یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا

از تمام توان خود استفاده نمی کنیم


از تمام توان خود استفاده نمی کنیم
● مایكل اوون درباره تیم ملی انگلیس می نویسد
ماه ها طول خواهد كشید تا بهبود كامل پیدا كنم و شاید بدترین دوران پیش رو سه هفته آتی باشد كه هنوز گچ را بر پایم دارم و تحمل آن سخت ترین كار است.
حتی شب ها به هنگام خواب نیز نمی توانم آن را از پایم جدا كنم. از آنجا كه هنوز عصا به دست دارم، نمی توانم به بسیاری از جاها بروم . مثلاً بدم نمی آمد سری به اطراف دنور می زدم و از برخی مناظر آنجا دیدن می كردم ولی به دلیل اینكه توان حركت ندارم و باید دستورات پزشكان را اكیداً رعایت كنم، به جز مطب و بیمارستان هتل چیز دیگری را طی این مدت ندیده ام. بدتر از همه موقعی بود كه مشخص شد طی عمل جراحی اولیه پزشكان لیگامان های مجروح پای مرا به حالت اولیه برنگردانده اند و عمل جراحی دوم لازم آمد. ایرادی ندارد. وقتی قرار است ۴ ، ۵ پنج ماه از میدان بیرون باشید، چند هفته اضافی تفاوت چندانی را به وجود نمی آورد و می توان با آن كنار آمد.
اشتباه از خود ما بود. موقعی كه تصمیم گرفتم با كوتاه كردن ایام مداوا و حاشیه نشینی ام هرچه سریع تر به میدان و صحنه جام جهانی برگردم، كار عیب برداشت و دوباره آسیب دیدم و این بار وضعیت به مراتب بدتر بود و قضیه به كشاله و ماهیچه پشت ران مربوط می شد كه استراحتی طولانی و مداوایی مستمر را می طلبد.
خوشبختانه ۲۸ سال بیشتر ندارم و می توانم در آینده جبران مافات كنم، ضمن اینكه اصولاً اعتقاد دارم حداقل ۲ ، ۳ سال عالی دیگر برای من مانده است و هنوز می توانم در میادین بزرگ بدرخشم و كارهای مهمی را صورت بدهم. به تصمیم پزشكان قرار شد ابتدا مسئله غضروف ها و مفاصل پایم حل و رفع شود و سپس برای یك عمل جراحی دیگر كه بر روی لیگامان پای من خواهد بود، در ماه آگوست (مرداد) به بیمارستان برگردم.
مصدومیت و حاشیه نشینی من در بازی با سوئد پیش آمد اما فكر نكنید كه از همان مقطع به كلی از جام جهانی فارغ و غافل شدم. برعكس بازی ها را با دقت و جدیت تعقیب می كردم و به بررسی هر چیزی می نشستم. یك آسیب دیدگی ممكن است شما را از حضور در میدان باز دارد، اما عشق شما به تعقیب وقایع فوتبال را از بین نمی برد. به واقع ناراحتی من فقط زمانی شكل گرفت كه تیم انگلیس به پرتغال باخت و حذف شد، زیرا بیش از پیش احساس تنهایی كردم. انتظار داشتم كه تیم كشورم در صحنه بماند و در یك چهارم نهایی ناكام نشود. وقتی بیمار و مصدوم اید، چنین توفیق هایی و رسیدن به نتیجه مساعد و مثبت در یك میدان و در جریان یك مسابقه تاثیر زیادی بر روی شما می گذارد و امیدوار تان می كند.
• من فقط نظر خودم را مطرح كردم
با این حال گله ای ندارم و آنچه طی روزهای اخیر بیشتر ناراحتم كرده، سر و صدایی است كه بابت بیان نظرات من در خصوص مسائل تاكتیكی تیم ملی و دیدگاه های فنی ام به پا شده است. من صرفاً ایده های خودم و آنچه را كه فكر می كردم (و هنوز هم می اندیشم كه) بهتر است، مطرح كردم و قصد تخریب هیچ كس و به خصوص كادر فنی تیم ملی را نداشتم. سئوال من این بود (و هنوز هم این است) كه آیا ما توانستیم بیشترین بهره را از تیم خود بگیریم و نهایت توان مستتر و موجود در تیم را به خدمت گیریم و هرچه داریم، رو كنیم یا نه و اگر جواب نه است، چرا؟ یكی از مسائلی كه من به آن پرداختم و امروز هم آن را مطرح می كنم، این است كه آیا سیستم ۱-۵-۴ جوابگوی نیازهای ما و به فراخور آن هست یا خیر.
فكر می كنم در كشور ما اكثریت قابل ملاحظه با كسانی باشد كه می گویند ما باید از دو مهاجم در تركیب تیم استفاده كنیم و نه فقط یك فوروارد. در دوران اسون گوران اریكسون هم بهترین بازی ها و برترین نتایج ما زمانی خلق و ثبت شد كه ۲-۴-۴ بازی كردیم و به واقع با دو مهاجم به میدان آمدیم. شاید اریكسون در آلمان دلایلی برای تغییر این سیستم و طرز نگرش یافته باشد و من كه به دلیل مصدومیت از تركیب تیم دور مانده بودم، بیش از پیش به آن مسئله حساس شده باشم.
معتقدم كه ما می توانستیم پرتغال را ببریم اما نه با روش و متدی كه به میدان آمدیم و نه با تنها گذاشتن وین رونی در خط حمله.
او یك مهاجم كلاس جهانی است كه به تنهایی هم می تواند هر دفاعی را ساقط كند اما خود او هم معترف است كه بازده بیشتر كارش در زمانی است كه یك مهاجم دیگر در كنارش بازی كند و دست تنها نباشد. اریكسون نه فقط چنین كمكی را شامل حال رونی نكرد و كسی را كنار او نگذاشت، بلكه یك نفر را نیز به جمع هافبك های ما با وظایف دفاعی صرف افزود. ما كه خط دفاعی ای به این خوبی داریم، چرا از یك هافبك دیگر خود بخواهیم كه فقط در پی كارهای دفاعی باشد؟
اگر می خواهیم پیشرفت كنیم و در جام های بعدی بهتر نتیجه بگیریم، وظیفه داریم كه در این خصوص بحث و بررسی كنیم و راهكارهای بهتری بیابیم و سیستم هایی را پیدا كنیم كه بهتر جواب بدهند.
باید پذیرفت كه ما به میدانی به بزرگی جام جهانی رفتیم و مدت مدیدی هم تدارك دیدیم، اما نه خوب بازی كردیم و نه خوب نتیجه گرفتیم. شاید گفته شود كه تا قبل از یك چهارم نهایی به نتیجه دلخواه مان رسیده ایم، اما خودمان خوب می دانیم كه تا آن مرحله نیز ایده آل بازی نكردیم و چیزی نبودیم كه می توانستیم باشیم. چند تیم دیگر مثل آرژانتین نیز افسوس این را داشتند كه چرا باخته اند، اما لااقل این دلگرمی را داشتند كه زیبا بازی كرده و تماشاگران را راضی ساخته اند. ما چه؟ حقیقت آن است كه برای ما چنین اتفاقی نیفتاد.
در نتیجه امروز باید بنشینیم و دوباره غصه این را بخوریم كه چرا نتوانسته ایم از قابلیت ها و مهارت های فنی ستاره هایمان به درستی استفاده كنیم. ستاره هایی كه وقتی برای تیم های باشگاهی خود به میدان می آیند فوق العاده اند اما كافی است لباس ملی را به تن كنند و پس بروند. من همیشه این احساس را داشته ام كه تیم انگلیس نتوانسته است از توانایی های بالقوه اش به درستی و با وسعت سود جوید و حتی متخصصان سایر كشورها نیز در اظهارنظرهایشان در این خصوص به صراحت به این مسئله اشاره كرده اند.
● درس های لازم
حالا نوبت استیو مك لارن (جانشین اریكسون و سرمربی جدید تیم ملی انگلیس) است تا به این مشكلات برسد و ترتیب حل آنها را بدهد و كاری كند كه ما باز با این افسوس ها مواجه نشویم، البته او هم ایده های مخصوص خودش را در این زمینه دارد. خیلی دلم می خواهد شایعاتی كه در خصوص پیوستن تری ونبلز به كادر مربیان تیم ملی وجود دارد، صحت پیدا كند و او را دوباره در اردوی ملی ببینیم چون مربی صاحب سبكی است.
ولی او چه بیاید و چه نیاید باید با مشكلات به طور ریشه ای برخورد كرد. سال ها و سال ها است كه ما در تورنمنت های بزرگ وقتی كار به ضربات پنالتی می كشد، مغلوب می شویم و هنوز هم فكری اساسی برای حل این مشكل نشده است. قاعدتاً می توان كاری در این زمینه كرد. آخر قرار نیست ما تا ابد روی این ضربات بازنده باشیم و اگر چنین شود، جای افسوس شدید خواهد داشت.
حال من؟ بد نیست، اما خوب هم نیست. باید فوتبالیست باشید تا بفهمید پشت خط نشستن برای مدت طولانی چقدر دردآور است. در حالی كه یاران من به زودی حضور در دور مقدماتی جام ملت های اروپا ۲۰۰۸ را شروع خواهند كرد من باید به دلیل مصدومیت ام فقط بنشینم و تماشا كنم. با این حال تحمل خواهم كرد و فقط امیدوارم درس های لازم را برای اوج گیری در میدان های بعدی گرفته باشیم، یك اوج گیری بزرگ و حقیقی را می گویم.
منبع: Times
مایكل اوون
ترجمه:وصال روحانی
منبع : روزنامه ابرار ورزشی


همچنین مشاهده کنید