مستی ما از نی است

محمدرضا لطفی بالا‌خره پس از ۲۵ سال پنجشنبه‌شب گذشته و دیشب در كاخ نیاوران حضور یافت و صدای سه‌تارش در آسمان تهران پیچید و امشب نیز از ساعت ۲۰ صدای سازش دوباره در شب‌های تهران طنین‌انداز خواهد شد.
محمدرضا لطفی كه پس از سال‌ها اقامت در خارج از كشور سال گذشته به ایران بازگشت و با طرح موضوع‌هایی جنجالی به نقد هنرمندان موسیقی كشور پرداخت و با انجام گفت‌وگوهای متعدد خبر از اتفاق‌های تازه‌ای در موسیقی داد، در دو شب گذشته، بخشی از این اتفاق‌های تازه را در اجرای خودش با مخاطبان و دوستداران موسیقی‌اش در میان گذاشت.
او كه در ماه‌های اخیر با گشودن مكتب میرزا عبدا... به آموزش هنرجویان پرداخته و تلا‌ش كرده است تجربه‌هایش را به هنرجویان منتقل كند، نقدهایی را درباره كمانچه‌نوازی ایران مطرح كرده است و در كنسرت اخیرش كمانچه به دست گرفت و به تكنوازی كمانچه پرداخت.
برخی از مشتاقان لطفی در دو شب گذشته منتظر شنیدن صدای ساز او به‌طور مستقیم از رادیو بودند، اما این اتفاق رخ نداد، هرچند پیش از این اعلا‌م‌شده بود كه این اتفاق خواهد افتاد، ظاهرا توافق نهایی با سازمان صدا و سیما حاصل نشده است.
یكی از دغدغه‌های دوستداران لطفی، تهیه بلیت‌های این كنسرت بود كه طبق روال فروش بلیت در كنسرت‌های بزرگان موسیقی ایران انتظار می‌رفت كه بلیت‌های كنسرت لطفی نیز سر از بازار سیاه درآورد، اما اینچنین نشد و اعلا‌م ۱۰ مركز فروش بلیت و همچنین تعیین قیمت بالا‌ برای بلیت‌ها باعث شد كه بازار سیاه برای بلیت‌ها ایجاد نشود. ضمن اینكه مدیر برگزاری كنسرت علت دیگری را نیز برای این موضوع در گفت‌وگو با فارس برشمرده است: توزیع بلیت بر اساس طراحی‌های صورت گرفته به صورت پلكانی بوده و هركس تنها می‌تواند روزانه ۴ بلیت تهیه كند.وی همچنین در گفت‌وگو با ایسنا از فروش شبانه ۲۴۰۰ بلیت برای هر اجرا خبر داده بود.
برنامه لطفی در شب نخست با دقایقی تاخیر آغاز شد. محمدرضا لطفی و محمد قوی‌حلم هر دو با لباس سراسر سفید كه با ریش بلند و سفید آنان هماهنگ بود، میان تشویق‌های حضار بر صحنه حاضر شدند.
در ردیف‌های نخستین، چهره‌هایی چون محمدرضا شفیعی كدكنی، عزت‌الله انتظامی، شهرام ناظری، پرویز مشكاتیان، اكبر زنجان‌پور، هوشنگ ابتهاج، مجید درخشانی، هما روستا، حسین دهلوی و آیدین آغداشلو در میان حاضران دیده می‌شدند.
برنامه با تكنوازی تار لطفی در مایه افشاری آغاز شد و در میانه برنامه، خود نیز همراه تارش شد تا در كنار صدای تار، صدای او هم به گوش برسد كه: مستی ما از می است/مستی ما از نی است و این خواندن در قطعات بعدی نیز ادامه یافت: اگر عالم همه پر خار باشد/ دل عاشق پر از گلزار باشد سپس قوی‌حلم نیز همراهش شد تا در كنار صدای تمبك و تار صدای لطفی را بشنویم كه: آمده‌ام بی‌دل و بی‌خودت كنم.
قطعه پایانی بخش اول برنامه، <هو حق مددی> بود كه حال و هوایی عارفانه و قلندرانه داشت.بخش دوم با تكنوازی كمانچه آغاز شد؛ سازی كه سخنان لطفی درباره‌اش، واكنش یكی از برجسته‌ترین كمانچه نوازان ایران یعنی كیهان كلهر را در پی داشت. كمانچه اما به نظر می‌رسید سازی نباشد كه تكنوازی‌اش بتواند وجد و حالی در مجلس ایجاد كند. كمانچه بیش‌تر ساز گلا‌یه و شكایت و فراق و هجران است و شعرهایی را كه لطفی می‌خواند نیز چنین حال و هوایی داشت.لطفی پس از كمانچه‌نوازی، سه‌تار را به دست گرفت و با تنبك قوی‌حلم همراه شد و نواختند تا نیمه‌های شب و خواند و خواند: عبوس زهد به وجه خمار ننشیند/ غبار راه طلب كیمیای بهروزی است.

منبع : روزنامه اعتماد ملی