پیرمردان غرغرو - GRUMPY OLD MEN

سال تولید : ۱۹۹۳
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : جان دیویس و ریچارد برمن
کارگردان : دانلد پتری
فیلمنامه‌نویس : مارک استیون جانسن
فیلمبردار : جانی جنسن
آهنگساز(موسیقی متن) : آلن سیلوستری
هنرپیشگان : جک لمون، والتر ماتا، آن ـ مارگرت، برجس مردیت، داریل هانا، کوین پولاک، باک هنری، کریستوفر مک دانلد و اوسی دیویس
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۴ دقیقه


ـ مینه‌سوتا. ̎جان گوستافسن̎ (لمون)، معلمی بازنشسته است که به شدت به ادارهٔ دارائی بدهکار است. او در حالیکه از دست ̎الیوت اسنایدر̎ (هنری)، مأمور مالیات فرار می‌کند به ̎ماکس گلدمن̎ (ماتا)، همسایه و دشمن قدیمی‌اش بر می‌خورد. روز بعد، او به کلبه‌اش در کنار دریاچه‌ای یخ زده می‌رود تا ماهی بگیرد و در آنجا پدربزرگ نود و چهار ساله‌اش را ملاقات می‌کند. همان شب، ̎ آری‌یل̎ ( آ ن ـ مارگرت)، همسایهٔ جدیدش که تازه دیروز اسباب‌کشی کرده به سراغش می‌آید تا از حمام خانهٔ او استفاده کند. ̎ملانی̎ (هانا)، دختر ̎جان̎ به او خبر می‌دهد که خیال دارد از شوهرش، ̎مایک̎ (مک دانلد) جدا شود. ̎جیکوب̎ (پولاک)، پسر ̎ماکس̎ خودش را کاندیدای شهرداری کرده است. ̎جیکوب̎ از بچگی از ̎ملانی̎ خوشش می‌آمده است. ̎ماکس̎ و ̎جان̎ همچنان به آزار و اذیت یکدیگر ادامه می‌دهند. در روز عید شکرگزاری، ̎جان̎ و ̎ماکس̎ برای جلب توجه ̎ آری‌یل̎ حسابی به سر و وضع خود می‌رسند. ̎ماکس̎ برنده می‌شود. ̎ملانی̎، ̎مایک̎ و بچه‌شان به دیدن ̎جان̎ می‌آیند. آنان تصمیم گرفته‌اند دوباره با هم زندگی کنند. به درخواست ̎ملانی̎، ̎جیکوب̎ از ̎ماکس̎ می‌خواهد که با ̎جان̎ آشتی کند. ̎ماکس̎ برای دیدار ̎جان̎ به کافه‌ای می‌رود و از خیانت‌هائی که کرده، ناشیانه، معذرت‌خواهی می‌کند. در حالیکه ̎جان̎ از کافه خارج می‌شود، سکته می‌کند و ̎ماکس̎ او را به بیمارستان می‌برد. ̎ آری‌یل̎ به دیدن ̎جان̎ می‌رود و با هم آشتی می‌کنند. در مراسم عروسی ̎جان̎ و ̎ آری‌یل̎، ̎ماکس̎ به عنوان ساقدوش شرکت می‌کند.
ـ اگر زوج عجیب (جین ساکس، ۱۹۶۸) و کیک تفأل (بیلی وایلدر، ۱۹۶۶) به نظر فیلم‌های بامزه‌ای هستند، پیرمردان غرغرو هم می‌تواند در همان حال بامزه باشد؛ البته فراموش نباید کرد که زوج ماتا و لمون حال قدری پیرتر از گذشته هستند و ممکن است جای آن چالاکی روزهای قبل در عرصهٔ کمدی را، گفت‌وگوهائی گرفته باشد که بر سر تماشاگر ریخته می‌شود تا بخندد و لحظه‌ای هم به بی‌منطقی داستان، روابط و آدم‌ها فکر نکند. در واقع پیرمردان غر غرو صرفاً قرار است زوج قدیمی را یکبار دیگر کنار هم قرار دهد. برای این‌کار هم نه به فیلم‌نامه‌ای قوی نیاز بوده و نه به کارگردانی خاص؛ یک لمون و ماتای سرحال که هنوز هم بامزه‌اند برای چنین فیلمی کافی می‌نماید. فیلم در اکثر شوخی‌های کلامی‌اش موفق است اما تکرار بیش از حد همین شوخی‌ها می‌تواند تماشاگر بی‌حوصله را تا پایان، پای فیلم نگاه ندارد، این دقیقاً حاصل همان مسئله داستانی است و اینکه شما فقط قرار است ̎زوج عوضی̎ را یکبار دیگر بر پرده ببینید. دنباله: پیرمردان غرغروتر (هوارد دویچ، ۱۹۹۵)