سلطان شکر دنیا

ثروتمندترین مرد کشور مالزی که در حال حاضر در هنگ‌کنگ اقامت دارد با سرمایه‌ای معادل ۵ میلیارد دلار در لیست ثروتمندترین‌های سال ۲۰۰۵ جهان قرار گرفته است.
اگرچه قرار گرفتن نام او در این لیست باید به انباشت دارائی‌هایش نسبت داد اما شهرت او در کشورهای مالزی و حتی کشورهای اطراف تنها به سبب مال و ثروتش نیست. دو ویژگی بارز این پیرمرد ۸۲ ساله که از دوران جوانی همراه او بوده است سبب برتری او از دیگران در اذهان عمومی شده است. ویژگی اول او نحوه زندگی و تعاملات اجتماعی‌اش می‌باشد. او حتی در این روزهای پیری و کهنسالی هم‌چون یک نجیب‌زاده با رعایت تمامی اصول اجتماعی در مقابل دیدگان عموم ظاهر می‌شود. کسانی که سالیان سال همراه او بوده‌اند هرگز لحظه‌ای را به یاد نمی‌آورند که او برخوردی خارج از چارچوب قراردادی خود به نمایش گذاشته باشد.
ویژگی دوم خنده‌روئی و خوش‌برخوردی اوست. این مسئله چنان در بین کسانی که با او آشنائی دارند به وضوح به نظر می‌رسد که آنها به طنز علت شیرینی برخورد او را در سروکار داشتنش با شکر و تجارت آن می‌دانند. نکته جالب این‌جاست که حتی در هنگام عقد قراردادهای مهم تجاری این خنده‌روئی و خوش‌برخوردی بارها و بارها سبب کوتاه آمدن رقبا و طرفین قرار داده شده و پیروزی نهائی او را سبب گشته است. رفتار شیرین او با اطرافیان موجب شده تا مدیران جوانی که هم‌اکنون تحت تعالیم آموزه‌های او مشغول فراگیری فنون تجارت هستند، با فراغ خاطر و بی‌هیچ دغدغه تمامی رمز و رازهای موفقیت در کسب و کار را از او جویا شوند و در سمت‌های آتی خود به کار برند.
اما در تمامی این مدت‌ علی‌رغم داشتن این صفات نیکو کوک همواره به‌عنوان مرد شماره یک امپراطوری‌اش فرمان می‌راند و بر تمامی امور نظارت دارد مباداکه لحظه‌ای اهدافش از دیدگان کارمندانش دور بماند و آنها به بیراهه روند.
کوک در سال ۱۹۲۳ در مالزی به دنیا آمد. پدرش یک دلال خرید و فروش مسکن بود که تقریباً سرمایه نسبتاً خوبی از این حرفه به‌دست آورده بود.
کوک پس از فارغ‌التحصیلی از دانشکده کوک در سنگاپور به نزد پدر برگشت تا همراه او به خرید و فروش زمین و مسکن مشغول گردد. در سال ۱۹۴۹، کوک شرکت خود را تحت عنوان کوک به ثبت رساند و اندکی بعد تصمیم گرفت شرکت را وارد معاملات شکر نماید. در سال ۱۹۵۷ که مالزی خود را از چنگال استعمار انگلستان درآورد و به استقلال رسید کوک فرصت را غنیمت شمرد و تجارت خود را در سراسر این کشور گسترانید و در فاصله زمانی بسیار اندک تقریباً تمام تجارت شکر را از آن خود نمود. در دهه ۱۹۷۰، کوک که درصد مهمی از تجارت شکر در سراسر دنیا را از آن خود کرده بود از سوی بازرگانان به لقب سلطان شکر خوانده شد و پس از آن به سرعت به سراغ تجارت دیگری در کنار شکر رفت تا مبادا از جریان بازار و نوسانات آن به ناگاه متضرر نگردد.
صنعت آرد اولین صنعتی بود که بعد از شکر به سراغش رفت. با نصب بزرگ‌ترین آسیاب آرد در مالزی به راحتی کنترل این محصول را در اختیار گرفت و به سرعت روانه بازارهای خارجی شد. چندی بعد به ساخت هتل‌های مختلف در مالزی روی آورد و پس از آن بانکی بنا کرد. اوضاع قراردادهای تجاری او به شکلی شده بود که به سبب هوش بالا و هم‌چنین روابط دولتی که به‌دست آورده بود، به هر حرفه‌ای رو می‌کرد، در یک چشم بر هم زدن تبدیل به طلا می‌شد و سودهای فراوانی به سوی او سرازیر می‌شد. دیگر کسی نمی‌توانست او را تنها سلطان شکر بنامد، حضور او در بازار آرد، نفت و گاز، هتل‌سازی، حمل و نقل و زمین و مسکن نیز تقریباً در نقش یک سلطان تمام عیار بود.
تقریباً فرای از شرکت‌ها و دفاتر و هتل‌های فراوانی که در مالزی دارد، کوک در کشورهائی چون تایلند، چین، اندونزی، فیجی و استرالیا نیز نقش‌های مهمی در بازار این محصولات ایفا می‌نماید و در آنها نیز شعبات بزرگ و گسترده‌ای دارد. نکته پایانی این‌که افزایش سرمایه او از ۱/۲ میلیارد دلار در سال ۱۹۹۷ به ۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۵ نشان از آن دارد که کهولت سن هیچ تأثیر نامطلوبی در روند رو به رشد بازرگانی او نداشته و نخواهد داشت.

منبع : ماهنامه اقتصاد خانواده