سیداحمد حسینی هاتف اصفهانی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - ۱۱۹۸) قمری
محل تولد: ایران - اصفهان - اصفهان
شهرت علمی و فرهنگی: طبیب و شاعر
اصل وی از دوباد آذربایجان بود و اجدادش در زمان سلاطین صفویه به اصفهان مهاجرت کردند و در آن شهر سکنی گزیدند. در اصفهان به کسب دانش پرداخت وریاضی ، حکمت ، طب ، علوم عربی را آموخت. او در طب و حکمت از محضر میرزا محمدنصیر طبیب اصفهانی ، صاحب "مرآت الحقیقهٔ" بهره برد و به کمک و ارشاد او ، در این علوم تبحر یافت و از اطبای نامدار عهد کریم‌خان شد. در شاعری مشتاق را به عنوان استاد خود اختیار نمود. وی با انجم مشتاق که محل تجمع طالبان تجدد در شعر بود ، ارتباط پیدا کرد و در حلقهٔ درس و بحث میرزا نصیر و مشتاق ، با لطفعلی بیگ‌آذر و سلیمان صاحب بیدگلی کاشی ، دوستی و رفاقت یافت. او مدتی ملازم و مورد توجه میر عبدالوهاب موسوی ، حاکم اصفهان بود که پس از عزل حاکم ، در آنجا نماند و به همراه لطفعلی بیگ آذر به قم و سپس به کاشان رفتند و از مصاحبان صباحی شدند. بعضی از تذکره‌ها می‌گویندکه این سه شاعر چندین بار به شهرهای اصفهان ، قم و کاشان سفر کردند. هاتف سرانجام در قم درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد. بعضی از تذکره هٔا فوتش را در کاشان و مقبره‌اش را در قم دانسته‌اند. هاتف در نظم عربی و فارسی ماهر بود و اشعار بسیاری در مدح ائمهٔ‌اطهار (ع) و خصوصاً حضرت علی (ع) سروده است. وی در غزل شیوهٔ سعدی و خواجوی کرمانی را ، که در ان عصر متروک بود ، احیا کرد. در قصیده‌ شیوهٔ انوری و کمال‌الدین اصفهانی را دنبال کرد. ترجیع‌بند او که ظاهراً بلندترین دورهٔ بازگشت است ، به ترجیعات شیخ فخرالدین عراقی شبیه می‌باشد. این ترجیع‌بند دارای پنج بند و در موضوع وحدت وجود است که هاتف به واسطهٔ آن مشهور و معتبر گردید. از آثارش: "دیوان" شعر ، مشتمل بر قصاید ، غزلیات ، مقطعات ، ترجیعات و رباعیات.

منبع : مطالب ارسالی