هموطن میشه اما...

چه خوشمان بیاید وچه نیاید انتخابات مجلس در راه است و ما باید در قالب یک شهروند درباره این رویداد سیاسی بیندیشیم ورفتار سیاسی مناسبی انتخاب کنیم. البته یکی از مشکلات دموکرسی نوپا در کشور ما این است که مدل های رفتاری غیر دموکراتیک در عمق جان اغلب ما با هر گرایش واعتقاد سیاسی، ریشه دارد و بر طرف کردن آنها می تواند نقشی اساسی در توسعه جامعه ایرانی وبهبود کیفیت زندگی فردی و اجتماعی ما ایفا کند. چندی پیش که از محل کار روانه خانه بودم از قضا سوار اتومبیل پیکانی شدم که راننده آن با مسافر جلویی درباره شرایط کارش صحبت می کرد. لپ کلامش این بود که در محل کار حقش را خورده اند واوهرچه صداقت روا داشته در حقش ظلم رفته و در عوض کسانی با دوز و کلک بازی توانسته اند خود را در دل مدیر شرکت جاکنند. او دست آخر هم نتیجه گرفت که می خواهد مثل مابقی زندگی کند و خرج شکم زن بچه اش ارجح بر هر امر دیگری است. به یاد مادربزرگ مرحومم افتادم که هر وقت مچ من را سر یک دروغی می گرفت با لهجه غلیظ ترکی اما به زبان فارسی می گفت «ننه جان با دروغ یک فتیر گیرت میاد اما تنور خونت روشن نمی شه».
راستی چرا این قدر ارزش های اخلاقی نزد برخی از ما تنزل پیدا کرده و بابت یک حرف راست یا کار درستی که به هر انگیزه ای انجام می دهیم حالت طلبکار پیدا می کنیم واگر نتیجه عینی وسبز وقرمز برای ما نداشت بیانیه صادر می کنیم که مردم از درستی خسته شده اند وما هم حق داریم مثل مابقی دروغگو اما سیر باشیم. کسی هم نمی پرسد که پدرجان تو برای خوب بودن ودرست زندگی کردن که نباید از بقیه طلب کار باشی. درثانی کدام ملت را می شناسی که همه آن جوری که شما می خواهید بشوید باشند و درسبزبهشتی هم دیده باشند. حضور مردم در انتخابات البته به سود کشور است اما در وهله اول باید برای بهتر شدن زندگی خودشان باشد از این رو لازم است تا ملزومات این حضور هم به درستی رعایت شود. به طور مثال مردم کاندیداها را به خوبی بشناسند همان گونه که در خرید ۲۵ مترزمین ناقابل - می خواستم بنویسم ۵۰ متر دیدم حداقل با قیمت متری یک میلیون همچین ناچیز هم نیست - وسواس به خرج می دهند واز ده تابنگاه قیمت می پرسند وبنچاق استعلام می کنند، درانتخاب کاندیدای مورد نظر هم دقت به خرج دهند وبه خاطر قول به همسایه یا رودربایستی با مادر زن به کسی رای ندهند.
تعجب نکنید این الگوی رفتار سیاسی خیلی از همین شهروندان تهرانی هم است، به این ترتیب رای دادن خیال طرف را راحت می کند تا اگر هندوانه انتخابیش تو سفید بود در علن و در خفا حرفش را به همان واسطه بزند که البته خطر سیاسی اش هم کمتراست. شعار «نه نمیشه و فایده ای نداره» هم از آن دست عادت های ما ایرانی ها است که در مواقع مختلف به ویژه درایام انتخابات ظاهر می شود. گیریم که نشود و فایده ای هم نداره که البته جفتش هم غلط است اما اگر بچه ات مریض باشد و در جیبت پول نباشد تا دکتر ببریش می نشینی وزجر کشیدن بچه ات را تماشا می کنی، نه بابا. هموطن، آینده همین بچه به رفتار درست تو در امروز بسته است. پس خوب فکر کن، تجربه های تاریخی را مرور کن و آن شعر را به خاطر بسپار که «دست در دست هم دهیم به مهر - میهن خویش را کنیم آباد.»

نویسنده : آرش محبی

منبع : روزنامه مردم سالاری