نظارت بین‌المللی برانتخابات ژست تبلیغاتی یا واقعیت

مطرح شدن بحث نظارت بین‌المللی بر انتخابات مجلس هشتم شورای اسلا‌می اگر چه نشان‌دهنده وجود نگرانی و دغدغه‌های مشترکی درباره برگزاری سالم این انتخابات است اما به هر حال این مساله به هیچ وجه در شـأن نظام جمهوری اسلا‌می نیست که ناظران خارجی و بین‌المللی بر روند انتخابات داخلی آن نظارت کنند.
نظارت نهادهای بین‌المللی بر انتخابات مجلس هشتم یا در انتخابات دیگری در ایران توهین به ملت و نظام جمهوری اسلا‌می ایران است. ‌ مطرح شدن این بحث پرسشی اساسی را هم موجب می‌شود که نظارت بین‌المللی بر انتخابات در کدام کشور و در چه زمانی در سلا‌مت آن انتخابات اثر مثبت داشته که حالا‌ قرار باشد بر انتخابات ایران تاثیرگذار باشد؟ این یک خوش خیالی مفرط است که نهادهای خارجی و بین‌المللی بتوانند سلا‌مت انتخابات یک کشور را تامین و تضمین کنند.مردم هر کشوری خودشان باید با مکانیسم‌های مختلفی که در اختیار دارند نهادهای اجرایی و نظارتی را ملزم به رعایت قانون و برگزاری سالم انتخابات کنند، از این رو به نظر می‌آید که چنین بحثی یک بحث کاملا‌ تشریفاتی است، زیرا اساسا هیچ قانون و مقررات بین‌المللی‌ای که در آن تصریح شده باشد دولت‌های خارجی یا نهادهای بین‌المللی حق نظارت بر انتخابات دیگر کشورها را دارند وجود ندارد. ‌ پیشنهاد نظارت بین‌المللی بر انتخابات مجلس هشتم که اخیرا مطرح شده یک ژست تبلیغاتی است که شائبه محتاج بودن نیروهای سیاسی به کمک بیگانگان را ایجاد می‌کند و این تلقی را به وجود می‌آورد که عده‌ای قصد دارند خود را نزد خارجیان موجه جلوه دهند. در حالی که اصلا‌ح‌طلبان و فراتر از آنان کل نیروهای سیاسی داخلی، هیچ نیازی به این امر و اینکه برای اثبات وجود دموکراسی از این روش استفاده کنند، ندارند. ‌
مگر نهادهای بین‌المللی برای کشور لبنان و برقراری ثبات و امنیت در این کشور چه کرده‌اند؟ یا اینکه کشورهای غربی برای برقراری دموکراسی در پاکستان به عنوان کشوری که ارتش و نیروهای نظامی آن، هر زمان که اراده کنند دست به کودتا می‌زنند و ترورهای وحشتناک سیاسی در آنجا بیداد می‌کند، چه کمکی کرده‌اند؟اگر روزی فرا رسد که ما از شورای نگهبان و نهادهای نظارتی و اجرایی به صورت کامل ناامید شویم، باز هم نباید دست نیاز به سوی خارجی‌ها دراز کنیم بلکه باید در درون کشور و نظام به دنبال راه‌حل باشیم، وجود نهادهایی همچون رهبری، روحانیت، مرجعیت، مجلس خبرگان و نیز بسیج مردم در آن شرایط راهگشا خواهد بود.البته افرادی که چنین پیشنهادی داده‌اند، احساس می‌کنند مورد ظلم واقع شده‌اند اما احقاق حق به چنین روشی نه ممکن است و نه مطلوب. مجموعه نیروهای سیاسی و به‌ویژه اصلا‌ح‌طلبان باید با قاطعیت حق خود را مطالبه کنند و خود قادر به دفاع از حقوق مشروع خود باشند نه اینکه خدای ناکرده محتاج اجنبی شوند. در اینجا یک سوال مطرح می‌شود که چرا در انتخابات ریاست‌جمهوری نهم از این ابزار‌ها استفاده نشد یا چرا این مکانیسم‌ها به کار نیامدند؟ در پاسخ باید گفت که در هر انتخاباتی درصدی تخلف و نارسایی وجود دارد که ممکن است حتی اصل انتخابات را زیر سوال ببرد، انسجام و اتحاد نیروهای سیاسی برای کاهش مشکلا‌ت بسیار کارساز است که متاسفانه در انتخابات ریاست‌جمهوری نهم هر دو جناح سیاسی عمده کشور آنچنان دچار تفرقه و تشتت بودند که امکان استفاده از ابزارهای نظارتی ملی بوجود نیامد.به هر حال حفظ هویت ایرانی و انقلا‌بی ایجاب می‌کند که در بدترین شرایط هم که از رفتار یکدیگر گله‌مند می‌شویم، به بیگانگان پناه نبریم. ‌ لذا ما کاملا‌ با نظارت بین‌المللی بر انتخابات مخالف هستیم و آن را توهین به ملت بزرگ ایران و جمهوری اسلا‌می می‌دانیم. از این رو سعی می‌کنیم با تکیه بر مسائلی مانند افزایش کمی و کیفی ناظران در شعب اخذ رای، تعامل و رایزنی با مسوولا‌ن اجرایی و نظارت و نیز استفاده از ظرفیت‌های قوه قضاییه به عنوان قوه‌ای مستقل با ریاستی شجاع و دارای شأن علمی و فقهی بالا‌ و نیز برخورداری از قضات مستقل، سلا‌مت انتخابات را محقق کنیم.
در پایان تاکید بر این نکته ضروری است که تاکنون برگزاری انتخابات در ایران از سلا‌مت خوبی برخوردار بوده است و جز در مواردی معدود مشکل عمده‌ای وجود نداشته است. امیدوارم دولت نهم هم بتواند در انتخابات پیش رو امانتداری کامل را به نمایش بگذارد

حسین مرعشی

منبع : روزنامه اعتماد ملی