نظری بر منطق هرمنوتیکی هیدگر و زندآگاهی حکمت انسی اسلامی

تاریخ نشر : ۸۵۰۳۳۱
تیراژ : ۱۱۰۰
تعداد صفحه : ۶۶
نوبت چاپ : ۱
شابک : ۹۶۴-۵۰۶-۱۲۱-۰
شماره کنگره : ۸۵۳۳۱۰۴۸
رده دیویی : ۱۹۳
محل نشر : تهران
جلد : شومیز
قطع : جیبی
زبان کتاب : فارسی
نوع اثر : تالیف
نویسنده : مددپور - محمد

در پانزدهمین شماره از این مجموعه، در خصوص منطق هرمنوتیکی هایدگر تصریح گردیده است: 'غایت هرمنوتیک، ادراک قلبی و حضوری است که در مواجهه‌ی بی‌واسطه با حقیقت دست می‌دهد و نسبت به اثر هنری تفقه و درایت، حاصل می‌شود. رسیدن به این حضور، جز با انس و هم‌دلی ممکن نیست. در نظر هایدگر و تفکر زندآگاهانه‌ی او، انسان تنها موجودی است که میان حق و خلق سیر می‌کند: گاه رو به حق می‌آورد و در وحدت حقانی مستغرق می‌گردد و گاه رو به خلق می‌کند و در کثرت و غوغای خلق، گم می‌شود. او برای وجود خاص آدمی، دازین (Dasein) این سیر را به اگزیستانس و تقرر ظهوری تعبیر می‌کند و ذات آدمی و تفکر او را در این سیر متحقق می‌داند. اگر دازین رو به حق وجود کند، اگزیستانسش حقیقی و به عکس، اگزیستانسش مجازی خواهد بود. این دو مرتبه که فضای حقیقی و تعلقاتش خاص دازین است، با دراتی که دازین از وجود دارد و یا کسب می‌کند، ظاهر می‌شود. بنابراین هایدگر ذات بشر را در اگزیستانس (تقرر ظهوری) می‌داند. مقصد هایدگر از اگزیستانس، داشتن افتادگی وجود انسانی میان حق و باطل و سیر میان آن دو است. بشر که سیر میان حق و باطل می‌کند، لاجرم به ذات، اهل قرب و بعد است. از سویی در نظر هایدگر تفکر اصیل و حقیقی در ذات بشر است که در همین نسبت خاص با وجود ظاهر شده است. همان طوری که اگزیستانس برای دازین، حاکی از افتادن میان حق و باطل و سیر میان آن دو است، دازین سیر دیگری میان حضور و حصول یا اجمال و تفصیل دارد. این سیر را هایدگر، دور هرمنوتیک می‌خواند'.