میوه تب‌بر

میوهٔ گلابی به‌طور کلی ، آرام‌بخش و تب‌بر است. از نظر طبیعت نوع شیرین و درشت آن طبق نظر حکمای طب ‌سنتی معتدل مایل به گرم است. از لحاظ خواص، مقوی، فرح‌آور و قابض و در عین حال ملین است. مقوی قلب، معده و هاضمه و رافع خفقان و تشنگی است. سوزش مثانه را رفع می‌کند و ملین مزاج است.
تمام اعضای گیاه شامل برگ و شکوفه، سرد و خشک است. شکوفهٔ آن خونریزی و اسهال را بند می‌آورد. ضماد شکوفهٔ گلابی، ورم چشم را کاهش می‌دهد. تخم گلابی، ضد کرم است و خوردن ۱۰ گرم آن کرم را خارج می‌سازد. گرد برگ گلابی برای خشک کردن و التیام زخم نافع است.
گلابی نباید در مواقعی که شکم خالی است خورده شود، به علاوه بعداز خوردن گلابی نباید آب خورد، خصوصاً آب سرد.
گلابی ترش معروف به «گلابی چینی» ، از نظر طبیعت سرد و خشک است. مقوی معده و کبد و اشتهاآور است و تشنگی را رفع می‌کند .
گلابی ترش برای اشخاص سالخورده، بیماران مبتلا به فلج و سردمزاجان مضر است و باید با عسل، زیره، کندر و نظایر آن خورده یا به صورت کمپوت و پخته با شکر و عسل میل شود.
گلابی وحشی از نظر طبیعت، خیلی سرد و خشک است. از لحاظ خواص، قابض است و اگر گرد خشک آن خورده شود، اسهال را بند می‌آورد. ریختن گرد آن روی جراحت‌ها برای خشک کردن جراحت و التیام مفید است.
از دم‌کردهٔ برگ‌های جوان درخت گلابی (۱۰۰ گرم برگ در ۱۰۰ گرم آب جوش که در حدود نیم ساعت دم شود) برای معالجهٔ بیماری قند و به عنوان مدر و برای رفع سنگ در مجاری ادرار استفاده می‌شود. در مدارک چینی از جوشانده برگ برای کنترل بیماری قند استفاده می‌شود.

منبع : روزنامه اطلاعات