رمضان، سلام!

زنگ ها را بنوازید، میهمانی شروع شده است. درهای رحمت باز شده، پنجره ها را نبندید، نسیم روح بخش رمضان در همه جا می وزد...
دوباره- واقعا دوباره، نه چند باره- میهمان شده ام. عجب ضیافتی است، این میهمانی، با میهمانی های زمینی فرق می کند... عرشیان با زمینیان فرق می کنند.
میهمانی عرش، گرسنگی است و میهمانی زمین، پرخوری!
بازهم زمینی نگاه کردم! عجیب زمینی شده ام، ۳۰ روز آسمانی زیستن شاید به ما رنگ و بوی آسمانی بدهد، شاید...
میهمانی عرش، صفای عجیبی دارد،گرسنه نگه می دارندت تا سیر شوی؛ تشنه نگه می دارندت تا سیراب شوی. در این میهمانی غذای روح می دهند و تشنگی ات را با معنویت سیراب می کنند.
تا به حال این غذاها را خورده ای؟
درهای آسمان باز شده، قفل ها افتاده، دعوت نامه داده اند. برخیز، تا اذان وقتی نمانده، مگر نمی خواهی روزه بگیری؟
التماس دعا

محمد حیدری. ۱۶ ساله. قم
عضوتیم ادبی و هنری

منبع : روزنامه کیهان