یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا

سپید سیاه


سپید سیاه
دلم گرفته ، دلم عجیب گرفته ست
تو این جایی ، صدایت این جاست
حتی حرفهایت!
برایم می خوانی
مثل همیشه
دو تا چشم سیاه داری
دو تا موی رها داری
تو اون چشمات ، چیا داری
بلا داری،بلا داری...
در گرمای صدایت گم شدم...
تو می خوانی
و
بوم نیمه تمام من
رنگ می گیرد
جان می گیرد
تو می خوانی
و من
از یاد می برم
ساعت ها را
فاصله ها را
غرق در صدای تو
سیاه،سپید می شود.

دلم گرفته ، دلم عجیب گرفته است
پی صدایت می گردم
بوم نیمه ، جان داد
عقربه ها، گویی تکان نمی خورند
فاصله ها از پی هم می آیند!
غرق در نبود تو
سپید، سیاه می شود.
منبع : دو هفته نامه الکتریکی شرقیان


همچنین مشاهده کنید