آیینه‌ها

آیینه‌ها، آیینه‌های کور سرگردان
آیینه‌های تا همیشه در تب و هذیان
آیینه‌هایی که اگر درد اتفاق افتد
هرگز نبینی چشم‌هاشان را ‌نمی گریان
آیینه‌های سیب سرخ عافیت خورده
دنیایشان پوسیده‌تر از سیب یک دندان
در ذهنشان خورشید شمعی رو به تاریکی
آنان که گوری تنگ در بلعیدن انسان
آیینه‌های گرگ‌خوی، معصیت‌اندیش
پشت نقاب روشنایی کرده رو پنهان
تاریک‌تر از لحظه‌ای که ماه می‌گیرد
تاریک‌تر از لحظه‌ای که می‌رسد توفان
آیینه‌های تلخ روی پست مردابی
پوشیده‌ بر اندام خود نیلوفری بی‌جان
از آسمان‌ها ابر و باران را وجین کرده
بارانده خود را بر تمام شهرها عریان
آیینه‌هایی این چنین را مرگ می‌باید
تا سر ببرد کفرشان را تیغه ایمان

آسیه رحمانی- شهر ری

منبع : روزنامه رسالت