ستاره‌هایی که پول برای آنها مهم نیست

۲ بار در طول سال، بازار نقل و انتقالات گشوده می شود و زنگ تلفن ها در قسمت اداری باشگاه ها در سرتاسر جهان به صدا در می آید. آنها لیست مورد نظر خود را می نویسند، مربیان مایل هستند در این مدت جاهای خالی را پر كنند یا خرید بزرگی داشته باشند.
گروه عمده ای از بازیكنان مورد شناسایی قرار می گیرند و چمدان های خود را برای رفتن به مقصد جدید می بندند. با این وجود برخی از فوتبالیست ها هستند كه به صورت فوق العاده ای نسبت به این هیاهوی بازار خرید و فروش ها بی اعتنا مانده اند. این بازیكنان در تمام زندگی خود نسبت به یك باشگاه متعهد می مانند. آنها هرگز از ارتباط خود با رسانه ها برای درست كردن آینده خود یاری نمی گیرند.
● پائولو مالدینی نسل اندر نسل در میلان
در سری A، تیمی مانند میلان دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ كه متشكل از ستارگانی همچون رودگولیت، ماركو فان باستن، جان پی یر پاپن، ژرژ وه آ، روی كاستا و بوبان بود در كنار این هرگز شانس استفاده از جوانان را در كنار این بزرگان از دست نداد.یكی از این ستاره های جوان اولین گام خود را در راه حرفه ای شدن در سن ۱۶ سالگی و در ۲۰ ژوئن سال ۱۹۸۵ برداشت و اكنون ۲۱ سال از آن واقعه گذشته است و او ۵۹۸ بازی را تاكنون انجام داده است.
این مرد سرزنده میلانی یعنی پائولو مالدینی هنوز هم لباس میلان را بر تن دارد، تنها لباسی كه پوشیده است. پدر پائولو، چزاره مالدینی نیز در بین سال های ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۶ در حدود ۱۲ سال لباس این تیم را بر تن داشت و پس از آن نیز به مربیگری روی آورد. پائولو نیز در حالی می تواند به دنیای بازنشستگی خود از فوتبال پا بگذارد كه خیالش آسوده است كه نشانی از خود در میلان دارد: پسر۱۰ ساله اش، كریستین اكنون در حال بازی كردن در تیم جوانان میلان است.
● فرانچسكو توتی؛ كاپیتان و روح باشگاه
فرانچسكو توتی نقش یك بت را برای رم دارد همان چیزی كه با بازنشستگی برونو كونتی در سال ۱۹۹۰ كسی برای گرفتن چنین میراثی نبود. او محصول آكادمی رم است. قهرمان جام جهانی ۲۰۰۶ ، ۱۵ سال است كه لباس رمی ها را بر تن دارد.
او در واقع نقشی بیشتر از یك كاپیتان را برای رم ایفا می كند. توتی در سال ۲۰۰۱ به همراه رم توانست اسكودتو را نیز كسب كند. بعد از آن با وجود مشكلات مالی باشگاه و پیشنهادهای اغواكننده از سوی باشگاه های معتبر اروپایی، البیمبو دارو یا همان پسر طلایی رم، وفاداری خود را به باشگاهی كه عاشقش هست نگاه داشته است.
● نمونه های فرانسوی
تیم رم در مرحله بعد لیگ قهرمانان با تیم فرانسوی لیون روبرو می شود، نبردی كه امكان دارد توتی را مقابل سیدنی گووو قرار دهد. این بازیكن فرانسوی اولین حضور خود را در فصل ۲۰۰۰ـ ۱۹۹۹ داشت. گووو كه مدت زیادی از شناخته شدنش در عرصه قاره اروپا نمی گذرد با ۲ گلی كه در مقابل اولیور كان، اسطوره بایرن مونیخ به ثمر رساند خاطره ایبه یاد ماندنی از خود بجای گذاشته است.
گووو در ۵ قهرمانی پیاپی تیم لیون در باشگاه هایفرانسه نیز عضو كلیدی تیمش بوده است و این استمرار او در كارش سبب شد تا به همراه تیم ملی فرانسه تا بازی فینال جام جهانی ۲۰۰۶ نیز راه یابد. در همسایگی لیون، تیم سنت اتی ین نیز یك بازیكن اینچنینی را دارا می باشد. جولین زابل. این بازیكن اگرچه متولد مارسی است اما به عنوان یك هافبك دفاعی ۱۰ سال را در تیم سنت اتی ین گذرانده است و ۵ سال از این سال ها را در لیگ ۲ فرانسه. تیم زادگاهش در تابستان گذشته سعی فراوانی كرد تا این بازیكن ۲۶ ساله را به خدمت بگیرد اما جولین تن به این كار نداد.
● الگوهای بریتانیایی
در انگلستان، منچستریونایتد در اعتماد كردن به جوانان ید طولایی دارد و گواهی بر این كار آنها را می توان در عملكرد وین رونی و كریستیانو رونالدو در این اواخر دید. فرگوسن كه سابقه ۲۰ سال حضورش در اولدترافورد او را به یك مربی افسانه ای در یونایتد تبدیل كرده است همچنان با مردان ۳۲ ساله ای همچون گری نویل و پل اسكولز و رایان گیگز ۳۳ ساله ای كار می كند كه در دهه گذشته در اكثر افتخارات به دست آمده برای شیاطین سرخ سهیم بوده اند.
در باشگاه چلسی كه مملو از ستارگان گران قیمت سیاره فوتبال است نیز یك بازیكن به عنوان نماد و سمبل باشگاه وجود دارد كه قدمت طولانی در این باشگاه دارد. خوزه مورینیو درباره او در سال گذشته گفت: «او حقیقتاً بهترین بازیكن در دنیا در پست خودش است. او نقصی ندارد. یك مدافع معمولی در ۳۰ سالگی به اوج می رسد و جان تری ۲۵ ساله است.
بنابراین فقط تصور كنید او چه مقدار بیشتر از این بهتر می تواند شود.» به استیون جرارد كاپیتان سرخ پوشان آنفیلد نیز نظری بیندازیم. او در گفت و گو با فیفا دات كام گفت: «هنگامی كه جوان بودم فقط یك آرزو داشتم؛ كاپیتانی لیورپول. همه در خانواده من هوادار قرمزها هستند.» با وجود اینكه پیشنهادهای سنگینی از سوی باشگاه های معتبر اسپانیایی به او شده است اما به سختی می توان او را در میانه میدان تیمی دیگر به جز لیورپول تصور كرد.
● ماتادورهای وفادار
در رئال مادرید، بازیكنان بزرگ به نظر می رسد كه هر ساله می آیند ومی روند. با این وجود یك فرد است كه هرگز در زمره این بازیكن ها نبوده است. اوكارش را ابتدا به عنوان یك هوادار تیم رقیب یعنی آتلتیكو مادرید شروع كرده بود.
آن هنگامی كه او سنگ بنای كارش را در رئال گذاشت تاكنون ۴ قهرمانی در لالیگا، ۳ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و ۲ جام بین قاره ای را كسب كرده است اما با همه این افتخارات هرگز عطش او فرونشانده نشده است.
اگررائول از رئال جدانشدنی است همین حرف را باید برای فرناندو تورس در تیم رقیب رئال در شهر مادرید یعنی آتلتیكو مادرید گفت. ال نینو اگرچه هنوز ۲۳ سال دارد اما توانسته است ۱۵۱ بازی برای تیمش انجام دهد و ۸۰ گل را نیز به ثمر برساند. توانایی های او در خط حمله آتلتیكو او را در نزد ویسنته كالدرون از جایگاه بالایی برخوردار ساخته است.
● دور از قاره اروپا
در سرتاسر دنیا نیز اگر بگردیم مثال های این چنینی بیشتری پیدا می شود. در مكزیك به عنوان نمونه اسكار پرز و دانیل اوسومو به كروز آزول چسبیده اند. در آرژانتین گیلرمو باروس ۶ سال را با جیمناسیك گذرانده و پس از آن مدت ۹ سال را نیز در بوكاجونیورز تاكنون بازی كرده است. این بازیكنتاكنون پیشنهادهای زیادی را از تیم های اروپایی رد كرده است. او در این باره گفت:« من شانس زیادی داشتم تا به اروپا بروم اما من اینجا در بوكا مانده ام. مسأله پول نیست. خیلی چیزهای دیگری وجود دارند كه مهمتر هستند.»

منبع : روزنامه ابرار ورزشی