چه بهتر که جوانی بگذرد

جوان ایرانی یك باره از خواب كودكی و نوجوانی بیدار می شود و كابوس می بیند، دنیایی كه از هفت سالگی و با مدرسه شروع می شود در یك لحظه به آخرالزمان دیپلم می رسد و دروازه های دانشگاه، دانشگاه در واقع امتداد راهنمایی و دبیرستان است و می تواند این كابوس رهاشدگی در جامعه را چهار تا شش سالی عقب بیندازد.
اما چه با ماندن در پشت كنكور و چه بیرون آمدن از دروازه دانشگاه، عاقبت این جوان در دهه سوم زندگی گریزی از این برخورد ندارد.
در جامعه ایران كسی منتظر گروه گروه جوان خواب زده ای كه به یك باره وسط دنیای ناشناخته ای پرتاب شده اند نیست. تجربه زندگی گذشته در بیشتر وقت ها به كار نمی آید. آنچه در كودكی و نوجوانی آموخته و آنقدری كه در دبستان و دبیرستان و دانشگاه تجربه اندوخته چندان ربطی به زندگی جاری در جامعه ندارد. همه چیز به شكل سرگیجه آوری متفاوت است. باید از اول شروع كند. بگذارید قدری مصداقی حرف بزنیم و یك جوان ۲۶ساله برآمده از دانشگاه را كه به زعم جامعه موفق هم بوده در نظر بگیریم. این موجود تنها چه باید بكند با سرمایه ای به قدر معلوماتی در ذهن و مدركی به كف. اولین كار و بدیهی ترین امر جست وجو به دنبال شغل است.
به هر حال تا كی می توان سربار پدر و مادر بود و دست در جیب خود نداشت. برای یافتن كار در گوشه و كنار این مرز پرگهر البته میزان علم و دانش در وهله دوم اهمیت است. كمتر مدیری حاضر است این خطر را بپذیرد و نیروی تازه كار را استخدام كند. با این احوال تنها پارتی است كه جواب می دهد. اگر به نگرانی و اضطراب مادران و پدران در رو انداختن به این و آن بپردازیم از بحث اصلی دور می شویم. اما این را باید گفت كه مادر و پدر ایرانی با این وضع دوره و زمانه هیچ گاه نمی توانند سر راحت بر بالین بگذارند و فرزند را به حال خود رها كنند. كار پیدا كردن جوان همان و آغاز شوربختی های زندگی همان. مطمئنا با ماهی ۲۵۰ تا ۳۰۰ هزار تومان و تورم موذی هرساله نمی توان به جایی رسید. این جوان بینوای ما نیز احتمالا هنوز كارهای بسیاری برای انجام دارد. خرید خانه و تشكیل خانواده با ماهی ۳۰۰ هزار تومان اگر بتواند با همین مال و منال امورات خود را به پشتوانه خانه پدری بگذراند، هنری كرده است.
پس باید چه كرد. اولین كار دست به دامان شدن وام و بانك است و زیر بار قرض رفتن حداقل برای ۱۲ سال. با چنین قسط وامی تمام جوان ها را می توان سیر كرد و نفهمید كه این دوره طلایی كی آمده و كی رفته است. برای پاس كردن چك و پرداخت وام باید از خواب و زندگی زد و به كار دوم و سوم پناه برد. حال اگر در نظر بگیریم كه همان یافتن شغل اولین با چه مصیبتی بوده، پیدا كردن كار دوم و سوم، همت رستم می خواهد كه البته جوان مورد نظر ما این حال و حوصله را دارد، بنابراین دوباره زیر بار قرض می رود و یك پراید قسطی چاره مشكلات است. جوان اهل زندگی از هفت صبح به سر كار می رود و از چهار بعدازظهر به آژانس و نهایتا نصف شب می رسد به خانه و زندگی و لابد حالا فرصت كار فرهنگی و خواندن كتاب و غیره است.
چنین نمونه ای را همان چند شب پیش رویت كردم، با ماهی ۷۰۰ هزار تومان قسط و هفت ساعت مفید پا برپدال گاز و ترمز و اعصابی آشفته. یك مهمانی خانوادگی را همان شب لغو كرد و نمی رسید كه برود، چون موعد چك همین یك ماه آینده است و پولی در دخل نیست.از آنجا كه همه چیز در این بلاد غیرمنتظره و هیجان برانگیز است، اصلا نباید این توهم را داشت كه با این كار ۴۸ ساعت در روز بتوان به جایی رسید.
همه این مصائب كه آمد جایی است كه هنوز جوان مذكور فیلش یاد هندوستان نكرده و هوس ازدواج بر سرش نزده كه این مرحله خطیر آنچنان تنوعی از شدت دردسر دارد كه می توان گفت كه با گذشتن از این باب جوان از جوانی می گذرد. از این وصف با لكنتی كه آمد شاید بتوان نتیجه گرفت كه جوان بودن در دیار ما در واقع دوران آغاز اضطراب و بالا و پایین شدن زلزله وار زندگی است و توجیهی برای اینكه هر بلایی كه سرت بیاید، اشكالی ندارد چون كه جوان هستی و باید تحمل كنی و مرد آن است كه در كشاكش دهر سنگ زیرین آسیا باشد.با این حال و روز چه بهتر كه جوانی بگذرد و این دردسر شاداب و پرانرژی به آخر رسد.

منبع : روزنامه شرق