علی بن حسین بن هیثم ابوالفرج اصفهانی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۲۸۴ -۳۵۶) قمری
محل تولد: ایران - اصفهان - اصفهان
شهرت علمی و فرهنگی: مورخ ، محدث ، ادیب ، شاعر و موسیقیدان
در بغداد نشو و نما یافت و نزد ابن دُرید و ابن انباری و محمدبن جریر طبری تحصیل کرد. وی از علی‌بن بجلی و محمد بن جعفر قتٌات و ابوبکر بن درید و نفطویه حدیث شنید. دارقطنی و ابراهیم‌بن احمد طبری و ابوالفتح بن ابی‌الفوارس از وی حدیث روایت کرده‌اند. ابولفرج در ادبیات ، نحو ، لغت ، تاریخ ، سیر ، انساب ، طب ، نجوم ، حدیث متبحر بود و شعر را نیکو می‌گفت. با اینکه نسب اموی داشت ، شیعی زیدی بود و این را از عجایب شمرده‌اند. وی در بغداد درگذشت و همان‌جا دفن شد. مهمهٔرین اثرش که او را جاودانه ساخته "الاغانی" است که رجال قرن چهارم ، مانند صاحب‌بن عباد و عضدالدوله دیلمی به آن توجه بسیار داشتند و گفته‌اند که عضدالدوله این کتاب را از خود در سفر و حضر دور نمی‌کرد. از دیگر آثار وی: "الاماء الشواعر"؛ "الدیارات"؛ "مقاتل‌الطالبین"؛ "اعیان‌الفرس"؛ "آداب‌الفرباء من اهل الفضل والادب"؛ "اخبار جحظهٔ‌البرمکی"؛ "اخبار‌الطفیلین"؛ "اشعار‌الاماء والممالیک"؛ "جمهرهٔ‌النسب"؛ "دعوهٔ‌التجار"؛ "کتاب‌التنزیل‌ فی امیر‌المؤمنین(ع)"؛ کتاب الخمارین ‌و الخمارات"؛ "کتاب‌الغلمان‌ المغنین"؛ "مجرد‌الغانی" و "دیوان" شعر.

منبع : مطالب ارسالی