افسوس می خورم

وقتی قرار شود انسان افسوس بخورد، باید به خیلی چیزها در این روزها که مروری بر گذشته یی نه چندان دور است افسوس بخورد. بنابراین؛
۱) افسوس می خورم برای اینکه چرا درست تر از آنچه در چهار سال قبل عمل کردیم، عمل نکردیم، تا حالا انگشت حسرت به دهان بگیریم و شاهد مسائلی باشیم که در شأن ملت بزرگوار ایران نیست
۲) افسوس می خورم برای اینکه آمارهایی تحویل مان می شود که با یک حساب سرانگشتی باید در این چهار سال در هر روز ۵/۲ کیلومتر راه آسفالته ساخته شده باشد.
۳) افسوس می خورم که باید شاهد ارقامی باشیم که اگر با ماشین حساب معمولی محاسبه شود، باید در هر روز شاهد احداث ۳/۱ کیلومتر راه آهن باشیم.
۴) افسوس می خورم که سفره هایی که باید رونق بگیرند، نه تنها رونق نگرفته اند، بلکه تهی تر شده و در این مسیر کرامت انسان ها به چالش کشیده شده است.
۵) افسوس می خورم برای کتاب هایی که با شور و شوق برای تجدید چاپ رفته اند، ولی هنوز که هنوز است در انتظار هستند و پیگیری های متعدد نیز نتوانسته است راهگشای کار آنها باشد.
۶) افسوس می خورم برای فیلم هایی که ساخته شدند و اکران نشدند، و برای فیلم هایی که اکران شدند و به دلیل کیفیت پایین استقبال نشدند.
۷) افسوس می خورم برای دولت های گذشته که با وجود کارهای بزرگی که صورت داده اند و پیشرفت های چشمگیری که داشته اند، دائماً زیر سوال رفته و برای اثبات عده یی نفی شده اند.
۸) افسوس می خورم برای فرصت هایی که باید قاتق نان مان می شد، ولی قاتل جان مان شد
۹) افسوس می خورم برای کشاورزانی که با وجود جشن گرفتن برای خودکفایی گندم حالا باید شاهد دوباره حضور گندم های وارداتی بر سفره های خالی از گندم حاصل دسترنج شان باشند.
۱۰) افسوس می خورم برای باغدارانی که با وجود داشتن میوه های رنگارنگ تولیدی خودشان، باید شاهد میوه های جوراجور وارداتی بر سفره های همسایه هایشان باشند.
۱۱) افسوس می خورم برای صنعتگرانی که تولیدات صنعتی آنها در انبارهای تولید انباشته شده ولی باید شاهد تولیدات بنجل دیگر کشورها باشند.
۱۲) افسوس می خورم برای استقبال و پذیرایی از کشورهایی که برای اولین بار است که نام شان را می شنوم و برای پیدا کردن شان روی نقشه باید ساعت ها با ذره بین کاوش کنم.
۱۳) افسوس می خورم برای پروژه هایی که به دلیل پیشرفت فیزیکی زیاد در دولت های گذشته باید چند سال قبل به بهره برداری می رسیدند ولی حالا که با تاخیر راه اندازی شده اند، تماماً به حساب دیگران گذاشته می شوند.
۱۴) افسوس می خورم برای مردم بزرگوار ایران که باید امروز برای ورود به کشورهایی که روزی به داشتن رابطه با ایران افتخار می کردند انگشت نگاری شوند.
۱۵) افسوس می خورم برای جوانان برومندی که با هزار امید فارغ التحصیل شده و وارد بازار کار می شوند ولی برای پیدا کردن یک کار معمولی به هزار در می زنند و پاسخی دریافت نمی کنند.
۱۶) افسوس می خورم برای مدرک تحصیلی که با هزار رنج و زحمت توسط نخبه یی از نخبگان این مرز و بوم گرفته می شود ولی ورق پاره اش می نامند.
۱۷) افسوس می خورم برای قطعنامه هایی که علیه ایران عزیز صادر می شود و سد راه پیشرفت و تعالی می شود ولی باید آنقدر صادر شوند تا قطعنامه دان صادرکنندگان پاره شود.
۱۸) افسوس می خورم برای سازمانی که منحل می شود و فکر این انحلال به کسی نسبت داده می شود که نه تنها هیچ نسبتی با این گونه مسائل نداشت بلکه برنامه ریزی و انضباط کاری سرلوحه کارهایش بوده است.
۱۹) افسوس می خورم برای نفتی که با آن قیمت بالا فروخته شده، ولی به جای هزینه شدن در جایی که باید هزینه می شد یا ذخیره شدن در جای که باید ذخیره می شد، نشد که نشد.
۲۰) افسوس می خورم برای ورزشکارانی که با هزار امید راهی المپیک شدند، ولی دستاوردشان حداقل از دو المپیک قبلی کمتر بود و تنها حسرتش بر دل شان ماند.
۲۱) افسوس می خورم برای تیمی که برای اولین بار در ایران از تیم عربستان شکست خورد، و امید مردم ایران عموماً، و امید یکصد هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه خصوصاً تا حدود زیادی ناامید شد.
۲۲) افسوس می خورم برای بیمارانی که با وجود داشتن انبوه داروهای با کیفیت تولید داخل، شاهد داروهای رنگارنگ وارداتی هستند که به دلیل قیمت بالای آنها تنها باید نظاره گر آن باشند.
۲۳) افسوس می خورم برای آن کسانی که به خاطر امرار معاش حاضرند عضو بدن شان را بفروشند، چراکه سفره هایشان به رغم وعده های داده شده کماکان خالی است.
۲۴) افسوس می خورم برای آن دانش آموزانی که در راه رسیدن به مراسم استقبال تصادف می کنند و در نوجوانی پرپر می شوند.
۲۵) افسوس می خورم برای...
و حالا در این زمان و در این موقعیت، به رغم تمام افسوس هایی که خورده ام، از تمام ملت شریف ایران می خواهم با حضور همه جانبه و پرشور خود در پای صندوق های رای در روز ۲۲ خردادماه آنچنان حماسه یی بیافرینند که فریادشان بعد از شمارش آرای دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری جایگزین همه افسوس ها و حسرت هایی شود که تاکنون خورده اند و خورده ایم.

فریدون سیامک نژاد

منبع : روزنامه اعتماد