسی زارع پور وزیر ارتباطات
کبد چرب فشار خون بیمه بیماری قلبی دیابت کاهش وزن داروخانه رابطه جنسی